Książka, która wpadła mi w oko wiele miesięcy temu i od tamtego czasu czekała na swoją kolej przekładana raz po raz z miejsca na miejsce. Opis wydawał się intrygujący i zachęcający, jednak czegoś brakowało. Po przeczytaniu tego fabularyzowanego reportażu nadal mam mieszane odczucia. Zakończenie było świetne, jednak chyba nie było w stanie dźwignąć całej treści. Nie tyle treści, co sposobu jej przekazania. Ale po kolei.

„Wyścig o Paryż” to beletryzowana opowieść o pionierkach damskiego fotoreportażu, do napisania której autorkę zainspirowało wiele rzeczywistych zdarzeń, postaci, fotografii, artykułów i dokumentów, które ta dokładnie wymienia w podziękowaniach na końcu książki. Trójka głównych bohaterów: Jane (dziennikarka),Liv (fotoreporterka) oraz Fletcher (fotograf wojenny),którzy wezmą udział w „Wyścigu o Paryż”, są więc postaciami całkowicie fikcyjnymi, chociaż jednocześnie bardzo realistycznie przedstawionymi, co było wielką zaletą całej opowieści.

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Książka, która wpadła mi w oko wiele miesięcy temu i od tamtego czasu czekała na swoją kolej przekładana raz po raz z miejsca na miejsce. Opis wydawał się intrygujący i zachęcający, jednak czegoś brakowało. Po przeczytaniu tego fabularyzowanego reportażu nadal mam mieszane odczucia. Zakończenie było świetne, jednak chyba nie było w stanie dźwignąć całej treści. Nie tyle...

Jane – pisarka, oraz Liv – fotoreporterka wyruszają na wojnę. Nie chcą być jedynie kobietami czekającymi na swoich mężów i braci. Pragną na własne oczy zobaczyć czym jest wojna. Nie słuchając polecenia dowódcy wyruszają o krok na przód. Ich celem jest Paryż - jak bolesna będzie to droga przekonają się niebawem. Dołącz do nich…

„Wyścig o Paryż” Clayton Meg Waite to opowieść o wojnie i dwóch nietuzinkowych kobietach: Jane i Liv. Zupełnie inne osobowościowo,łączy je jedno: chęć zmierzenia się z obliczem wojny. Towarzyszący im mężczyzna – Fletcher staje się idealnym kompanem dla pań.

Lektura nie jest oparta na faktach, nawiązuje jednak do życia i zmagań z wojną ówczesnych fotoreporterów. Interesujące postaci (do gustu przypadły mi obie panie i pan),momentami niesamowicie nacechowane emocjami fragmenty oraz piekło wojny w tle powodują, że nie sposób przejść obok tej lektury obojętnie. Zdecydowanie jest to książka, której klimat należy poczuć. Przyznam jednak że, ciężko czytało mi się ją w słonecznym kraju nad basenem (choć wyobraźnię mam dużą). Myślę, że jest pozycją wartą do przeczytania. Na pewno zachęciła mnie do dalszego zapoznania się z losami fotoreporterów wojennych. Jak ciężka i niebezpieczna (oraz niewdzięczna) jest to praca przekonać się można choćby czytając „Wyścig o Paryż”.

Jeśli interesuje Was tematyka wojenna - polecam.

Jane – pisarka, oraz Liv – fotoreporterka wyruszają na wojnę. Nie chcą być jedynie kobietami czekającymi na swoich mężów i braci. Pragną na własne oczy zobaczyć czym jest wojna. Nie słuchając polecenia dowódcy wyruszają o krok na przód. Ich celem jest Paryż - jak bolesna będzie to droga przekonają się niebawem. Dołącz do nich…

„Wyścig o Paryż” Clayton Meg Waite to...

"Wyścig o Paryż" to opowieść o kobietach będących wojennymi korespondentkami.
Temat ten rzadko pojawia się w literaturze, więc sięgnęłam po książkę z nadzieją na udaną lekturę. Czytało się nieźle, ale cały czas odczuwałam lekki niedosyt, który pogłębił się po odwróceniu ostatniej kartki.
Mam wrażenie, że potencjał nie został tu w pełni wykorzystany, stąd tylko ocena dobra, na którą wpływ miały również nieco dłużące się fragmenty.

Na szczęście powieść ta ma więcej zalet niż wad, więc teraz czas na plusy.
Autorka w przekonujący sposób opisała pracę kobiet, które podczas drugiej wojny światowej były dziennikarkami i fotoreporterkami, przełamując stereotypowe przekonanie, że to zajęcie zarezerwowane wyłącznie dla silnych mężczyzn.

Główne bohaterki, Jane i Liv, są postaciami fikcyjnymi, lecz ich kreacje zostały zainspirowane losami autentycznych korespondentek, które musiały wykazać się wielką determinacją, by móc pracować na froncie i w innych zapalnych miejscach.
Niejednokrotnie musiały uciekać się do różnych podstępów, by dostać akredytację, gdyż wydający je mężczyźni byli zdania, że wojna to nie temat dla kobiet, które w tym czasie powinny siedzieć w domach i ewentualnie dziergać na drutach skarpety i szaliki dla żołnierzy.

Obie bohaterki, podobnie jak autentyczne korespondentki, zmuszone były także walczyć o swoją pozycję w świecie zdominowanym przez tzw. silną płeć. Narażone na drwiny i niewybredne dowcipy, często musiały udowadniać, że są nie tylko równie dobre, ale i lepsze.

