Fajny prekłel. Dobrze było wrócić do tego świata. Szkoda, że nie było już takiej głebi uczuć, jak wczesniej ;(
Ale znowu ta sama czarowna magia.

Fajny prekłel. Dobrze było wrócić do tego świata. Szkoda, że nie było już takiej głebi uczuć, jak wczesniej ;(
Ale znowu ta sama czarowna magia.

Trochę przegadane, trochę nadmiaru wszystkiego, jednak całkiem sensowny wstęp do właściwiej trylogii.
Wizja Gildii sprzed lat nawet do mnie przemawia, a wojna z głównym "złym" jest sensowna i ciekawa.

Trochę przegadane, trochę nadmiaru wszystkiego, jednak całkiem sensowny wstęp do właściwiej trylogii.
Wizja Gildii sprzed lat nawet do mnie przemawia, a wojna z głównym "złym" jest sensowna i ciekawa.

Pierwsze 200-300 stron było mega nudne, jednak akcja się rozkręciła. Ta książka nie jest jakaś wybitna, ale nie można stwierdzić, że jest zła. Tylko moim zdaniem autora nie musiała poruszać wątku związengo ze Sterią, skoro i tak niczego nie wniosła.

Pierwsze 200-300 stron było mega nudne, jednak akcja się rozkręciła. Ta książka nie jest jakaś wybitna, ale nie można stwierdzić, że jest zła. Tylko moim zdaniem autora nie musiała poruszać wątku związengo ze Sterią, skoro i tak niczego nie wniosła.

Świetny prequel do świetnej trylogii. Poszerza horyzonty o świecie przedstawionym, przedstawiając niebagatelną historię.

Świetny prequel do świetnej trylogii. Poszerza horyzonty o świecie przedstawionym, przedstawiając niebagatelną historię.

Postacie takie same jak w Trylogii czarnego maga, zmieniono tylko imiona, wydarzenia nie zmierzające do żadnego celu. Połowa książki to debatowanie przez bohaterów co należałoby zrobić, a potem nikt tego nie robi. Poruszanie różnych wątków, tworzenie różnych postaci żyjących w kilku miejscach całego świata, jednak na koniec okazuje się, że ich wątki do niczego nie zmierzały, nawet się ze sobą nie splotły, jak można by tego oczekiwać (i co byłoby logiczne). Wszystkie błędy popełnione w Trylogii czarnego maga powtórzyły się w tej książce, tylko zostały pogłębione 10-krotnie. 800 stron książki o niczym.

Postacie takie same jak w Trylogii czarnego maga, zmieniono tylko imiona, wydarzenia nie zmierzające do żadnego celu. Połowa książki to debatowanie przez bohaterów co należałoby zrobić, a potem nikt tego nie robi. Poruszanie różnych wątków, tworzenie różnych postaci żyjących w kilku miejscach całego świata, jednak na koniec okazuje się, że ich wątki do niczego nie...

W porównaniu do poprzednich części - rewelacja. Naprawdę dobrze się bawiłam i cieszy mnie końcówka napisana z perspektywy Jayana, nie Tessi. Szczegół, a jednak.

W porównaniu do poprzednich części - rewelacja. Naprawdę dobrze się bawiłam i cieszy mnie końcówka napisana z perspektywy Jayana, nie Tessi. Szczegół, a jednak.

Ciekawa książka, warto przeczytać przed Gildią Magów.

Ciekawa książka, warto przeczytać przed Gildią Magów.

Literatura młodzieżowa... jednak nie dla mnie. Dobrnęłam do 223 strony i nie dałam rady dalej. Bardzo nudna. A skoro musiałam się zmuszać do dalszego czytania, to odstawiam. Nie tego oczekuję od książki. Nie wciągnęła mnie, pomimo że uwielbiam fantasy (Wiedźmin, Pan Lodowego Ogrodu).

