"Two people alone in the darkness. No questions. No judgments. No faking it."

Tyle pozytywnych recenzji, a ja przyznam się szczerze od początku miałam przeczucie, że coś może nie zgrać się tak jak w przypadku "The Retrieval Duet" i efekt nie będzie taki "wow" jak można by oczekiwać. No i miałam rację.
O ile pomysł fajny, to jednak wykonanie nie do końca mi podeszło tym razem. Mamy dwoje złamanych ludzi a ja ani przez chwilę nie mogłam poczuć ich straty - nic. Autorka próbując wypośrodkować priorytety (emocje czy fabuła) zrobiła w moim odczuciu błąd, bo fabuła była do przewidzenia - naprawdę przy takim opisie obu książek nie trudno się domyślić jak to się potoczy, więc gdyby poświęciła więcej uwagi emocjom, ale tym negatywnym, tak żebym mogła na własnej skórze poczuć tę rozpacz, wtedy myślę, że byłabym to naprawdę świetna powieść. Gdbymym dostała na początek np. jakąs namiastkę codzienności bohaterów sprzed obu tragedii, aby doświadczyć siły ich relacji z utraconymi osobami - to było by to, a tak jest taka na wpół żywa ta historia.

To jest Aly Martinez, którą bardzo lubię, dlatego mam inne podejście też do tego co wychodzi spod jej pióra. Gdyby to była jakaś inna autorka, której bym nie znała wcześniej, książka dostałaby może 5 gwiazdek. Przykro mi, że tak wyszło, ale liczę, ze zakończenie troszkę całość uratuje.

"Two people alone in the darkness. No questions. No judgments. No faking it."

Tyle pozytywnych recenzji, a ja przyznam się szczerze od początku miałam przeczucie, że coś może nie zgrać się tak jak w przypadku "The Retrieval Duet" i efekt nie będzie taki "wow" jak można by oczekiwać. No i miałam rację.
O ile pomysł fajny, to jednak wykonanie nie do końca mi podeszło tym...