Początkowo zastanawiałam się, czy jest sens sięgać po kontynuację losów Landona ze względu na to, iż pierwszy tom był dla mnie nieporozumieniem. Miałka akcja, bezbarwny bohater i… nic, co byłoby w jakikolwiek sposób interesujące, no poza Norą. Niemniej czasem trzeba zaryzykować i brnąć za tym nikłym światełkiem, które potrafi zaświecić mocniejszym światłem…

Drugi tom historii Landona Gibsona jest znacznie lepszy. Książkę czyta się dużo przyjemniej niż jedynkę, głównie ze względu na to, iż „coś” się w końcu dzieje. Tajemnice otaczające Norę wzmacniają ten efekt, pobudzając zainteresowanie i ciekawość czytelnika, która rozdział po rozdziale zostaje wynagrodzona…

W Nothing less narracja pierwszoosobowa z perspektywy Landona i Nory pozwala poznać myśli obojga bohaterów, choć Nora długo pozostaje zagadką… wszystko jednak do czasu.
Tym razem autorka nieco lepiej przygotowała swoich bohaterów, nadając im „jakiegoś” wyrazu. Landon nie jawi się już jako zdezorientowany nastolatek, z którym każdy może zrobić, co mu się żywnie podoba, Nora zaś staje się nieco irytująca poprzez swoją postawę, choć z drugiej strony, wraz z rozwojem wydarzeń można ją nieco zrozumieć albo i nie – zależy kto, jak zinterpretuje jej zachowanie.

Dialogi tym razem są znacznie lepsze. Momentami bawią, momentami urozmaicają daną chwilę. Zdecydowanie lepiej współgrają z tekstem niż z Nothing more.

Podsumowując: Nothing less to udana kontynuacja Nothing more, która wzbudza dużo więcej emocji, tych pozytywnych. Powieść zaskakuje, przez co zdaje się być miłą lekturą, idealną, by móc się odstresować. Fani Anny Todd z pewnością nie będą zawiedzeni!

Początkowo zastanawiałam się, czy jest sens sięgać po kontynuację losów Landona ze względu na to, iż pierwszy tom był dla mnie nieporozumieniem. Miałka akcja, bezbarwny bohater i… nic, co byłoby w jakikolwiek sposób interesujące, no poza Norą. Niemniej czasem trzeba zaryzykować i brnąć za tym nikłym światełkiem, które potrafi zaświecić mocniejszym światłem…

Drugi tom...