Komisarz Sławomir Kruk znowu w formie i znowu rozwiązuje kolejną zagadkę kryminalną. Podoba mi się jak komisarz prowadzi swoje dochodzenie ale tym razem pomysł na fabułę trochę mnie zaskoczył. Nie spotkałam się do tej pory z mordercą, który mordował z takiego powodu jak ten negatywny bohater. Nie udało mi się polubić kogokolwiek poza komisarzem Krukiem ale nie wpłynęło to zupełnie na moją ocenę. Lubię książki Pana Piotra i polecam je sympatykom kryminałów.

Komisarz Sławomir Kruk znowu w formie i znowu rozwiązuje kolejną zagadkę kryminalną. Podoba mi się jak komisarz prowadzi swoje dochodzenie ale tym razem pomysł na fabułę trochę mnie zaskoczył. Nie spotkałam się do tej pory z mordercą, który mordował z takiego powodu jak ten negatywny bohater. Nie udało mi się polubić kogokolwiek poza komisarzem Krukiem ale nie wpłynęło to...

Trochę mnie męczyła ta książka. Czytałam ją z sentymentu dla głównego bohatera, którego naprawdę bardzo polubiłam we wcześniejszych tomach. Nie udało mi się odkryć sprawcy. Dlatego za to dodatkowy plus.

Trochę mnie męczyła ta książka. Czytałam ją z sentymentu dla głównego bohatera, którego naprawdę bardzo polubiłam we wcześniejszych tomach. Nie udało mi się odkryć sprawcy. Dlatego za to dodatkowy plus.

Pojawienie się każdej kolejnej części cyklu kryminałów ze Sławkiem Krukiem zawsze mnie cieszy, bo uważam, że Piotr Górski to jeden z najlepszych polskich pisarzy powieści kryminalnych z dobrze rozwiniętymi wątkami psychologicznymi. Tym razem musiałam trochę poczekać w bibliotece na „Ćmę”, bo ustawiła się do niej kolejka, ale nareszcie jest.
Tym razem znany mi już dobrze Kruk na prośbę dawnej znajomej przygląda się sprawie zaginięcia nastolatka. Chłopak zniknął po spotkaniu z kolegami i dziewczyną jakby się zapadł pod ziemię. Co ciekawe, jego ojciec podsuwa policji zdumiewająco trafne sugestie na temat możliwych okoliczności zaginięcia, sugerując, że Filip został najpierw pobity, później zamknięty w jakimś pomieszczeniu, by wreszcie być wywiezionym w bliżej nieokreślonym kierunku. To zastanawia komisarza, podobnie jak mętne zeznania koleżanki Filipa, w której ten się podkochiwał. Śledztwo jest zawiłe, tropy się rozjeżdżają, nie wiadomo, kto z przesłuchiwanych świadków kłamie, a kto mówi prawdę. W dodatku zaczynają znikać kolejne osoby z rodziny chłopaka.
Kruk biedził się nad rozwiązaniem tej łamigłówki, a ja wraz z nim. Piotr Górski przemyślał bowiem wszystko do najmniejszego szczegółu i to właśnie owe detale odgrywają tu ważną rolę. Rzucone przypadkiem słowo, fragment fotografii, element stroju- wszystko jest ważne. A rozwiązanie naprawdę podnosi poziom adrenaliny!
To co lubię w powieściach o Sławku Kruku to dopracowane portrety bohaterów, szczególnie właśnie Kruka. Od pierwszego tomu obserwujemy zmiany w zachowaniu, zmaganie się z problemami osobistymi, samotnością, nałogiem. Najciekawsze jest jednak to, w jaki sposób na psychikę bohatera wpływa praca w wydziale dochodzeniowo- śledczym, która zmusza go do obcowania z brudem moralnym, dewiacjami i złem w najczystszej postaci. Autor pokazuje nam człowieka oddanego pracy, ale i nią złamanego. Kruk zmaga się z demonami, które nie wzięły się znikąd. To wypadkowa kolejnych śledztw, konfrontacji ze zbrodniarzami i widokami, których nikt nie chciałby oglądać. Powoli Sławek staje się zobojętniały na makabryczne widoki, cyniczny, ale od czasu do czasu otwiera się w nim ta część umysłu, która każe mu beznamiętnie wyjąć pistolet i wymierzyć do człowieka. Najsmutniejsze jest to, że ma on pełną świadomość, że ta robota go niszczy i żeby zminimalizować straty skazuje się na samotność i bylejakość w życiu prywatnym.
Jednak jest to też mężczyzna niepozbawiony uczuć. W „Ćmie” będzie musiał rozprawić się z dawną fascynacją, a może nawet miłością do Klaudii, z którą chciałby stworzyć jakąś namiastkę związku, ale jednocześnie nie jest w stanie.
Czekam już na kolejny tom, bo niedawno się ukazał. Ciekawe, w jaką sprawę tym razem Piotr Górski uwikła swojego bohatera? Bo że będzie to sprawa ciekawa, zagmatwana i wzbudzająca wielkie emocje tego jestem pewna. Jeśli więc jeszcze nie znacie serii o Kruku, a lubicie kryminały to warto się nią zainteresować. Polecam.

