Lea wraz z siostrą Sabiną policjantką ma wypadek, w którym nie tylko traci pamięć, ale i również ją. Po czasie spędzonym w szpitalu wraca ponownie do Poel - wyspy swojego dzieciństwa, miejsca, gdzie wszystko się zaczęło, by dowiedzieć się co tak naprawdę wydarzyło się tu kilka miesięcy wcześniej i kto maczał w tym palce. I tak nasza bohaterka bez pamięci, ale z amnezją ;) próbuje odnaleźć odpowiedzi na pytania z przeszłości.

Niby mamy wątek kryminalny, ale jakoś taki niezbyt ciekawy. A tego kto był winny sytuacji w jakiej się znalazła Lea i miał coś wspólnego z wypadkiem idzie się w miarę szybko domyślić.

Miałam wrażenie, że za szybko były wprowadzane kolejne postacie z paczki i ich imiona oraz informacje na ich temat przez co troszkę się pogubiłam, a bardzo dawno nie zdarzyła mi się taka rzecz podczas czytania.

W książce przewijają się zbyt długie opisy, przez co mnie zniechęciła, jest mało dialogu i mamy ciągłe odniesienia do historii Niemiec i czasów Muru berlińskiego, a tym samym życia grupki przyjaciół - młodych Niemców przed jego upadkiem i po kiedy są już dorosłymi ludźmi z własnymi problemami. Samo miejsce wyspa Poel – (oglądałam ją w Google) i muszę przyznać jest bardzo malownicza z charakterystyczną latarnią, ale historia przedstawiona w „Ruinach na wybrzeżu” powoduje, że mamy wyobrażenie przytłaczającego, smutnego, szarego miejsca wyciągniętego niczym z horrorów z wszechobecnymi ruinami pewnego klasztoru.

Czytając doszłam do przykrego wniosku, iż nie mam szczęścia do niemieckich pisarzy. Może to kwestia przekładu na język polski, a może to jednak ten sztywny niemiecki ton wyzierający nawet po przetłumaczeniu, sama nie wiem. A to wszystko skutkowało moim zniechęceniem i częstym (bardzo częstym) odkładaniem tej książki. Nie mogłam jej skończyć, choć nie była zbyt dużych rozmiarów raptem 300 stron. Ponownie klimatyczna i artystycznie wykonana okładka to niestety nie wszystko, by książka stała się powieścią godną sięgnięcia po nią.

Osobiście nie polecam, bo mnie się okropnie dłużyła i gubiłam się w niej i to drażniło, ale to nie znaczy, że komuś innemu się nie spodoba. Jak chcecie to próbujcie, ryzykujcie. Może dojdziecie do innych wniosków niż ja po jej przeczytaniu, a może przyznacie mi jednak rację.

Lea wraz z siostrą Sabiną policjantką ma wypadek, w którym nie tylko traci pamięć, ale i również ją. Po czasie spędzonym w szpitalu wraca ponownie do Poel - wyspy swojego dzieciństwa, miejsca, gdzie wszystko się zaczęło, by dowiedzieć się co tak naprawdę wydarzyło się tu kilka miesięcy wcześniej i kto maczał w tym palce. I tak nasza bohaterka bez pamięci, ale z amnezją ;)...