Jestem dość wybredna w doborze literatury kryminalnej. Mam kilku ulubionych autorów, na których zawsze mogę liczyć. I tylko dzięki pani bibliotekarce, która bardzo lubi kryminały poznałam i polubiłam młodych autorów takich jak Max Czornyj, Robert Małecki czy Wojciech Wójcik. A teraz dołączył do nich Piotr Górski.
"Kruk" to jedna z tych powieści od których trudno się oderwać, chociaż akcja toczy się powoli i dotyczy raczej mozolnego śledztwa. Nie ma tu pościgów, trup nie ścieli się gęsto i nie ma brutalności. Są narkotyki,duże pieniądze i szantaż.
Jest jedno morderstwo i kilku podejrzanych. Intryga bardzo zawiła i skomplikowana a autor bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę, podsuwa mylne tropy i teorie kto może być mordercą, które za chwile okazują się błędne bo brak motywu. I co bardzo ważne, do samego końca trudno się domyślić sprawcy i tego właściwego motywu. Dla mnie to było totalne zaskoczenie.
Bardzo podoba mi się styl pisania autora....taki lekki, niewymuszony trochę ironiczny a czasami nawet pełen sarkazmu. Krótkie rozdziały zakończone krótkim zdaniem, który jest jakby posumowaniem tego co się wydarzyło.
Świetne postaci bohaterów, tych drugoplanowych również.
Komisarz Kruk to zwyczajny policjant ze swoimi wadami a nie żaden superbohater. Ma swoje problemy osobiste, bo mimo że jest po rozwodzie, to jego była żona dalej daje o sobie znać, kochanka okazuje się jest nie tylko jego kochanką a z prokurator są same problemy.
Duet prokurator Marta Krynicka i komisarz Sławek Kruk bardzo przypadł mi do gustu i bardzo się cieszę, że jest już dalsza część powieści.

Jestem dość wybredna w doborze literatury kryminalnej. Mam kilku ulubionych autorów, na których zawsze mogę liczyć. I tylko dzięki pani bibliotekarce, która bardzo lubi kryminały poznałam i polubiłam młodych autorów takich jak Max Czornyj, Robert Małecki czy Wojciech Wójcik. A teraz dołączył do nich Piotr Górski.
"Kruk" to jedna z tych powieści od których trudno się...