Literatura młodzieżowa... jednak nie dla mnie. Dobrnęłam do 223 strony i nie dałam rady dalej. Bardzo nudna. A skoro musiałam się zmuszać do dalszego czytania, to odstawiam. Nie tego oczekuję od książki. Nie wciągnęła mnie, pomimo że uwielbiam fantasy (Wiedźmin, Pan Lodowego Ogrodu).

Przyzwoite fantasy. Na pewno przydługie. W trakcie czytania robiłem wiele przerw na inne książki. Wątek główny ciekawy.

Odejmuję jeden punkt za niepotrzebne przemycanie treści feministycznych w tej pozycji:
- wyidealizowane postaci kobiece. brak choćby jednej kobiety którą można ocenic negatywnie
- pod koniec książki grupa kobiet udaje się w góry w cely stworzenia swej osady odległej od innych siedlisk ludzkich. ich celem jest życie bez mężczyzn. co ciekawe dzieci jednak chca rodzić więc dochodzą do wniosku, że będą opuszczały swoje schronienie aby zostać zapłodnione i potem będą wracać by samotnie wychowywać potomstwo. w pewnym momencie któraś z nich zadaje pytanie - no ale co zrobimy z dziećmi płci męskiej. pytanie pozostaje bez odpowiedzi. idiotyzm

Przyzwoite fantasy. Na pewno przydługie. W trakcie czytania robiłem wiele przerw na inne książki. Wątek główny ciekawy.

Odejmuję jeden punkt za niepotrzebne przemycanie treści feministycznych w tej pozycji:
- wyidealizowane postaci kobiece. brak choćby jednej kobiety którą można ocenic negatywnie
- pod koniec książki grupa kobiet udaje się w góry w cely stworzenia swej...

Lata za późno, ale postanowiłem zabrać się za Trylogię Czarnego Maga. Biblioteka okazała się jednak uboga w pierwszy tom, ale za to mieli na półce to cacko. "Idealne wprowadzenie do bestsellerowej trylogii"... Tja, jasne. Wprowadza niczym ślepego na tory. Ale dość sarkazmu, przynajmniej na razie.

Książka ma ponad 800 stron i porusza głównie wątek wojny, za to z trzech perspektyw (a właściwie z dwóch, bo trzecia wydaje się zupełnie nieistotna aż do ostatniej chwili, kiedy to przeplata się z głównym wątkiem). Mimo tego, cała wojna, która, podkreślam, jest GŁÓWNYM WĄTKIEM FABULARNYM, wydaje się pełna idiotyzmu, niekompetencji, bliżej niewyjaśnionych manewrów i sprowadza się do militarnej przepychanki północ-południe przez ludzi, którzy czują się moralnie usprawiedliwieni do niszczenia wszystkiego na swojej drodze. Można sobie wmawiać, że poruszane są tematy horrorów wojny, bezsensownego mordowania czy upadku moralnego, ale moim zdaniem to strasznie sztuczne, pisane na siłę, żeby było i zapychało inaczej pusty wątek głównych postaci. Dowódcy obu krajów to idioci. Jeden boi się konfliktu, przez co dopuszcza do konfliktu, którego się bał, a drugi chcąc zdusić wojnę zaczyna ją wspierać (#oportunizm),ale nie na tyle, żeby samemu ruszyć cztery litery (co jest kuriozalne, bo w teorii powinien być najpotężniejszym z magów).

