Kilka problemów książki:

Sam początek. Czyli zarzucenie głównego bohatera, czyli tak naprawdę czytelnika wyjaśnieniami co, kto, dlaczego i kim jest. A więc czytanie kilku stron informacji kim są wrogowie, czym jest imperium, kim są ci i tamci i jeszcze inni. Wyjaśnienia podane na tacy czy nawet podane z przymusem. Wolałbym to odkryć później w trakcie książki. Albo w inny sposób.

Źli i wielcy wrogowie jak to zawsze przystało na wrogów, niszczą wszystko, co żywe. Dlaczego? Nie wiadomo. Może w kolejnym tomie się wyjaśni? Pewnie nie.

Ciężko tu uświadczyć rozbudowanych postaci i dużych moralnych dylematów. Nie, żebym tego drugiego wymagał. Sama fabuła też jest raczej średnia, bohaterowie okej. Nie jest wcale źle, ale powiedzieć, że bardzo dobrze też nie można.

Z pewnością nie przeczytałbym jej jeszcze raz, dlatego też ocena adekwatna do tego. Co prawda cieszę się, że poznałem tę książkę, ale wprawdzie nic bym nie stracił nie znając jej.

Liczyłem też na zdecydowanie większy udział samego Dahaka. Szukam książek z SI jako właśnie ważną postacią. Dahak był okej, ale nie zapadł w pamięć ani trochę jak taki np. HAL 9000, GLaDOS czy Skippy. No i przede wszystkim było go bardzo mało. Z pewnością to nie było to, czego szukałem. Ale może kolejny tom będzie lepszy.

Kilka problemów książki:

Sam początek. Czyli zarzucenie głównego bohatera, czyli tak naprawdę czytelnika wyjaśnieniami co, kto, dlaczego i kim jest. A więc czytanie kilku stron informacji kim są wrogowie, czym jest imperium, kim są ci i tamci i jeszcze inni. Wyjaśnienia podane na tacy czy nawet podane z przymusem. Wolałbym to odkryć później w trakcie książki. Albo w inny...

Ciekawe opowiadanie. Pilot stający się kapitanem starożytnego statku kosmicznego.

Ciekawe opowiadanie. Pilot stający się kapitanem starożytnego statku kosmicznego.

Przyzwoite czytadło z gatunku militarnej SF. Oczywiście, jak zawsze w takim przypadku, głównie dla zagorzałych miłośników tego właśnie gatunku. Ci, którzy lubią styl Webera nie będą zawiedzeni.

Przyzwoite czytadło z gatunku militarnej SF. Oczywiście, jak zawsze w takim przypadku, głównie dla zagorzałych miłośników tego właśnie gatunku. Ci, którzy lubią styl Webera nie będą zawiedzeni.

Dawno dawno temu, w odleg... nie nie, w tej tu naszej galaktyce było sobie raz gwiezdne imperium. Wrogów miało wielce wrednych, z innej cywilizacji oczywista. Wrogowie owi ponadto z innej galaktyki byli, a jak przyszli, wszystko, co żywe, niszczyli - dlaczego, tego autorowi już nie zdradzili (rymuję jak nie przymierzając dziad proszalny). Przepotężne było to imperium militarnie i ogromnie. Ale raz na jednym z jego mocarnych i pancernych krążowników gwiezdnych (wróć, pancerne to zdaje się były pancerniki) bunt wybuchł był. Część załogi zbuntowała się, dlaczego musi tyrać i tyrać jako szeregowi pracownicy firmy pt. Armia Imperium, skoro wroga wrogiego od stu stuleci nikt nie widział. No i popsuli dranie troszkę ów krąż... wróć, pancernik i na Ziemi się osiedlili, a krąż... wróć, pancernik krążył sobie (a może pancerzył?) na orbicie jako tzw. Księżyc. Ten żółty duży, co w nocy na niebie wisi. Wierna Imperium reszta załogi też na Ziemi wylądowała, bo samemu na Księżycu nudno, nawet jeśli jest w środku nadźgany Imperialną aparaturą. I razem ludzkość zbudowali, acz chyłkiem z ukrycia i przez tysiące lat się tak czaili. Aż razu pewnego czujna sieć czujników wykryła, że wrogowie znowu z tej drugiej galaktyki nadciągają, a knują co niemiara. I krąż... wróć, pancernik się obudził (to ten Dahak właśnie),złapał jednego pilota amerykańskiego, któren się był akurat pod rękę/mackę/manipulpulator nawinął i na nowego dowódcę przerobił. Ten na nowego supermena przerobiony - a tak bardzo był super, że ten stary supermen był przy nim tak mało super, jak kilo gwoździ - na Ziemię był zstąpił, z czajenia się starą załogę był wyciągnął, a buntowników żelazną ręką był nawrócił tudzież zaciukał był. Szczerze mówiąc, najwięcej frajdy miałem z tej książki przy pisaniu recenzji. Skądinąd niezły pisarz Weber (ten od cyklu Honor Harrington) ślizga się tu po wszystkich możliwych a niemożliwie wyświechtanych schematach space opera doprawionych szczodrze absurdalnym patosem. O ile pierwsza część książki jest jeszcze strawna, o tyle druga, rozgrywająca się po powrocie bohatera na Ziemię, to wtórne brednie przetłumaczone na dodatek kiepską polszczyzną. Nie warto czytać, chyba że dla śmiechu.

