„Matka swojej córki” Iwony Żytkowiak jest książką, której nie da się czytać szybko.Nie czuje się potrzeby. To powieść głęboko psychologiczna. Mój ulubiony gatunek literacki.
Fabuła książki niezwykle prawdziwa. Bohaterki, matka i córka również.
Nina to wciąż piękna kobieta, mimo, że młodość ma już za sobą. Matka dorosłych dzieci, babcia wnukom. Wdowa. Za życia męża ubóstwiana przez niego. Zawsze elegancka, gustownie ubrana, dbająca o swój wygląd. Niczym jedna ze sławnych gwiazd. Chce wyglądać jak one i chce być kochana jak one. Po śmierci męża nie może sobie poradzić z samotnością. Sięga po alkohol. Po piwie, po kieliszku, wreszcie po „małpce” świat wydaje się być znośniejszy. Nie umie być sama. Decyduje się na małżeństwo z mężczyzną dużo starszym od siebie. Doświadczonym i z bagażem przyzwyczajeń. Drugi mąż, Lucjan nie spełnia jej oczekiwań. Nina coraz częściej sięga po alkohol. Jeszcze się ukrywa przed najbliższymi, zaprzecza jakoby piła. Coraz trudniej jednak przychodzi jej ukryć nałóg.
Córka Joanna jest świadoma uzależnienia swojej matki. Zjawia się u niej na każde zawołanie. Nie rozumie jej jednak. Sama ma niezbyt udane małżeństwo. W pamięci wciąż ma niezrozumienie ze strony matki. Istotny też jest w jej głowie obraz Niny, która zawsze żyła tak, jakby świat powinien kręcić się wokół niej.
„Matka swojej córki” Iwony Żytkowiak to powieść o niegdyś pięknej, wciąż ze śladami filmowej urody, starzejącej się kobiety, która nie umie pogodzić się z upływem czasu i braku adoracji. To również książka o relacjach między matką a córką. Bardzo ważnych dla obu. Córki zwykle bywają tatusiowe.
Czy Joanna będzie w stanie pomóc matce, którą kocha i z którą więź jest oczywista?
„Matka swojej córki” Iwony Żytkowiak to powieść wybitna. Angażuje czytelnika emocjonalnie i zachwyca narracją pomimo trudnego tematu. Literatura piękna w dosłownym znaczeniu. Chciałoby się tylko takie czytać, bo właściwie tylko na takie warto poświęcać swój czas. GORĄCO POLECAM!

„Matka swojej córki” Iwony Żytkowiak jest książką, której nie da się czytać szybko.Nie czuje się potrzeby. To powieść głęboko psychologiczna. Mój ulubiony gatunek literacki.
Fabuła książki niezwykle prawdziwa. Bohaterki, matka i córka również.
Nina to wciąż piękna kobieta, mimo, że młodość ma już za sobą. Matka dorosłych dzieci, babcia wnukom. Wdowa. Za życia męża...