Narrator, szwajcarski pisarz po długiej przerwie odwiedza rodzinne strony, przy okazji wygłaszania w okolicy odczytu o innym autorze. Spotyka się tam ze swoim bratem nie widzianym od lat. Kilka tygodni później dowiaduje się o jego samobójstwie. Pisarz postanawia zrozumieć decyzję brata i poszukuje odpowiedzi. A właściwie szuka pytania do odpowiedzi, ktorą brat dał wszystkim kończąc swoje życie. Poszukiwał w pracach naukowych i innych przypadkach samobójstw. Każdy los byl tragiczny, ale żaden nie rozjaśnił losu jego brata. W końcu przypomina sobie jego przezwisko z dzieciństwa - Koala. Opowieść o śmierci brata postanawia zderzyć z kolonizacją Australii i związaną z nią eksterminacją koali. Przy okazji zaczyna sporządzać bilans własnego życia.

Świat zachodu wpadł w sidła pracy, w pęd dążenia do doskonałości i rozwoju, w wyścig napędzany ambicją. Społeczeństwo sukcesu nie akceptuje bezcelowości. Dla nich nie istnieje nic poza ambicją i pracowitością. Jednak cnoty te, nie chronią przed nieuniknionym. Życie samobójcy uznaje się za nieudane ponieważ się zabił, a to sprzeczne z sukcesem. A przecież samobójca jest tak samo martwy jak każdy inny umarly. Czy wystarczy tylko być? Czy w dzisiejszym świecie istnieje prawo do bycia nieambitnym i życia bez celu?

Lukas Bärfuss angażuje czytelnika w dyskusję, ale nie daje jasnych odpowiedzi. Filozofuje i składnia do refleksji korzystając z wyjątkowej formy przekazu. „Koala” to proza wyrafinowna, wybitna i mam wrażenie, że niezwykle osobista. Wśród książek, o których zapominamy dzień po ich przeczytaniu, gdzieś na ostatnich półkach księgarni można znaleźć perełki. I taką perełką jest dla mnie „Koala”.

Narrator, szwajcarski pisarz po długiej przerwie odwiedza rodzinne strony, przy okazji wygłaszania w okolicy odczytu o innym autorze. Spotyka się tam ze swoim bratem nie widzianym od lat. Kilka tygodni później dowiaduje się o jego samobójstwie. Pisarz postanawia zrozumieć decyzję brata i poszukuje odpowiedzi. A właściwie szuka pytania do odpowiedzi, ktorą brat dał wszystkim...