Pojawienie się każdej kolejnej części cyklu kryminałów ze Sławkiem Krukiem zawsze mnie cieszy, bo uważam, że Piotr Górski to jeden z najlepszych polskich pisarzy powieści kryminalnych z dobrze rozwiniętymi wątkami psychologicznymi. Tym razem musiałam trochę poczekać w bibliotece na „Ćmę”, bo ustawiła się do niej kolejka, ale nareszcie jest.
Tym razem znany mi już dobrze...

Świetny kryminał z rewelacyjną nieszablonowa postacią głównego bohatera - komisarza Kruka.
Gorąco polecam. Na polskim rynku jeden z lepszych autorów.

Świetny kryminał z rewelacyjną nieszablonowa postacią głównego bohatera - komisarza Kruka.
Gorąco polecam. Na polskim rynku jeden z lepszych autorów.

"Ćma" Piotra Górskiego to znów udany i emocjonujący kryminał, który wstrząsa czytelnikiem. Sławomir Kruk, główny bohater, tym razem nie jest przeczołgiwany przez życie, ale angażuje się w sprawę, której finał pozostawia ciarki na skórze. Mimo, że to już szósty tom historii komisarza, autor nadal zaskakuje świeżością pomysłów i zapewnia nieustające zainteresowanie czytelnika.

Książka utrzymana jest w dobrym tempie, sprawiającym, że trudno oderwać się od lektury. Piotr Górski udowadnia, że ma wciąż wiele do zaoferowania, kreując klimat, który mrozi krew w żyłach do ostatniej strony.

"Ćma" Piotra Górskiego to znów udany i emocjonujący kryminał, który wstrząsa czytelnikiem. Sławomir Kruk, główny bohater, tym razem nie jest przeczołgiwany przez życie, ale angażuje się w sprawę, której finał pozostawia ciarki na skórze. Mimo, że to już szósty tom historii komisarza, autor nadal zaskakuje świeżością pomysłów i zapewnia nieustające zainteresowanie...

Ten tom mnie nieco rozczarował. Poprzednie były według mnie ciekawsze i bardziej wciągające, ale to nie znaczy, że nie przeczytam kolejnych, bo po prostu lubię czytać Górskiego.

Ten tom mnie nieco rozczarował. Poprzednie były według mnie ciekawsze i bardziej wciągające, ale to nie znaczy, że nie przeczytam kolejnych, bo po prostu lubię czytać Górskiego.

Kruk spotyka znajomą, która prosi go o pomoc w odszukaniu syna sąsiadów. Pozornie banalna historia zaginięcia wciąga komisarza w sprawę mającą drugie, o wiele mroczniejsze, dno.
Piotr Górski nie idzie na łatwiznę, nie tworzy płaskich, banalnych postaci, których jedynym zadaniem jest zapełnianie stron, nie ucieka się do banalnych twistów, żeby czytelnikowi ułatwić przedzieranie się przez intrygę. „Ćma” to nie jest miły, kocykowy kryminał, a Sławomir Kruk to nie czuły brutal, twardy na zewnątrz i milusi w środku. Czuć tu, jak nigdzie indziej, atmosferę powieści z gatunku noir, świat nie jest czarno-biały, a samotność przytłacza. Czytajcie Górskiego! On wie o co chodzi w dobrym kryminale.

Kruk spotyka znajomą, która prosi go o pomoc w odszukaniu syna sąsiadów. Pozornie banalna historia zaginięcia wciąga komisarza w sprawę mającą drugie, o wiele mroczniejsze, dno.
Piotr Górski nie idzie na łatwiznę, nie tworzy płaskich, banalnych postaci, których jedynym zadaniem jest zapełnianie stron, nie ucieka się do banalnych twistów, żeby czytelnikowi ułatwić...

