Zdarzyło wam się kupić książkę po okładce, ale opowieść kompletnie nie jest w waszym typie?

Tak było ze mną i na starcie powiem że nie skończyłam tej książki, czuje do niej niechęć i nie przeczytam jej. Bardzo rzadko się to u mnie zdarza.

Opowiem co tu mi nie pasuje, opis macie na drugim screenie.
Po opisie brzmi romantycznie, a okładka mnie oczarowała, bo jest naprawdę piękna i miła w dotyku.

To jest świat przedstawiony taki jak nasz, a bohaterowie są tu płytcy i tchórzliwi. Ta opowieść to kompletne przeciwieństwo mnie samej - bohaterowie są ulegli, nie potrafią szczerze rozmawiać o uczuciach, nie potrafią powiedzieć "nie", bohaterowie będąc w fajnych związkach z fajnymi ludźmi zdradzają lub nie mówią drugiej osobie o tym "jesteś fajny ale to nie jest to", zamiast tego dochodzi do głupich sytuacji przez brak podjętej rozmowy, to pokazuje jak nieodpowiedzialni są ci ludzie, krzywdząc drugą osobę.

Ta opowieść pokazała mi tylko odbicie naszego świata. Dlatego mnie obrzydziła. To jest jedna z tych opowieści typowych, pokazujących typowych ludzi którzy nie chcąc zdradzać, no nie potrafili powiedzieć "pięknej" kobiecie "nie" i uważają że nie zrobili nic złego i nie potrafią dostrzec że baba pragnie tylko rozrywki albo kasy, po czym od tak się zastanawiają jak zerwać na spokojnie z kobietą która chciała jak najlepiej dla ich związku xD

✧

Uważam tę opowieść za odzwierciedlenie naszego społeczeństwa i być może niektórym się ona spodoba, bo nie wychodzi poza margines społeczeństwa, w końcu nawet po takich sytuacjach, po latach bycia w związku z kobietą której nie kochasz tak naprawdę, możesz znaleźć prawdziwą miłość, choć świadomie się zdradzało i nic się z tym faktem nie zrobiło, bo czemu nie.
Tu nie ma magicznej miłości, za to przeplata się tu toksyczna miłość, tchórzostwo i brak odpowiedzialności. A bo mnóstwo ludzi nawet nie zamierza się zastanawiać nad swoimi uczuciami, nie myśląc o tym że może zranić drugą osobę.

Absolutnie nie lubię typowego życia, a tu śmierdzi tym diametralnie i czuję zepsucie gdy to czytam. Nie potrafiłam się dalej zmierzyć z tą książką. Może na swój sposób jestem czytelniczym tchórzem xD jednakże u mnie takie książki to jeden na milion

Zdarzyło wam się kupić książkę po okładce, ale opowieść kompletnie nie jest w waszym typie?

Tak było ze mną i na starcie powiem że nie skończyłam tej książki, czuje do niej niechęć i nie przeczytam jej. Bardzo rzadko się to u mnie zdarza.

Opowiem co tu mi nie pasuje, opis macie na drugim screenie.
Po opisie brzmi romantycznie, a okładka mnie oczarowała, bo jest naprawdę...

Na powieść tę trafiłam przeglądając blog Make Life Easier, gdzie autorka zachęcała do podróży do Włoch, a jako że nigdy specjalnie do tego kraju mnie nie ciągnęło postanowiłam sprawdzić czy zostanę zauroczona.

"Trochę inna love story" - zdanie z okładki idealnie dopasowane do treści, jednak w moim odczuciu inna nie znaczy lepsza. Opowieść jest nudna, czekanie aż bohaterowie uczynią cokolwiek, aby się do siebie zbliżyć dłuży się w nieskończoność. Autorka tak bardzo poskąpiła ich spotkań, że aż nierealne wydaje, że oni o sobie przez tyle lat pamiętali. W rzeczywistości to raczej niemożliwe.
Trochę za dużo też w tym wszystkim zdrad i romansów! No kurczę, każdy z bohaterów miał jakiś epizod na boku... Poza tym przygnębiająca narracja i mglista, londyńska szaruga - smutno się to czytało.