Dawno dawno temu, w odleg... nie nie, w tej tu naszej galaktyce było sobie raz gwiezdne imperium. Wrogów miało wielce wrednych, z innej cywilizacji oczywista. Wrogowie owi ponadto z innej galaktyki byli, a jak przyszli, wszystko, co żywe, niszczyli - dlaczego, tego autorowi już nie zdradzili (rymuję jak nie przymierzając dziad proszalny). Przepotężne było to imperium...

Przeczytałem, bardziej byłem szczęśliwy ze doszedłem do końca, szczerze drugi raz nie przeczytam, nie jest zła, więc postaram się przeczytać wszystkie tomy

Przeczytałem, bardziej byłem szczęśliwy ze doszedłem do końca, szczerze drugi raz nie przeczytam, nie jest zła, więc postaram się przeczytać wszystkie tomy

i tak powinno być, czyli max trzy części jak na tego autora. fajny, wciągający początek i mocny koniec, taki jak można oczekiwać. co ważne, jak niestety z reguły u tego autora, nie trzeba do tego końca brnąć przez coraz potężniejsze kolejne tomy, których końca nie widać i w końcu człowiek czuje się tym czytaniem zmęczony. weber skupił się tu raczej na akcji, stonował typowe dla siebie opisy... wszystkiego... dzięki temu czyta się fajnie.

i tak powinno być, czyli max trzy części jak na tego autora. fajny, wciągający początek i mocny koniec, taki jak można oczekiwać. co ważne, jak niestety z reguły u tego autora, nie trzeba do tego końca brnąć przez coraz potężniejsze kolejne tomy, których końca nie widać i w końcu człowiek czuje się tym czytaniem zmęczony. weber skupił się tu raczej na akcji, stonował typowe...

Po pierwsze jestem fanem Davida Webera, moja opinia może wiec być „skażona”. Ta książka to zmienna akcja, troszeczkę romansu i opisy starć w realiach XXI wieku, lecz czasem z użyciem broni z wieku LXVI.

Z pewnością atutem powieści jest wartka akcja, trochę tajemniczość i mimo wszystko pewne zaskoczenie dla czytelnika. Z drugiej strony nie należy szukać tu rozbudowanych postaci, a i dylematy natury moralnej są dość wyłagodzone. Jednym słowem dobre czytadło 1-2 dniowe, pozwalające się odstresować.

Po pierwsze jestem fanem Davida Webera, moja opinia może wiec być „skażona”. Ta książka to zmienna akcja, troszeczkę romansu i opisy starć w realiach XXI wieku, lecz czasem z użyciem broni z wieku LXVI.

Z pewnością atutem powieści jest wartka akcja, trochę tajemniczość i mimo wszystko pewne zaskoczenie dla czytelnika. Z drugiej strony nie należy szukać tu rozbudowanych...

Niestety nie da się tego czytać.
Miałem ochotę na jakąś prostą, nie wymagająca skupienia książkę. Kosmiczny western wydawał się akurat. Akceptowałbym nawet komiks z plastikowymi superbohaterami i dużą ilością akcji w stylu: zabili go i uciekł. Coś kiczowatego, ale lekkostrawnego.
No i dostałem całkiem niestrawny stek niesamowitych bredni.
Przeczytałem sto stron, bo nie widzę szans na jakąś cudowną odmianę treści, a szkoda katować się takim barachłem.
Zdecydowanie odradzam jako wyjątkowo męczącą stratę czasu.

Niestety nie da się tego czytać.
Miałem ochotę na jakąś prostą, nie wymagająca skupienia książkę. Kosmiczny western wydawał się akurat. Akceptowałbym nawet komiks z plastikowymi superbohaterami i dużą ilością akcji w stylu: zabili go i uciekł. Coś kiczowatego, ale lekkostrawnego.
No i dostałem całkiem niestrawny stek niesamowitych bredni.
Przeczytałem sto stron, bo nie...

"Księżyc buntowników", to apogeum grafomani Webera. Pomysł na fabułę abstrakcyjny i alogiczny, tandetne i stereotypowe rozwiązanie oraz przewidywalność całej książki, powala dodatkowo w kontekście tandetnego tłumaczenia. Straszne, po prostu brak słów !!!

"Księżyc buntowników", to apogeum grafomani Webera. Pomysł na fabułę abstrakcyjny i alogiczny, tandetne i stereotypowe rozwiązanie oraz przewidywalność całej książki, powala dodatkowo w kontekście tandetnego tłumaczenia. Straszne, po prostu brak słów !!!

"Księżyc buntowników" to książką, którą polecam, jednak z pewnymi zastrzeżeniami.
Weber pisze wg mnie genialne militarne sf, a jego wizja technologii niesamowicie mnie pociąga, szczególnie w tej książce. Nie trudno dostrzec, że fabuła tu jest płytka, bohaterowie mało wyraziści i płascy, a pewne rzeczy się po prostu nie kleją. Jest tu jednak wizja i to ona tak naprawdę mnie wciągnęła.

"Księżyc buntowników" to książką, którą polecam, jednak z pewnymi zastrzeżeniami.
Weber pisze wg mnie genialne militarne sf, a jego wizja technologii niesamowicie mnie pociąga, szczególnie w tej książce. Nie trudno dostrzec, że fabuła tu jest płytka, bohaterowie mało wyraziści i płascy, a pewne rzeczy się po prostu nie kleją. Jest tu jednak wizja i to ona tak naprawdę mnie...