No i doczekałem się. Bardzo lubię dorosłe powieści Rafała Kosika. Nawet bardziej od opowiadań, co zakrawa na kpinę, bo przecież ja miłośnik krótkiej formy jestem. Czekałem na tę powieść kilka lat, parę razy nagabywałem autora co się dzieje, że jeszcze jej nie ma.
No i dostałem. Powinienem być w siódmym niebie, bo przecież to właściwie hołd złożony fantastyce socjologicznej, która uwielbiam do dzisiaj. To połączenie Zajdla i Dicka, a to przecież moi ulubieni autorzy. Na myśl od początku przychodziło mi, że to połączenie "Limes inferior" i "Raportu mniejszości", oczywiście z domieszką innych utworów tych autorów. To okazało się pod koniec nieco mylne, ale ogólna myśl, przesłanie, jak najbardziej pasuje.
Więc dlaczego mam jakieś ale? Chyba dlatego, że te lata czekania przełożyły się na myśl, że na koniec dostanę jakieś niesamowite arcydzieło, a dostałem tylko dobrą książkę? Może dlatego, że czasami mamy niepotrzebne dłużyzny, że niektóre rozdziały składają się jedynie z wyjaśnień, które to są robione w dość prosty sposób, czyli rozmów wyjaśniających bohaterów? To chyba moje dwie główne uwagi do książki. No, może jeszcze zakończenie, którego w formie się spodziewałem, ale może nie aż tak, nie w ten sposób? Znowu tutaj wchodzi gra mojego wyobrażenia.
Cała reszta jest na plus, i to duży. Gdyby to była książka innego autora, to pewnie byłbym zachwycony, ale tak długo czekając na nową książkę Rafała spodziewałem się jednak czegoś więcej, czegoś mocniej.
Nie będę opowiadał o treści, bo nie o to chodzi, przecież opisuję moje odczucia, myśli, które przychodzi mi podczas czytania, a nie to, co napisał autor.

No i doczekałem się. Bardzo lubię dorosłe powieści Rafała Kosika. Nawet bardziej od opowiadań, co zakrawa na kpinę, bo przecież ja miłośnik krótkiej formy jestem. Czekałem na tę powieść kilka lat, parę razy nagabywałem autora co się dzieje, że jeszcze jej nie ma.
No i dostałem. Powinienem być w siódmym niebie, bo przecież to właściwie hołd złożony fantastyce socjologicznej,...