A na koniec rozwaliła mnie scena przy zrywaniu pomidorów w Toskanii! Takich egzotycznych owoców, że główna bohaterka nie wyobrażała sobie jak one mogą rosnąć...

Podsumowując więc, jedyne co było urocze i malownicze w tej powieści to właśnie krajobrazy Toskanii. I przyznam, że choć jest ich tyle co kot napłakał, to one właśnie zrobiły na mnie najlepsze wrażenie.

Na powieść tę trafiłam przeglądając blog Make Life Easier, gdzie autorka zachęcała do podróży do Włoch, a jako że nigdy specjalnie do tego kraju mnie nie ciągnęło postanowiłam sprawdzić czy zostanę zauroczona.

"Trochę inna love story" - zdanie z okładki idealnie dopasowane do treści, jednak w moim odczuciu inna nie znaczy lepsza. Opowieść jest nudna, czekanie aż...

Pozornie historia z powieści autorstwa Kate Eberlen może wydawać się banalna.
Bohaterami „Bez Ciebie” są Tess i Gus, których ścieżki los niejednokrotnie krzyżuje. Dziewczynę (Tess) poznajemy w momencie, kiedy po zakończeniu szkoły średniej podróżuje ze swoją przyjaciółką. Podczas pobytu we Włoszech Tess wpada na Gusa, który z kolei wakacje spędza z rodzicami.

Ich spotkanie nie trwa długo, a życie toczy się dalej; rozwijają się, podejmują decyzje dotyczące przyszłości, przeżywają związki mniej lub bardziej udane. Ich ścieżki jeszcze niejednokrotnie się krzyżują, ale to dopiero pobyt w Toskanii rozbudza w nich uczucia...

„Bez Ciebie” to jednak coś więcej niż zwykła historia miłosna. To także opowieść o trudnych przeżyciach młodych ludzi. Tess radzi sobie ze śmiercią matki i chorobą siostry, Gus natomiast ze śmiercią brata i presją by nie zawieść swoich rodziców.

Kate Eberlen z jednej strony prowadzi przyjemną narrację, wprowadzającą nas w życie głównych bohaterów, z drugiej oswaja z trudnymi przeżyciami, które mogą dotkąć każdego.
Dająca do myślenia historii o wiarze w przeznaczenie i dostrzeganiu osób, które podsyła nam los.

Pozornie historia z powieści autorstwa Kate Eberlen może wydawać się banalna.
Bohaterami „Bez Ciebie” są Tess i Gus, których ścieżki los niejednokrotnie krzyżuje. Dziewczynę (Tess) poznajemy w momencie, kiedy po zakończeniu szkoły średniej podróżuje ze swoją przyjaciółką. Podczas pobytu we Włoszech Tess wpada na Gusa, który z kolei wakacje spędza z rodzicami.

Ich...

Tess i Gus, główni bohaterowie książki "Bez Ciebie" to dwie przeznaczone sobie połówki, które stale się mijają. Pomimo, że los zadecydował o ich miłości, para na swojej drodze napotyka na wiele przeszkód, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Ich spotkanie w 1997 roku to początek historii, która szuka swojego szczęśliwego zakończenia przez ponad szesnaście lat. Tess i Gus dorastają, układają sobie życie, a ich drogi od czasu do czasu się przecinają. Dopiero spotkanie w Toskanii rozbudza emocje i uczucia bohaterów, którzy myślami z powrotem przenoszą się do roku 1997. Przyszłość obojga z nich rysuje się niezwykle malowniczo, ale tylko od nich zależy, jak poprowadzą to dalej. Czy będzie to kolejne spotkanie, po którym powrócą do swojego dawnego życia? A może postanowią prowadzić je wspólnie? Ich przyszłość leży tylko w ich rękach.

