Po przygodzie z „Leśną polaną” przyszedł czas na kolejną część, czyli „Czerwień jarzębin”. Po dość drastycznie urwanej pierwszej powieści, z niecierpliwością czekałam na dalsze losy braci Prado i trójki najwierniejszych przyjaciółek. Zamysł był taki by opisać wszystkie trzy części w tym samym czasie, jednak w trakcie czytania drugiej części zmieniłam koncepcje.

Gabriela, w końcu mogła spotkać się z Wiktorem, na którego czekała przez kilka lat, lecz czy ich wieloletnia miłość będzie miała możliwość spełnia? Na pewno nie będzie to łatwe. Tak jak w poprzedniej części zanim ich spotkanie dojdzie do skutku, kilkanaście razy będą się ze sobą mijać. Do tego wszystkiego w pogoń za Gabrielą pojedzie Julia, a Majka jak zwykle wraz ze swoim temperamentem będzie próbowała uniknąć wielu tragedii.

„Czerwień jarzębin” bardzo mnie ciekawiła ponieważ ciekawił mnie finał spotkania Majki i Marcina, zastanawiałam się jak autorka stworzy ich wspólne uczucie. Nie spodziewałam się, że w między czasie zgotuje Majce tyle przykrych atrakcji. Katarzyna Michalak w kontynuacji „Leśnej polany” zaskoczyła mnie podejściem do pewnego tematu, który w naszym społeczeństwie jest bardzo kontrowersyjny.

„Czerwień jarzębin” to opowieść o sile miłości, nienawiści i demonach przeszłości, które nie pozwalają bohaterom cieszyć się teraźniejszością. Podobno człowiek dostaje od życia tyle ile sam jest w stanie unieść, w myśl tej zasady bohaterowie mają bardzo mocne charaktery.

W twórczości Michalak charakterystyczne jest to, że mnóstwo się dzieje. Jeden wątek prowadzony jest na kilku płaszczyznach, przez co czytelnik na pewno nie może pozwolić sobie na chwile rozluźnienia. By móc nadążyć nad tempem akcji trzeba być bardzo na niej skupionym. Ta szybkość i wielowątkowość powoduje, że czytając drugi tom, czytelnik chwilami się męczy, zbyt dużą ilością sytuacji, z którymi bohaterowie muszą się zmierzyć. „Czerwień jarzębin” jest odrobinę przekoloryzowana lecz ze względu na bohaterów i fakt, że już poznałam ich większość życia, sięgnę po „Błękitne sny”, chociażby po to, by sprawdzić, czy autorka wywarzyła ilość sytuacji i poprawiła styl pisania.

www.kur-tyna.blogspot.com

Po przygodzie z „Leśną polaną” przyszedł czas na kolejną część, czyli „Czerwień jarzębin”. Po dość drastycznie urwanej pierwszej powieści, z niecierpliwością czekałam na dalsze losy braci Prado i trójki najwierniejszych przyjaciółek. Zamysł był taki by opisać wszystkie trzy części w tym samym czasie, jednak w trakcie czytania drugiej części zmieniłam koncepcje.

Gabriela,...