Rzadko sięgam po książki Kinga, mimo iż cenię jego twórczość. Nie przepadam jednak za horrorami, stąd moje ostrożne podejście. Muszę jednak przyznać z ręką na sercu, że te powieści Kinga, które przeczytałam, zrobiły na mnie pozytywne wrażenie (może dlatego, że nie sięgałam po najmocniejsze tytuły).

Tak było i w przypadku "Przebudzenia". Fani Kinga często narzekają, że autor odszedł tu od typowego dla siebie w ostatnich latach nurtu, a ja uważam, że okazał się mistrzem w budowaniu napięcia - przez cały utwór czekamy niecierpliwie na finał, zastanawiając się, jak potoczą się losy głównych bohaterów. Zakończenie jest szokujące, przerażające, ale i dające do myślenia na temat tego, co jest "po drugiej stronie", i na temat interpretacji tytułu.
Jeden tylko element z ostatnich stron nie przypadł mi do gustu - scena z wizją, która - w moim odczuciu - na tle całości wypadła jakoś groteskowo i mało przekonująco.

King jawi się w "Przebudzeniu" nie tylko jako mistrz suspensu. Majstersztykiem jest klimatyczna narracja, wprowadzająca czytelnika w nostalgiczną atmosferę dzieciństwa i dorastania w prowincjonalnym amerykańskim miasteczku lat 60. minionego stulecia.
Humor miesza się tu z liryzmem, język jest bogaty, plastyczny, a styl błyskotliwy, co sprzyja szybkiej i przyjemnej lekturze.

Niewątpliwym plusem są też kreacje bohaterów - bardzo wyraziste, barwne, dynamiczne, zapadające w pamięć.

Polecam z czystym sumieniem:).

Rzadko sięgam po książki Kinga, mimo iż cenię jego twórczość. Nie przepadam jednak za horrorami, stąd moje ostrożne podejście. Muszę jednak przyznać z ręką na sercu, że te powieści Kinga, które przeczytałam, zrobiły na mnie pozytywne wrażenie (może dlatego, że nie sięgałam po najmocniejsze tytuły).

Tak było i w przypadku "Przebudzenia". Fani Kinga często narzekają, że...