"Bez Ciebie" to książka przedstawiająca love story młodej pary, jednak zupełnie inne niż do tej pory znałam z książek. Nic nie jest oczywiste od samego początku, losy obojga bohaterów przeplatają się a czytelnik stale ma nadzieję, że to już teraz - że oboje zrozumieją, że są sobie pisani. Nic może być jednak zbyt proste, dlatego też możemy obserwować wiele ciekawych, zabawnych i dających do myślenia sytuacji.

Autorka w owej powieści stworzyła miły, nieprzewidywalny i bardzo przyjemny klimat. Czytelnik zostaje wciągnięty w stworzony świat i wraz z bohaterami książki przeżywa zaistniałe sytuacje. Akcja jak na opowieść o typowym love story nie nudzi i nie jest z góry przewidywalna. Niektóre z wydarzeń wprowadzają w życiu bohaterów spory zamęt, dlatego też powieść potrafi zaskoczyć, nawet w najmniej przewidywalnym momencie.

Sama okładka powieści bardzo przypadła mi do gustu - nie jest przesadzona ani zbyt przekoloryzowana. Jest skromna, ale zawierająca istotne elementy opowieści.
Książka w wielu momentach wywoła u mnie niemałe zaskoczenie, jednakże w wielu również przywoływała na moją twarz uśmiech i zadowolenie z przedstawionego obrotu spraw :)

Tess i Gus, główni bohaterowie książki "Bez Ciebie" to dwie przeznaczone sobie połówki, które stale się mijają. Pomimo, że los zadecydował o ich miłości, para na swojej drodze napotyka na wiele przeszkód, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Ich spotkanie w 1997 roku to początek historii, która szuka swojego szczęśliwego zakończenia przez ponad szesnaście lat. Tess i Gus...

Książka Kate Eberlen już od samego początku wydawała się być tę w 'moim' stylu. Zwłaszcza w okresie wakacyjnym lubię czytać lekkie, ale jednocześnie interesujące i niosące morał powieści. Losy Tess i Gusa są jednymi z tych lepszych, które miałam okazję poznać podczas tego (trwającego zresztą jeszcze) lata. Historia jest niebanalna i niewątpliwie oryginalna. Porusza ona wszystkie te tematy i wątki, na widok których w moim sercu robi się cieplutko 🌞🔥Rodzina, strata, szukanie życiowego celu, utrata marzeń i miłość. Zawsze zastanawiam się, jak autorom udaje się pisać tak świetne historie poruszając jednocześnie tak oklepane już tematy. Okazuje się jednak, że można i własnie "Bez Ciebie" jest jedną z nich.

Główni bohaterowie to osoby tak ... kochane! Można tak mówić o bohaterach fikcyjnych? Mam nadzieję, że tak, bo Gus i Tess zdecydowanie na to zasługują. Przyjacielscy, dobroduszni i wspaniałomyślni. Można wymieniać w nieskończoność ich dobre cechy. Zaznaczam, że często przy takich 'idealnych' bohaterach czuć ogromne przerysowanie. Tutaj na pewno tego nie znajdziecie. Gus i Tess są bardzo naturalni, a cała historia taka swobodna.

Jedyną kwestią, której nie zniosę w przypadku tej powieści jest jej wydanie! Wydawnictwo niestety bardzo się nie postarało. Już pomijając design, który nie zachwyca to jakość wydania jest przerażająco słaba. Brak skrzydełek sprawia, że okładka gniecie na rogach, a słaby rodzaj papieru okropnie irytował mnie podczas czytania. Historia jest jednak na tyle dobra, że warto zaopatrzyć się w swój egzemplarz. Ale może elektryczny? 😊

Książka Kate Eberlen już od samego początku wydawała się być tę w 'moim' stylu. Zwłaszcza w okresie wakacyjnym lubię czytać lekkie, ale jednocześnie interesujące i niosące morał powieści. Losy Tess i Gusa są jednymi z tych lepszych, które miałam okazję poznać podczas tego (trwającego zresztą jeszcze) lata. Historia jest niebanalna i niewątpliwie oryginalna. Porusza ona...