Historia miałaby być wstępem do samej Trylogii (której na chwilę obecną nie czytałem, ale bezpośredniość przedstawienia pewnych zdarzeń jasno daje do zrozumienia, które z nich mają znaczenie dla serii). Wstępem do czegoś, co po tytułach uznałbym za historię o magii. W tej roli niestety książka nie spisuje się wcale. Magia jest dla czytelnika czarną magią. Mamy trzy czy może cztery sceny wyjaśniania magicznych zagadnień, a reszta (czyli w sumie wszystko) pozostaje tak niejasna i niewytłumaczona, że walki magów (których jest trochę) można sprowadzić do "stoją naprzeciwko siebie i powietrze błyska", bo choćby czytelnik chciał, nie jest w stanie zrozumieć jak to wszystko działa. Ba! Sami magowie nie są w stanie stwierdzić, jak to wszystko działa, co paru mówi wprost ("Nie mam pojęcia ile mocy mi zostało!" - parafraza). Wyjątkowość głównej bohaterki polega między innymi na byciu "samorodną", czyli magiem, który zdołał obudzić swoje zdolności bez pomocy innego maga. Parę razy wspomniane zostaje, że "samorodni" są potężniejsi od zwykłych magów, choć stwierdzenie jest tak puste, jak cały system magii. W całej powieści nie istnieje nawet skrawek informacji czy kontekstu, który pozwoliłby w jakikolwiek sposób kwantyfikować magiczną moc, a tym bardziej stwierdzić, że jeden mag jest potężniejszy od innego. Wszyscy raczej żywią się cudzą mocą, niczym zbiorniki o nieograniczonej pojemności.

Sami magowie po obu stronach konfliktu, w zależności od wymogów fabuły, są albo bierni niczym mrożone frytki, albo wręcz suicydalni, rzucając się samemu na jakieś chore "misje", które, nawet przy ograniczonym pojmowaniu funkcjonowania magii przez czytelnika, nie mają sensu czy szans sukcesu. W świecie, który istnieje przynajmniej od setek lat (potencjalnie od tysięcy) i w którym (przynajmniej w niektórych miejscach) wysysanie energii magicznej z innych w celu zwiększenia własnej mocy jest przyjętą normą, prawem i metodą płatności, brak scentralizowanej i skutecznej władzy potężnych jednostek wydaje się dziwaczny.

Jeśli książka opierająca się na magii i historii zaniedbuje obie te sfery, to poddaję w wątpliwość sens jej czytania. Z istotnych informacji możnaby swobodnie zrobić krótką notkę w kronice historycznej. Jest dosłownie pięć kwestii, które mają znaczenie, każdą można podsumować jednym zdaniem. O czym jest pozostałe ~800 stron? Nie mam zielonego pojęcia. O niekompetentnym prowadzeniu wojny? O zabijaniu postaci w tle? O jakiejś podróży i rozwoju głównych bohaterów, którzy w sumie żadnego rozwoju nie doświadczają? Od przeczytania minęły u mnie dwa dni, a kiedy próbuję sobie przypomnieć, o czym właściwie była ta książka, to jedynym, co przychodzi mi na myśl, jest lanie wody i powtarzające się rozmowy o niczym, przerywane akapitem o czasie, który minął od ostatniego lania wody i rozmów o niczym (serio, pierwsza połowa książki to w sumie "minęło pięć dni, nadal niczego nie zyskaliśmy", "trzy dni i trzy noce ich ścigaliśmy bez skutku", "tydzień jechaliśmy do x").

Najgorsze w tym wszystkim to, że książka zawiera interesujące wątki i kwestie, które nie są jednak rozwijane. To bardziej taki jarmark macguffinów. Zakładam, że niektóre z nich są poruszane w innych książkach z serii, ale jeśli to miał być wstęp zachęcający mnie do ich przeczytania, to wypadło kiepsko, szczególnie biorąc pod uwagę grubość tomiszcza.

Lata za późno, ale postanowiłem zabrać się za Trylogię Czarnego Maga. Biblioteka okazała się jednak uboga w pierwszy tom, ale za to mieli na półce to cacko. "Idealne wprowadzenie do bestsellerowej trylogii"... Tja, jasne. Wprowadza niczym ślepego na tory. Ale dość sarkazmu, przynajmniej na razie.

Książka ma ponad 800 stron i porusza głównie wątek wojny, za to z trzech...