Objawienie od pierwszego zdania, które brzmi tak: "Zaproszono mnie do rodzinnego miasta, żebym wygłosił odczyt o pewnym niemieckim autorze, który dwieście lat wcześniej, w listopadowy dzień, nad Wansee w Belinie, poszukał dogodnej niecki, by następnie swojej przyjaciółce Henrietcie Vogel posłąć kulkę w serce, a sobie samemu strzelić w usta".
Brat narratora popełnia samobójstwo. Opowieść o próbie zrozumienia tej śmierci przeplata się z historią kolonizacji Australii (podobnego zabiegu dokonał Julian Barnes w "Wymiarach życia" i Barfuss mu dorównuje). Autor rozwija tę tezę, którą Jacek Dukaj wywodzi już z "Jądra ciemności" Conrada - cywilizacja Zachodu, pozbawiona hamulców na tych obszarach, które skolonizowała, jest od samych swych podstaw zbrodnicza i przeżarta złem. Stąd Barfuss proponuje postawę koali (którą wybrał brat narratora): radykalną bierność i podporządkowanie siebie światu zamiast nieustannej ekspresji indywidualizmu i podporządkowania świata sobie.
Barfuss zdobywa się na mentalną rewolucję i głoszenie niepopularnych poglądów, na kwestionowanie każdego aspektu rzeczywistości, jaką stworzył Zachód i jaką zaraża inne kultury w dobie globalizacji. Wspaniała literacko i intelektualnie lektura.

Objawienie od pierwszego zdania, które brzmi tak: "Zaproszono mnie do rodzinnego miasta, żebym wygłosił odczyt o pewnym niemieckim autorze, który dwieście lat wcześniej, w listopadowy dzień, nad Wansee w Belinie, poszukał dogodnej niecki, by następnie swojej przyjaciółce Henrietcie Vogel posłąć kulkę w serce, a sobie samemu strzelić w usta".
Brat narratora popełnia...