Bez ciebie sięgając po książkę zachęciły mnie głównie te słowa"trochę inne love story" co wywołało u mnie ciekawość , zaryzykowałem choć nie jestem przekonany do młodzieżowych romansów , Bez ciebie wywarło na mnie piorunujące wrażenie zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie ,śmiało mogę powiedzieć ,że spędziłem znakomicie czas z historią stworzoną przez Kate Eberlen
Niespełnione nadzieje , odkrywanie własnego 'JA' , dążenie za wielką miłością , wzloty i upadki , smutki i radości, dramaty przeplatane chwilami szczęści bohaterowie których nie da się nie pokochać to wszytko co może nam zaoferować "Bez ciebie" to ogromny kawał historii o życiu które nie zawsze jest tak kolorowe jak się wydaje pozycja jak najbardziej dla każdego nie zależnie od wieku.
Pokuszę się o refleksję do opisu końcowego książki[Czy w czasach Fcebooka,Twittera i Snapchata można nigdy nie poznać kogoś kto jest nam przeznaczony historia duetu który mija się przez lata] jakie jest to prawdziwe , pędzimy tak szybko często się gubiąc w świecie który nigdy nie zwalnia , świecie który tylko przyśpiesza nie zawsze mając czas dla innych jak i również brakuje nam go dla siebie, opisana historia nauczyła mnie,że życie to pasmo wzlotów i upadków jedna wielka NIESTABILNOŚĆ :)

Bez ciebie sięgając po książkę zachęciły mnie głównie te słowa"trochę inne love story" co wywołało u mnie ciekawość , zaryzykowałem choć nie jestem przekonany do młodzieżowych romansów , Bez ciebie wywarło na mnie piorunujące wrażenie zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie ,śmiało mogę powiedzieć ,że spędziłem znakomicie czas z historią stworzoną przez Kate Eberlen...

Czy to kolejna typowa książka dla nastolatków? Może. Choć z pewnością, wielu osobom, tak jak i mi, sam opis bardzo przypominał mi historię z "Love Rosie". Oczywiście nie tak całkowicie ale motyw bardzo podobny. mam rację? Jednak, magicznie romantyczna Toskania przemówiła do mojego gustu czytelniczego.

Sama fabuła była dość ciekawa i lekka. Jest to tym samym piękna historia o wielkim uczuciu między dwojgiem ludzi. A porusza przy tym też bardzo poważne kwestie. Połączenie tu zastosowane, dało bardzo efektywną kompilację. Muszę tu nadmienić, iż czytanie tej książki przebiegało bardzo szybko i płynnie. I po czasie troszkę żałowałam, iż moja przygoda z tymi bohaterami już się skończyła.

Ważnym aspektem jest tu fakt, iż książka niewątpliwie wciąga. Zaraz po tym jak bohaterowie wyjechali z Toskanii, napięcie zaczęło wzrastać. Przez 16 lat, bohaterowie osobno żyli swoim życiem, w którym nie było słodko, zmagali się z przeciwnościami losu, przeżywali miłe i radosne a także dość przykre chwile. I przez ten cały czas, trwałam w wielkim napięciu, oczekując tego czy bohaterowie ponownie się spotkają. Poza tym historia była tak przepełniona emocjami, że nie mogłam się wprost oderwać od czytania.

Tess to bardzo poukładana i racjonalna dziewczyna z ambicjami na przyszłość, której wżyciu nie układało się tak jakby chciała. Ma swoje marzenia, których realizacja według niej jest czasem niemożliwe. Z kolei Gus zmaga się z demonami przeszłości, które ciągle go prześladują. Tych dwoje przeszło w swoim młodym życiu już wiele, a to wy pewien sposób ich ukształtowało. Czytanie o nich napawało mnie nadzieją w młode osoby i ich osobowość, a jednocześnie bardzo im współczułam z powodu tego jak wyglądała ich przeszłość.

