Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najpierw przeczytałem Rzeczy... tego samego autora i źle zrobiłem. Bo są lepsze od Jak..., i dobrze, bo to znaczy tylko tyle, że autor się rozwija. Już nie miałem tej świeżości, pomysłu.
Jak przestałem kochać design to taka wprawka do Rzeczy, których nie wyrzuciłem. Oczywiście inny temat, trochę inaczej napisane, ale to znowu zbiór luźnych przemyśleń na różne tematy.
Bardzo dobrze się czyta, ale..., no właśnie ale. Ciągle będę porównywał te książki, nie da się inaczej.
Mocna siódemka.

Najpierw przeczytałem Rzeczy... tego samego autora i źle zrobiłem. Bo są lepsze od Jak..., i dobrze, bo to znaczy tylko tyle, że autor się rozwija. Już nie miałem tej świeżości, pomysłu.
Jak przestałem kochać design to taka wprawka do Rzeczy, których nie wyrzuciłem. Oczywiście inny temat, trochę inaczej napisane, ale to znowu zbiór luźnych przemyśleń na różne...

Zauroczyła mnie ta książka. Sięgnąłem po nią, bo zainteresował mnie autor i blurb, czyli dwa błędy, których nie powinien popełniać wytrawny czytelnik, a za takiego się przecież uważam.
Ale okazuje się, że dobrze zrobiłem, autor świetnie pisze, blurb nie oszukuje, niesamowite.
Opowieść o Tomaszu i Oldze na przestrzeni lat, ale nie prosta opowieść damsko męska, a prawie epopeja, i to epopeja z przemyśleniami i dobrym tłem historycznym.
Książka wciąga, mocno, chce się wiedzieć co jeszcze stało się z naszymi bohaterami, bo szybko się z nimi utożsamiamy. Postaci bardzo dobrze zarysowane.
Dlaczego więc dziewiątka? Czasami, zwłaszcza w drugiej połowie niepotrzebne dłużyzny. Poza tym, świetna książka, bardzo polecam, z czystym sercem.

Zauroczyła mnie ta książka. Sięgnąłem po nią, bo zainteresował mnie autor i blurb, czyli dwa błędy, których nie powinien popełniać wytrawny czytelnik, a za takiego się przecież uważam.
Ale okazuje się, że dobrze zrobiłem, autor świetnie pisze, blurb nie oszukuje, niesamowite.
Opowieść o Tomaszu i Oldze na przestrzeni lat, ale nie prosta opowieść damsko męska, a prawie...

Nad wyraz dobre zakończenie serii. Po ostatnich tomach i pootwieranym wątkach, które każdy normalny kończyłby w kilku tomach Willinghamowi udało się całkiem ładnie skończyć serię. Po prostu nie przejmował się, że to koniec. Cóż, tego to ja się nie spodziewałem.
Coś pokończył, coś zawiesił, wiele pominął, ale całość tomu w stosunku do serii należy do tej lepszej połówki.
No i wypada podsumować całość. Rewelacyjny pomysł, świetnie do połowy, potem już tylko czasami ok, bo resztę można pominąć milczeniem. Ale i tak całości daję mocne 7,5, to coś znaczy.

Nad wyraz dobre zakończenie serii. Po ostatnich tomach i pootwieranym wątkach, które każdy normalny kończyłby w kilku tomach Willinghamowi udało się całkiem ładnie skończyć serię. Po prostu nie przejmował się, że to koniec. Cóż, tego to ja się nie spodziewałem.
Coś pokończył, coś zawiesił, wiele pominął, ale całość tomu w stosunku do serii należy do tej lepszej połówki.
No...