Czytając zastanawiałam się, czy był jakiś tom wcześniejszy od tego i teraz widzę, że to już tom szósty! Nic dziwnego, że czasami mamy wspomnienie o poprzednich przewinieniach postaci, o których rozwinięciu tutaj nie było mowy. Z ręką na sercu zapewniam was, że to jeden z najlepszych pisarzy kryminałów z dodatkiem psychologicznym. Już sam początek mocno mnie wciągnął, gdyż sama z wątkiem ludzkiego mięsa mam napisaną książkę, tylko jej nie wydałam. Tutaj również ktoś napisze ogłoszenie, że chciałby spróbować ludzkiego mięsa i oto znajduje się młody chłopak, którego ciało przedstawia brutalną historię jego życia. Oprawca zapewnia go, że tylko go naprawi i w tym momencie wątek się urywa. Następne wydarzenia przedstawiają czas w którym wcześniejszy chłopak jest poszukiwany. Podobało mi się to, że im dalej, tym kolejne wątki jego zaginięcia zyskiwały nowe poszlaki. Co nowa postać, to mamy jej ciche przesłuchanie i czuć, że szczerość bywa tutaj tylko słowem, nie wyznaniem. Wiele osób wydaje się, że cokolwiek mogło mu się stać, to z pewnością albo rzuciła go dziewczyna i teraz to przeżywa, albo uciekł od nieciekawej rodziny, albo coś zrobili mu koledzy, bo nagle każdy w czasie zaginięcia był z kimś, kto solennie to potwierdza. Tropy śledczego, a zwłaszcza jego podejście do tematu zaginięcia rozkładał na czynniki pierwsze. Wszędzie widział podejrzanych i łączył kawałek po kawałku, a to, czego się dowiadywał nie czuliśmy, że może mieć z tym jakikolwiek związek. Jakby zaginął ptak, a każdy wspominał jego dziewczynę. Ciężko miałam domyśleć się co naprawdę mogło się wydarzyć, gdyż znając początek książki, nic mi co dalsze do niczego nie pasowało. Dopiero dużo później, kiedy to, co pewne zamieniłam na niepewne i odwrotnie, układanka zaczęła wskakiwać na swoje miejsce. Mocno spodobał mi się ten punkt śledztwa, bo nie było nudy, bohaterzy odznaczali się życiem na różnych poziomach i zachowaniem do tych poziomów dostosowanych. Do tego duży druk, napięcie podczas czytania i zagadkowe myśli śledczego sprawiały, że nie mogłam się od niej oderwać. Bardzo ją polecam!

Czytając zastanawiałam się, czy był jakiś tom wcześniejszy od tego i teraz widzę, że to już tom szósty! Nic dziwnego, że czasami mamy wspomnienie o poprzednich przewinieniach postaci, o których rozwinięciu tutaj nie było mowy. Z ręką na sercu zapewniam was, że to jeden z najlepszych pisarzy kryminałów z dodatkiem psychologicznym. Już sam początek mocno mnie wciągnął, gdyż...

Ebook.
Rewelacyjna jak każda z tego cyklu z Krukiem.

Już po pierwszych stronach poczułem ciarki a im dalej tym było coraz ciekawiej, intryga zmierzała w nieoczekiwanym kierunku, autor do samego finiszu grał na emocjach, hm, świetnie napisana powieść i super mi się podoba styl Górskiego, każda pozycja od tego pisarza to prawdziwa czytelnicza uczta👏👏👏
Gorąco polecam.

Ebook.
Rewelacyjna jak każda z tego cyklu z Krukiem.

Już po pierwszych stronach poczułem ciarki a im dalej tym było coraz ciekawiej, intryga zmierzała w nieoczekiwanym kierunku, autor do samego finiszu grał na emocjach, hm, świetnie napisana powieść i super mi się podoba styl Górskiego, każda pozycja od tego pisarza to prawdziwa czytelnicza uczta👏👏👏
Gorąco polecam.

Najsłabsza z książek Górskiego. Przeczytałam bez emocji. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Najsłabsza z książek Górskiego. Przeczytałam bez emocji. Spodziewałam się czegoś lepszego.