Zaczynając tę książkę nie pomyślałabym że poruszy ona moje emocje tak bardzo. Historia pozostanie z pewnością w umysłach większości czytelników, a ja z wielką chęcią zobaczyłabym ekranizację tej historii. Pomimo wielu znanych nam motywów, czyta się ją lekko i przyjemnie a także z zainteresowaniem

Czy to kolejna typowa książka dla nastolatków? Może. Choć z pewnością, wielu osobom, tak jak i mi, sam opis bardzo przypominał mi historię z "Love Rosie". Oczywiście nie tak całkowicie ale motyw bardzo podobny. mam rację? Jednak, magicznie romantyczna Toskania przemówiła do mojego gustu czytelniczego.

Sama fabuła była dość ciekawa i lekka. Jest to tym samym piękna...

"Bez Ciebie" to historia o miłości, przeznaczeniu i przyjaźni. Mieszanka tych trzech tematów sprawiła, że książka ta jest na prawdę wartościowa i daje wiele do myślenia.
Kate Eberlen stworzyła bardzo interesującą powieść opisującą życie dwóch bohaterów. Angusa i Theresy - Gus i Tess. Poznajemy ich w tym samym momencie ich życia, wkraczają w dorosłość, idą na studia jednak kiedy spotykają się po raz pierwszy w 1997 roku i on robi Tess i Doll, jej przyjaciółce wspólne pamiątkowe zdjęcie, nie sądzili, że kiedykolwiek jeszcze się spotkają. Po powrocie z wakacji, każde z nich przebędzie długą drogę do szczęścia. Każde z nich zostanie w jakiś sposób doświadczone przez los, śmierć brata, matki, zawody miłosne, zdrady, nieudane małżeństwa... Dziewczyna będzie zmagać się z wizją choroby, którą prawdopodobnie odziedziczyła po matce, a on bez przerwy porównuje się do zmarłego brata, próbuje zastąpić go w oczach rodziców. Kiedy oboje ułożą swoje życie, w innych miejscach, z innymi osobami, wtem nic nie podejrzewający czytelnik dowiaduje się o całkowitej zmianie toru akcji. To wszystko będą musieli przetrwać tylko po to żeby spotkać się, i wreszcie zwrócić na siebie uwagę, w tym samym miejscu co szesnaście lat wcześniej. To prawdę mówiąc bardzo nieprawdopodobna historia, ale chyba każdy kto wierzy w to, że każdy z nas ma na świecie tę drugą połówkę, która jest nam pisana, ma wrażenie, że to może się wydarzyć. Książka daje dużo do myślenia pod tym względem, że zwraca uwagę czytelnika na to, że czasem szczęście jest obok nas, a my nie mamy czasu, humoru, nastroju, żeby go zauważyć. Głównym minusem książki było to, że momentami była zbyt przewidywalna, jednak to nie wpływało za bardzo na całokształt powieści bo Kate Eberlen postarała się aby czytający nie znudził się zbyt szybko i nieustannie dokładała tych kamieni do worka życiowych doświadczeń naszych bohaterów.
Polecam tę książkę każdemu, kto lubi czasem zatracić się w powieści obyczajowej, pełnej miłości i temu kto lubi życiowe, przyjemne, mało skomplikowane powieści to ta książka jest z pewnością dla Was. Myślę, że ta historia o przeznaczeniu porwie wiele serc.

"Bez Ciebie" to historia o miłości, przeznaczeniu i przyjaźni. Mieszanka tych trzech tematów sprawiła, że książka ta jest na prawdę wartościowa i daje wiele do myślenia.
Kate Eberlen stworzyła bardzo interesującą powieść opisującą życie dwóch bohaterów. Angusa i Theresy - Gus i Tess. Poznajemy ich w tym samym momencie ich życia, wkraczają w dorosłość, idą na studia...

