Oczekiwałam wiele, bo "Dziewczyna z pociągu" bardzo mi się podobała. I jak to najczęściej bywa z wielkimi oczekiwaniami? Prowadzą do wielkich rozczarowań. I niestety tak było w tym przypadku.
Książka jest pogmatwana na tyle, że na początku nie mogłam się połapać, kto jest kim i po co właściwie plącze się pod nogami. Najbardziej ekscytująca była końcówka, ale nie aż tak, by przyprawić moje serce o palpitacje. A najlepsze w całej książce było ostatnie zdanie. Nie tylko dlatego, że dobrnęłam do upragnionego końca, ale również dlatego, że bardzo mnie zaskoczyło.
Cóż dodać na koniec? Ta pisarka to dla mnie jednak fenomen. Udało jej się podzielić czytelników na skrajnie zachwyconych i skrajnie rozczarowanych nie tylko przy pierwszej książce, ale również przy drugiej. W dodatku wielu jest takich, którym jedna powieść się podobała, a druga - nie (kolejność dowolna), tak jak ja. I sama teraz nie wiem: czy lubię tę autorkę, czy nie :-)

Oczekiwałam wiele, bo "Dziewczyna z pociągu" bardzo mi się podobała. I jak to najczęściej bywa z wielkimi oczekiwaniami? Prowadzą do wielkich rozczarowań. I niestety tak było w tym przypadku.
Książka jest pogmatwana na tyle, że na początku nie mogłam się połapać, kto jest kim i po co właściwie plącze się pod nogami. Najbardziej ekscytująca była końcówka, ale nie aż tak, by...