Podobno Albert Einstein powiedział, że jeśli wyginą wszystkie pszczoły to ludzkość przetrwa najwyżej cztery lata…
„Historia pszczół” to powieść, która rozgrywa się w trzech różnych okresach.
Mamy tu do czynienia z opowieścią Williama- przyrodnika, którego poznajemy 1852 roku. Badacza trawi depresja i kryzys egzystencjonalny. Próbuje zacząć działać i podnieść się do życia, ale nie potrafi tego zrobić. W końcu jeden impuls powoduje, że wpada na pomysł zrewolucjonizowania ula. William nie wie jednak, że nie jest pierwszym, który pracuje nad tego rodzaju projektem.
Jest rok 2007, kolejną dawką emocji obdziela nas George, który od pokoleń prowadzi hodowlę pszczół. Kocha to co robi i oddaje się swojej pracy całym sercem. Nie wyobraża sobie również innego życia dla swojego jedynego syna. Jednak ten ma zupełnie inne plany na przyszłość. Kolejne problemy zaczynają się gdy w Stanach Zjednoczonych masowo zaczynają ginąć pszczoły. Czy Georgowi uda się ocalić swoją hodowlę, nie tylko przed „chorobą”, ale także przed brakiem następcy, który mógłby ją poprowadzić?
Wreszcie docieramy do moim zdaniem najciekawszej części powieści. Jest rok 2098 Tao żyje w świecie pozbawionym pszczół od rana do wieczora zajmując się ręcznym zapylaniem kwiatów. Jedyne o czym marzy to to, żeby jej kilkuletni syn unikną jej losu. Niespodziewanie jednak Wei-Wen znika, a zdesperowana kobieta rusza w daleką podróż pełną niebezpieczeństw by go odnaleźć.

Nie od dziś słyszymy o kryzysie jaki może wywołać brak pszczół. W Polsce od 2010 roku budowane są specjalne hotele dla owadów, które nie mają lub odeszły ze swoich uli. Katastroficznej wizji Alberta Einsteina nie podziela Jerzy Wilde, szef Katedry Pszczelnictwa UWM
Po pierwsze, nie wiadomo czy naprawdę Einstein tak powiedział. A po drugie, pszczoły i inne owady zapylające są wprawdzie "odpowiedzialne" za 2/3 naszej żywności, ale bez ich udziału powstaje pozostała 1/3. Co zupełnie wystarczy, żeby wykarmić ludzkość".
Jednak gdyby te małe owady zniknęły nie mielibyśmy szans na owoce czy warzywa. A ręczne zapylanie, o którym pisze Maja Lunde naprawdę ma miejsce w Chinach. Policzono, że gdyby Stany Zjednoczone musiałyby podjąć decyzję o tego rodzaju rozmnażaniu roślin kosztowałoby to 90 mld dolarów rocznie.
„Historia pszczół” to nie jest radosna powieść do poduszki. To książka, która każe nam się zastanowić nad tym jak sami niszczymy nasz ekosystem i jak możemy temu zapobiec. Mam nadzieję, że wizja autorki i to jak przedstawia rok 2098 będzie dla nas ostrzeżeniem i sprawi, że nigdy do tego nie dopuścimy.
(...)aby żyć w naturze, z naturą, musimy okiełznać naturę w nas samych.

Podobno Albert Einstein powiedział, że jeśli wyginą wszystkie pszczoły to ludzkość przetrwa najwyżej cztery lata…
„Historia pszczół” to powieść, która rozgrywa się w trzech różnych okresach.
Mamy tu do czynienia z opowieścią Williama- przyrodnika, którego poznajemy 1852 roku. Badacza trawi depresja i kryzys egzystencjonalny. Próbuje zacząć działać i podnieść się do życia,...