Napięcie w powieści podsyca element ciągłego zagrożenia. Jane i Liv są nie tylko świadkami walk, cierpień rannych i wszechobecnej śmierci. Są tak samo narażone na strzały i wybuchy jak opisywani i fotografowani przez nie żołnierze.

Elementem, który dodatkowo ubarwia fabułę, jest wątek miłosny, który przewija się przez całą lekturę. To skomplikowane relacje między obiema kobietami i towarzyszącym im doświadczonym fotografem Fletcherem. Dużo tu niedopowiedzeń, domysłów i nawiązań do przeszłości. Na ostateczne rozwiązanie tego tematu trzeba poczekać, gdyż pojawia się ono dopiero pod koniec.

Całość czyta się z zainteresowaniem, jednak - jak wspomniałam na początku - czasem odnosi się wrażenie jakiejś stagnacji, znużenia, które nijak nie pasują do problematyki powieści.

"Wyścig o Paryż" to opowieść o kobietach będących wojennymi korespondentkami.
Temat ten rzadko pojawia się w literaturze, więc sięgnęłam po książkę z nadzieją na udaną lekturę. Czytało się nieźle, ale cały czas odczuwałam lekki niedosyt, który pogłębił się po odwróceniu ostatniej kartki.
Mam wrażenie, że potencjał nie został tu w pełni wykorzystany, stąd tylko ocena...

Rok 1944, koniec wojny zbliża się wielkimi krokami, ale atmosfera w Europie ciągle jest gorąca. Dwie młode korespondentki wojenne - fotoreporterka Liz Harper i dziennikarka Jane Tyler, spotykają się w obozie prasowym w Normandii. Nie chcą jednak pozostać przy relacjonowaniu pracy szpitala polowego, ale wyruszyć na front i dołączyć do grona pierwszych reporterów, którzy prześlą relację z okupowanego Paryża, po jego wyzwoleniu przez alianckie wojska. Pomimo braku akredytacji i zgody swojego dowódcy, kobiety decydują się zaryzykować i samowolnie podążyć do niebezpiecznej strefy, ryzykując tym aresztowanie i utratę możliwości wykonywania zawodu, o utracie życia nie wspominając. Reporterkom pomaga Fletcher Roebuck, przyjaciel męża Liv, fotograf wojenny. We trójkę wyruszają na niebezpieczną wyprawę, która nie tylko może zaważyć na ich dalszej karierze, ale i połączy ich ze sobą na śmierć i życie.

Lubię powieści, dotyczące drugiej wojny światowej i trochę ich już przeczytałam, ale “Wyścig o Paryż” był zupełnie inny niż większość z nich. Tym razem zamiast czytać o pozostawionych w domu kobietach, z niepokojem oczekujących na powrót swoich mężów/ojców/braci, razem z trójką bohaterów zostałam zabrana w sam środek wojny, ze wszystkimi jej trudami i niebezpieczeństwami. Po raz pierwszy też mogłam na nią spojrzeć z perspektywy kobiet, próbujących znaleźć swoje miejsce w zdominowanym przez mężczyzn świecie korespondentów wojennych.

Co prawda Liv i Jane to postacie fikcyjne, ale autorka oparła ich historię na doświadczeniach autentycznych korespondentek, takich jak Margaret Bourke-White czy Lee Miller. Chociaż wszyscy dookoła mówili im, że na wojnie nie ma miejsca dla kobiet, chociaż zmagały się z dyskryminacją, szykanami i ciężkimi warunkami, chociaż odmawiano im prawa do tego, z czego swobodnie mogli korzystać ich koledzy po fachu, to jednak z odwagą i determinacją stawiały czoła wszystkim przeszkodom, aby zdobyć materiał, po który przyjechały.

W powieści widać ogromną dbałość o szczegóły i historyczną rzetelność - fikcja przeplata się z nieupiększoną rzeczywistością wojennego życia. Autorka nie tylko wiernie przedstawia realia pracy korespondentki wojennej - wędrówki od obozu do obozu, spanie w okopach, ciągłe niebezpieczeństwo, brak higieny, podłe jedzenie - ale i przywołuje wiele wydarzeń i sytuacji, które naprawdę miały miejsce, opisując je z perspektywy swoich bohaterek.

Najbardziej polubiłam Jane, pełniącą rolę narratorki powieści, ale obie z Liv zaimponowały mi swoją wytrzymałością i śmiałością, z jakimi stawiały czoła niewygodom i niebezpieczeństwom, podążając za linią frontu.

“Wyścig o Paryż” to opowieść o odwadze i poświęceniu, ukazująca ogromną siłę i możliwości, jakie drzemią w kobietach, zamykająca usta męskim szowinistom, uważającym płeć piękną za słabszą i niezdolną do dotrzymania kroku mężczyznom. Polecam tę książkę szczególnie miłośnikom silnych żeńskich postaci. Wybierzcie się w podróż razem z Jane, Liv i Fletcherem i odkryjcie niebezpieczny świat pionierek reportażu wojennego.

Rok 1944, koniec wojny zbliża się wielkimi krokami, ale atmosfera w Europie ciągle jest gorąca. Dwie młode korespondentki wojenne - fotoreporterka Liz Harper i dziennikarka Jane Tyler, spotykają się w obozie prasowym w Normandii. Nie chcą jednak pozostać przy relacjonowaniu pracy szpitala polowego, ale wyruszyć na front i dołączyć do grona pierwszych reporterów, którzy...