📖🐲
Bardzo dobra młodzieżówka. Mądra i głęboka, z bohaterami, którzy są trójwymiarowi i rzeczywiści, a nie idealnie płascy, jak to często w młodzieżówkach bywa. To taki typ kreacji bohatera, kiedy ich zachowania nas rozczulają, ale mogą nas też drażnić. Czasem im kibicujemy, a czasami chcielibyśmy nimi mocno potrząsnąć. I to moim zdaniem odróżnia LITERATURĘ młodzieżową od pseudo powieści rodem z Wattpada. Tutaj zaś mamy samo życie: pierwsze miłości, trudne albo naprawdę okropne relacje z rodzicami, problemy z rówieśnikami w szkole, poszukiwanie swojej drogi w życiu. Jest jedno zdarzenie w książce, co do którego miałam poważne wątpliwości i chciałam nawet zarzucić autorowi nadmierny dramatyzm, ale już rozumiem po co był ten ostateczny cios. Bo to było coś spychającego człowieka na samo dno, po którym albo się w końcu podniesiesz i przejmiesz stery własnego życia, albo się ostatecznie poddasz. I chociaż jest to naprawdę bolesne i niesprawiedliwe, to stanowi impuls do zmian i to, co dzieje się później, jest dzięki temu bardziej wiarygodne. Jednak to nie jest książka z gatunku "comfort books", a raczej opowieść o katharsis po bolesnych przeżyciach. I warto mieć tego świadomość, zanim zabierzemy się za czytanie tej książki.

📖🐲
Bardzo dobra młodzieżówka. Mądra i głęboka, z bohaterami, którzy są trójwymiarowi i rzeczywiści, a nie idealnie płascy, jak to często w młodzieżówkach bywa. To taki typ kreacji bohatera, kiedy ich zachowania nas rozczulają, ale mogą nas też drażnić. Czasem im kibicujemy, a czasami chcielibyśmy nimi mocno potrząsnąć. I to moim zdaniem odróżnia LITERATURĘ młodzieżową od...

Ta książka boli. Boli ze względu na ból młodych ludzi i świadomość, że dorośli tak często zamieniają życie młodych ludzi w bagno, że pozbawiają ich odwagi, bo sami są tchórzami.

Ta książka boli. Boli ze względu na ból młodych ludzi i świadomość, że dorośli tak często zamieniają życie młodych ludzi w bagno, że pozbawiają ich odwagi, bo sami są tchórzami.

pochłoneła mnie całkowicie

pochłoneła mnie całkowicie

"Król węży" to piękna powieść o dorastaniu, przyjaźni i marzeniach.

Jedną z rzeczy na które nie mamy wpływu przychodząc na ten świat jest miejsce zamieszkania i rodzina której też się nie wybiera. Główni bohaterowie zmagają się z problemami rodzinnymi ale wspierają się nawzajem swoją przyjaźnią...
Młodzieżowa literatura ale jak pięknie jest się w nią zagłębić, przecież każdy z nas chodził lub chodzi do szkoły i przeżywał swoje pierwsze przyjaźnie, miłości a także liczne porażki...
Książka warta przeczytania...
Polecam 👏

"Król węży" to piękna powieść o dorastaniu, przyjaźni i marzeniach.

Jedną z rzeczy na które nie mamy wpływu przychodząc na ten świat jest miejsce zamieszkania i rodzina której też się nie wybiera. Główni bohaterowie zmagają się z problemami rodzinnymi ale wspierają się nawzajem swoją przyjaźnią...
Młodzieżowa literatura ale jak pięknie jest się w nią zagłębić, przecież...

Cenię za szczerość i brak cenzury w tej książce. Bohaterowie sympatyczni, chociaż do Travisa najdłużej się przekonywałam.
Nie jest to oryginalna fabuła ani nic nowego, ale jako przerywnik między cięższymi książkami - jak znalazł :) Jest tam sporo fajnych cytatów, które warto sobie zapisać.
Swoją drogą, mam nadzieję, że nikt nie zwrócił uwagi na dziewczynę w sweterku, jadącą pociągiem do Warszawy całą załzawioną. Płaczącą przez dobre 1/4 podróży. Ostrzegam: lepiej czytać w samotności :D

Cenię za szczerość i brak cenzury w tej książce. Bohaterowie sympatyczni, chociaż do Travisa najdłużej się przekonywałam.
Nie jest to oryginalna fabuła ani nic nowego, ale jako przerywnik między cięższymi książkami - jak znalazł :) Jest tam sporo fajnych cytatów, które warto sobie zapisać.
Swoją drogą, mam nadzieję, że nikt nie zwrócił uwagi na dziewczynę w sweterku,...

Kiedy wzięłam do ręku „Króla węży” czułam, że to będzie książka, która połamie moje serducho na milion kawałków. I wcale się bardzo nie myliłam. To naprawdę dobra książka przede wszystkim o przyjaźni, ale też o tym, że nigdy nie należy się poddawać, że nasze pochodzenie, nazwisko, krew, która w nas płynie nie muszą determinować tego kim jesteśmy ani kim zostaniemy w przyszłości. Pokazuje, jak ogromny wpływ na ludzi mają jego rodzice oraz sytuacja w domu, jednak pokazuje też można stawić temu opór. Nie jest to też łatwa lektura. Robiłam wielkie oczy, gdy czytałam o zachowaniu rodziców Dilla oraz ojca Travisa. Jakim człowiekiem trzeba być, żeby tak traktować własne dzieci, ale najgorsze w tym wszystkim jest to, że tacy ludzie naprawdę istnieją. A fanatyzm ojca Dilla, a także jego matki był dla mnie czymś niepojętym. Do tego kontrast między tymi dwiema rodzinami a rodziną Lydii, zarówno finansowa jak i mentalna. Choć właśnie chyba Lydia wydawała mi się najsłabszym punktem tej książki. Była ona zbyt wyidealizowana z tymi swoimi poglądami, gustem, mimo nawet tego, że nieco wstydziła się swoich przyjaciół. Z całej książki ona jedynie mnie denerwowała (oczywiście z pozytywnych bohaterów). Trochę odkupiła winy, gdy zrozumiała, co czuje do Dilla, ale i tak mnie drażniła. Za to jej ojca polubiłam, choć też złapał u mnie minusa za to, że nie podjął żadnych kroków mimo iż wiedział jaka jest sytuacja w domu Travisa. „Król węży” to naprawdę dobra książka, warta przeczytania zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników. Również styl autora przypadł mi do gustu. Zdarzały się momenty, kiedy się uśmiechałam, ale to też pierwsza książka od bardzo dawna, przy której omal nie uroniłam łzy. Dlatego ogromny szacun dla Zentnera. Na pewno sięgnę również po inne książki tego autora.

