Kurczę, nie wiem co mam napisać. Bardzo mi się podobały pierwsze części tej polskiej mangi, ale ostatnie dwa tomy nie spełniły moich oczekiwań.

W Niflheim pojawia się Adam, dowiadujemy się, co z niego za typ i dlaczego Eva się go obawia. Poznajemy tajemnicę Matthiasa, a wraz z przybyciem Adama istnieje szansa na to, że tajemnica nieśmiertelności Daggersów zostanie wyjaśniona.

Pierwsze co muszę napisać – Eva była w tym tomie totalnie irytująca. Nie mogłam jej znieść, miałam ochotę strzelić ją w twarz, żeby się w końcu obudziła. Nie wiem już, czy to jej choroba, czy po prostu bohaterka miała taka być, nie dałam rady jej rozgryźć. Spodziewałam się jakiegoś ogromnego wow, wyjaśnienia, dlaczego mieszkańcy Niflheim są nieśmiertelni, generalnie to jakby miał być główny temat mangi, a tak się czuję jakby wszystko zostało po łebkach potraktowane. Za dużo czasu poświęcone jakimś pierdołom, wątek Eva-Ourell lekko żenujący.

Nie wiem dokładnie, co mnie zauroczyło w pierwszych częściach, chyba humor i tajemnica, musiałabym to sobie odświeżyć. A kiedy wszystko zostało odarte z tej tajemnicy dochodzę do wniosku, że to jednak nie do końca to, czego oczekiwałam. Szkoda, bo lubiłam chłopaków. Ode mnie sześć z minusem, bo wciąż podobały mi się rysunki i Matthias.

Kurczę, nie wiem co mam napisać. Bardzo mi się podobały pierwsze części tej polskiej mangi, ale ostatnie dwa tomy nie spełniły moich oczekiwań.

W Niflheim pojawia się Adam, dowiadujemy się, co z niego za typ i dlaczego Eva się go obawia. Poznajemy tajemnicę Matthiasa, a wraz z przybyciem Adama istnieje szansa na to, że tajemnica nieśmiertelności Daggersów zostanie...