Po pierwszym tomie musiałam trochę odpocząć od mrocznego klimatu cyklu ale w końcu wróciłam by poznać dalsze losy Jaenelle i jej przyjaciół.

W pierwszym tomie Jaenelle doznała olbrzymiej krzywdy. Tylko czas i miłość jej opiekunów były w stanie uleczyć jej fizyczne rany, lecz umysł, wciąż kruchy i delikatny, z trudem może ochronić ją przed koszmarnymi wspomnieniami z dzieciństwa. Nic jednak nie uchroni jej przed przeznaczeniem a a dzień rozrachunku jest coraz bliższy. Gdy powrócą wspomnienia... gdy jej magia dojrzeje, gdy będzie zmuszona pogodzić się z losem... 

Zacznijmy od tego, że w tym tomie Saetan SaDiablo ma olbrzymi problem. Wprawdzie Jaenelle powoli wraca do zdrowia ale jak zapanować nad hordą młodych Czarownic i Wojowników, gdy do drzwi pałacu dobijają się centaury a na trawniku pasą się jednorożce...Na szczęście w Kaeleer pojawia się Lucivar Yaslana, półkrwi Eyrieńczyk, Książę Wojopwników.

Lucivara poznajemy już w pierwszym tomie. Niepokorny, za poważne przewinienie trafia do kopalni. W tej części, wskutek podstępnej intrygi uwierzył w to, że to Daemon zabił Jaenelle. Gnany żądzą zemsty ucieka by pomścić jej śmierć lecz nie jest w stanie zabić brata. Postanawia skończyć ze swoim życiem ale nawet to nie jest mu dane. Zamiast tego trafia do Kaeleer, gdzie odnajduje wszystko, czego pragnął. I mocno przyczynia się do powrotu Jaenelle do zdrowia. I jako jedyny nie boi się stawić jej czoła.

Lucivar wyrasta na głównego bohatera tej części, jest wszędzie tam, gdzie jest potrzebny. Jednak Saetan pamieta o Daemonie i próbuje go wyrwać z Wykrzywionego Królestwa, gdzie tkwi tamten przekonany o swojej straszliwej winie.

Po raz kolejny pisarka pokazuje nam jak bardzo ważne są więzi rodzinne, przyjacielskie. Sami nie zdziałamy nic. I widzimy też do czego zdolni są ludzie pragnący osiągnąć swój cel.

Kolejny tom czytało mi się dużo lepiej niż poprzedni. Może dlatego, że przyzwyczaiłam się do stylu autorki. Chociaż dużo w tym zakresie dały humorystyczne wątki zmagań Saetana z przyjaciółmi Jaenelle. Nieraz roześmiałam się w głos. Z dużą uwagą śledziłam historię Jaenelle i innych bohaterów cyklu. Zakończenie jest dość ciekawe. Po trochu spodziewałam się takiego obrotu sprawy ale i tak zostałam zaskoczona. Nie mogę doczekać się, by poznać ich dalsze losy. Polecam wszystkim.

Po pierwszym tomie musiałam trochę odpocząć od mrocznego klimatu cyklu ale w końcu wróciłam by poznać dalsze losy Jaenelle i jej przyjaciół.

W pierwszym tomie Jaenelle doznała olbrzymiej krzywdy. Tylko czas i miłość jej opiekunów były w stanie uleczyć jej fizyczne rany, lecz umysł, wciąż kruchy i delikatny, z trudem może ochronić ją przed koszmarnymi wspomnieniami z...