Sierpień, 1997. Tess zdała maturę. Wraz z przyjaciółką w ramach wakacyjnego odpoczynku po ukończonych egzaminach wybierają się do Florencji. W tym samym czasie, w to samo miejsce wybiera się rodzina Gus’a po to, aby na chwilę oderwać się od trudnych wspomnień związanych ze śmiercią brata i syna. Nastolatkowie przypadkowo spotykają się w świątyni, później raz jeszcze w mieście, ale oboje jeszcze nie mają pojęcia, że los jeszcze wielokrotnie skrzyżuje ich ścieżki..

Życie Tess zmienia się diametralnie po powrocie ze słonecznej, pełnej przygód wycieczki szkolnej. Po powrocie do domu, okazuje się, że jej mama choruje na zaawansowany nowotwór. Sytuacji nie polepsza fakt, że jej ojciec nie okazuje żadnego wsparcia, który w swym zwyczaju włóczy się po barach. Śmierć matki okazuje się trudnym doświadczeniem dla rodziny, zwłaszcza dla Tess, na których barkach pozostaje opieka nad młodszą siostrą, która jak okaże się w niedługim czasie, przejawia dziwne zachowania, z którymi Tess nie do końca potrafi sobie poradzić. Co więcej, wyjazd na studia, rozpoczęcie nowego rozdziału w życiu, zachłyśnięcia się wolnością odchodzi na dalszy, zapomniany plan. Tess nie mając w nikim oparciu postanawia zostać z siostrą, zaopiekować się nią i wychować ją najlepiej, kosztem swoich pragnień, marzeń. Tess wyrzeka się wszystkiego na rzecz siostry, dla której stara się jak najlepiej odgrywać rolę zarówno matki jak i siostry..

W tej samej rozciągłości czasowej Gus nie może pogodzić się ze stratą brata. Ciąży na nim poczucie winy, mimo że był to tylko nieszczęśliwy wypadek, ale niestety, jego rodzina oraz była dziewczyna Ross‘a mają w tym temacie odmienne zdanie. Więcej, ciężko nastolatkowi jest powrócić do normalnego życia, kiedy non stop postrzegany jest i oceniany przez pryzmat brata. Nawet wybór studiów jest niejako zatuszowaniem niespełnionych marzeń rodziców.

„Jak powiedzieć dziewczynie, z którą jesteś od sześciu lat, że właśnie zaręczyłeś się z kobietą, którą niechcący zapłodniłeś? I że tak się składa, że to dawna dziewczyna twojego starszego brata, o którym nigdy nawet się nie zająknąłeś?”

Mijają kolejne lata. Zarówno Tess jak i Gus są nieszczęśliwi przez swoje nastoletnie, a później dorosłe życie. Oboje nie potrafią odnaleźć się w nowych relacjach, z trudem podejmują się prób kontaktów. Mają problem z uzewnętrznianiem się. Nie do końca potrafią zrozumieć i nazwać swoje uczucia, a jeśli chodzi o miłość nie potrafią się na nią otworzyć ani wystarczająco poczuć. Niestety, ograniczenia, jakie narzucają im realia, ale pośrednio też bliscy, a przede wszystkim, niewypracowane i traumatyczne przeżycia przyczyniają się do tego, że ich znajomości są słabe, szybko wykruszają się, zaś sami błądzą i poszukują miłości na własną rękę, ale nie trafiając pod właściwy adres.

„Nie szkodzi, jak jest się czasem smutnym – podsumowała Flora – pod warunkiem, że przez większość czasu jest się szczęśliwym.”

