Pierwszą ksiązka Trudi Canavan były opowiadania 'Szepty dzieci mgły i inne opowiadania'. Po tej pozycji uznałam (nie wiem czemu?), że ta pisarka jest dla mnie za ciężka i szerokim łukiem omijałam jej powieści. Coś na podobieństwo Anne Bishop. Nie wiem z czego sie się wzięło, ale kiedy usłyszałam, że w Uczennicy Maga znajde podtekst homoseksualny, skusiłam się, mimo zdewastowania egzemplarza z biblioteki i ilości stron.
Co do świata przedstawionego, to nie do końca dałam sie ponieść, był niejasny. Kraje, narody, nawet sami bohaterowie, na samym początku wydaja się nijacy. Trzeba czasu, aby się zadomowić. Ja po okresie niezrozumienia tak bardzo wciągnęłam się, że fascynacja książką to za mało powiedziane. Emocje, które znajdowały sie na kartach powieści, były również odczuwalne w moim sercu. Nie sposób ująć, jak bardzo przywiązałam się do bohaterów.
Na początku nie było tak kolorowo. Steria, Tessia i Dakon to TOP 10. Byli zachwycający, inni mniej.
Co rzuca się na pierwszy plan? To to, iż autorka bardzo mało zagłębiła się w uczucia, to było z początku takie płytkie. Żadnych odczuć. Po drugie omija ważne sceny, walki, rozmowy, spotkania. Jakby bojąc sie, że nie podoła. Czasem razi nuda. Bo zamiast opisywać bity, ona pisze o nieistotnych ludziach i rzeczach do robienia.
Bardzo dobre rozpoczęcie trylogii, mimo wielu potknięć. Na wakacje wspaniała. A ilością się prosze nie denerwować, bo upłyną wam i nie zgadniecie jak szybko można się z nimi uporać. Polecam!
PS: Zakończenia nie warto czytać, można dostać nerwicy.

Pierwszą ksiązka Trudi Canavan były opowiadania 'Szepty dzieci mgły i inne opowiadania'. Po tej pozycji uznałam (nie wiem czemu?), że ta pisarka jest dla mnie za ciężka i szerokim łukiem omijałam jej powieści. Coś na podobieństwo Anne Bishop. Nie wiem z czego sie się wzięło, ale kiedy usłyszałam, że w Uczennicy Maga znajde podtekst homoseksualny, skusiłam się, mimo...