Kiedy wzięłam do ręku „Króla węży” czułam, że to będzie książka, która połamie moje serducho na milion kawałków. I wcale się bardzo nie myliłam. To naprawdę dobra książka przede wszystkim o przyjaźni, ale też o tym, że nigdy nie należy się poddawać, że nasze pochodzenie, nazwisko, krew, która w nas płynie nie muszą determinować tego kim jesteśmy ani kim zostaniemy w...

Piękna powieść. Mimo że jest to raczej młodzieżówka, znalazłam w niej całe morze emocji. Momentami wzruszenie mocno chwytało mnie za gardło i zdarzyło mi się uronić kilka łez. Autor zdecydowanie potrafi oddać emocje swoich bohaterów przy okazji targając emocjami czytelnika. Samotność, depresja, brak poczucia własnej wartości, pierwsza miłość, prawdziwa przyjaźń, przemoc domowa, głębokie rozterki i bycie widzianym przez pryzmat grzechów ojca- to wszystko i jeszcze więcej można znaleźć w tej niesamowitej powieści.

Jest to historia trojga przyjaciół, którzy bardzo się od siebie różnią- sytuacją domową, zainteresowaniami, planami na przyszłość. A jednak są ze sobą związani bardzo mocno i inspirują się nawzajem. Pomagają sobie jak tylko mogą w trudnych sytuacjach- grupka outsiderów, pośród szyderstw pozostałych nastolatków z miasteczka, w którym mieszkają. Nie sądziłam, że taka z pozoru nieskomplikowana historia może zawierać w sobie taki ładunek emocjonalny i tak pochłonąć w czytaniu.

Piękna powieść. Mimo że jest to raczej młodzieżówka, znalazłam w niej całe morze emocji. Momentami wzruszenie mocno chwytało mnie za gardło i zdarzyło mi się uronić kilka łez. Autor zdecydowanie potrafi oddać emocje swoich bohaterów przy okazji targając emocjami czytelnika. Samotność, depresja, brak poczucia własnej wartości, pierwsza miłość, prawdziwa przyjaźń, przemoc...

Historia skupia się na życiu i problemach trzech nastolatków. Dilla, który od kilkunastu miesięcy tylko egzystuje, stoi na rozdrożu i żadna decyzja jaką podejmie nie przynosi poczucia ulgi czy szczęścia.
Lydii, twórczej artystki która pragnie wyrwać się z małego miasteczka i pokazać światu i innym, że warto mieć marzenia.
Oraz Travisa, który dzięki ukochanej serii książkowej czuje że żyje.
Troje różnych ludzi, łączy przyjaźń i ukryte pragnienia, których nie akceptują inni.
Cała magia tej książki polega na tym, że utożsamiamy się z każdym z bohaterów. To może być nawet jedna cecha, ale czujemy emocjonalną więź i przeżywamy wszystko tak samo jak główni bohaterowie.
Ta książka jest trudna, nie jest wypełniona cukierkowatymi schematami i otwiera w nas miejsca, do których nie chcemy już wracać.
"Uważam, że życie człowieka to coś więcej niż suma fragmentów".
Ta historia mną wstrząsnęła, a pisząc dla Was tę recenzję czuję ją nadal w swoim sercu. Brak mi słów, dlatego mam nadzieję, że ktoś z Was da jej szansę lub zrobi re-read bo jest tego warta.

Historia skupia się na życiu i problemach trzech nastolatków. Dilla, który od kilkunastu miesięcy tylko egzystuje, stoi na rozdrożu i żadna decyzja jaką podejmie nie przynosi poczucia ulgi czy szczęścia.
Lydii, twórczej artystki która pragnie wyrwać się z małego miasteczka i pokazać światu i innym, że warto mieć marzenia.
Oraz Travisa, który dzięki ukochanej serii...

naprawdę bardzo motywująca i przyjemna książka serdecznie polecam (2 raz przeczytana)

naprawdę bardzo motywująca i przyjemna książka serdecznie polecam (2 raz przeczytana)

Książka nie jest zła ale nie sądzę żeby na długo została w mojej pamięci. Autor próbował poruszyć temat tego jak traumy rodzinne mogą wpływać na dalsze pokolenia jednak jego opowieść nie pobudza mnie do głębszych przemyśleń. Akcja raczej przewidywalna ale dla młodzieży może wydawać się ciekawsza.

Książka nie jest zła ale nie sądzę żeby na długo została w mojej pamięci. Autor próbował poruszyć temat tego jak traumy rodzinne mogą wpływać na dalsze pokolenia jednak jego opowieść nie pobudza mnie do głębszych przemyśleń. Akcja raczej przewidywalna ale dla młodzieży może wydawać się ciekawsza.