Tess i Gus mijają się wielokrotnie w ciągu kolejnych lat. Do pierwszego przypadkowego spotkania doszło we Florencji podczas letniego wyjazdu, a później na miejscu w Londynie – podczas świątecznych zakupów, na weselu wspólnego znajomego, w samolocie, podczas koncertu.. Tak naprawdę można powiedzieć, że nigdy się nie zobaczyli, nie mieli okazji porozmawiać. Przecież byli dla siebie obcymi dla siebie ludźmi, którzy przypadkowo spotkali się w tym samym miejscu, w tym samym czasie..

Fabuła książki przedstawia dwie oddzielne różne historie dwojga bohaterów. Przez całą lekturę towarzyszyło mi uczucie, jakbym miała przed sobą dwie powieści dwojga ludzi, do którego ich spotkania możliwe, że nigdy nie dojdzie. Co więcej, miałam obawy, że te pojedyncze historie nigdy ze sobą nie splotą się, albo, co gorsza, powieść zakończy się w zaskakującym momencie z dopiskiem, że ciąg dalszy nastąpi, co uważam, byłoby poważnym błędem, który na pewno nie zachęciłby do sięgnięcia po kontynuację. Uważam, że punkt kulminacyjny został przedstawiony w nieodpowiednim momencie, ponieważ wcześniejsza treść owszem, prowadziła do właściwego spotkania się głównych bohaterów, niemniej, akcja przez to wydłużała się, była monotonna, nudna, po prostu obyczajowa, codzienna. Owszem, te wszystkie wydarzenia po drodze najprawdopodobniej były właściwym zabiegiem, aby budować napięcie, niemniej, tak nie było. W pewnym momencie zaczęła mi towarzyszyć frustracja, ponieważ „życie” postanowiło przetrzymać w napięciu nie tylko losy bohaterów, ale samego Czytelnika, który oprócz piętrzącego się zniecierpliwienia mógł pogrążać się w szczerym współczuciu wobec bohaterów. Tess i Gus przyjęli życie takie, jakie jest, kierując się rozsądkiem, tym, co właściwie, zatracając się w codzienności, problemach, gubiąc przy tym własną radość i zapominając, czym jest dla nich prawdziwe szczęście. Tyle lat osłaniali się potrzebami bliskich, nie dostrzegając a raczej nie mając odwagi w sobie, aby przeciwstawić się i zadziałać na własne szczęście..

„(…) zrobienie sobie paznokci jest jak karmelowe latte. Kiedy masz mniej pieniędzy, nie chodzisz do spa i do restauracji, ale nadal zasługujesz na małą przyjemność.”

Najpewniej, oddając się teraz głębszej refleksji, jestem w stanie zrozumieć przesunięcie punktu kulminacyjnego ze względu na to, że to życie dyktuje człowiekowi warunki, nie odwrotnie, a kiedy człowiek zorientuje się, że dana jest mu niezależność, chwila szczęścia, to zatraca się w niej całkowicie, chłonąc ją maksymalnie, możliwie jak najpełniej, bo nigdy nie wiadomo, kiedy człowiek zostanie ściągnięty na ziemię, do znanej mu przykrej rzeczywistości.

Jak oceniłabym książkę? Na mocne 3+? Dlaczego? Bo przedstawia życie takim, jakim jest, surowe, czasami bezwzględne, trudne w relacjach, ale prawdziwe i bez koloryzowania. Skąd się, zatem wziął +? Za nadzieję, że można wykaraskać się z niewoli nieszczęścia i po prostu, nieważne, w jakim będąc wieku, można zaznać spokoju, radości, nawet miłości i wewnętrznego spełnienia.

Sierpień, 1997. Tess zdała maturę. Wraz z przyjaciółką w ramach wakacyjnego odpoczynku po ukończonych egzaminach wybierają się do Florencji. W tym samym czasie, w to samo miejsce wybiera się rodzina Gus’a po to, aby na chwilę oderwać się od trudnych wspomnień związanych ze śmiercią brata i syna. Nastolatkowie przypadkowo spotykają się w świątyni, później raz jeszcze w...

swietne czytadlo na wakacje.

swietne czytadlo na wakacje.