"Byłam bardzo zaskoczona, że ktoś mnie słucha. [...]Cieszyło mnie to, że dla kogoś wreszcie jestem na tyle interesującym człowiekiem, że che mu się ze mną rozmawiać."
Zosia Krasnopolska to inteligentna choć bardzo samotna dziewczyna. Izolowana od rówieśników, przyjaciółkę odnajduje w pani Stefanii – staruszce, którą ma się opiekować w ramach prac społecznych. To, jak ta ciepła i pełna dobrych słów kobieta wpłynie na losy Zosi, nawet ona sama się nie spodziewała... Odtąd ich historie będą się przeplatać łącząc w sobie miłość, stratę, rozstania i powroty.


"Chciałam przespać wszystkie złe chwile i obudzić się rano, gdy wszystko będzie dobrze. Jakby podczas nocy dobre wróżki rozwiązywały wszystkie nasze problemy i rano pozwalały zaczynać od zera."
Zosia w spadku po pani Stefanii dostaje stary dom, który kryje wiele tajemnic. Ich odkrywanie ekscytuje ale także przywołuje smutne wspomnienia. Czy magiczny dworek może uratować serce dziewczyny, złamane kilkoma wydarzeniami? Magda Witkiewicz snuję swoją historię niczym Szecherezada... Przeplata przeszłość z teraźniejszością i delikatne nitki łączy z mocnymi, by stworzyć niepowtarzalny materiał. Mocny, by oparł się przeciwnościom losu i delikatny, by przyjemnie otulał. Jestem pod ogromnym wrażeniem efektu końcowego.
"Czasem słowa wypowiedziane w niewłaściwą godzinę obracają się przeciwko nam."
Moim głównym wrażeniem była myśl, że aby coś zyskać, trzeba również coś stracić. Życie nigdy nie jest pasmem samych radości. Czasami jednak to, co nas tak bardzo boli prowadzi do czegoś dobrego i wartościowego. Główna bohaterka "Czereśni.." doświadcza ogromnej tragedii, ale i dla niej pojawia się światełko. Szymon, sąsiad z Rudy Pabianickiej, wydaje się być odpowiedzią na smutki Zosi. Jednak on również odsunął się od życia po przeżytej stracie. Tych dwoje zbliża się do siebie ostrożnie, niczym jeże bojące się wzajemnie swoich kolców.
"Zupełnie tak, jakby latały obok siebie dwa motyle, trzepoczące lekko uszkodzonymi skrzydłami."
Ta książka Magdaleny Witkiewicz jest z pewnością jej najlepiej dopracowaną i dopieszczoną historią. Spójna, wielowątkowa, łącząca elementy zabawne i optymistyczne z tymi, do których przydaje się paczka chusteczek... "Czereśnie zawsze muszą być dwie" to rozgrzewająca serce powieść, której bohaterów pokochałam i bardzo przeżywałam ich losy. Ta książka opowiada historię bardzo prawdziwą – ludzką. Nie ma tu ideałów, każdy popełnia błędy, za które musi później płacić. Jednak to przede wszystkim piękna opowieść o wychodzeniu ze skorupy i spełnianiu marzeń. Inspirująca. Przejmująca. Cudowna...

"Byłam bardzo zaskoczona, że ktoś mnie słucha. [...]Cieszyło mnie to, że dla kogoś wreszcie jestem na tyle interesującym człowiekiem, że che mu się ze mną rozmawiać."
Zosia Krasnopolska to inteligentna choć bardzo samotna dziewczyna. Izolowana od rówieśników, przyjaciółkę odnajduje w pani Stefanii – staruszce, którą ma się opiekować w ramach prac społecznych. To, jak ta...