Dwie kobiety i dwie wzruszające historie z życia wzięte.
Matka i córka które się nie znają ale nagle po latach się odnajdują.
Bożena jako nastolatka zaszła w ciążę i pod presją rodziców zdecydowała się oddać dziecko. Potem przez całe życie żałowała tego co zrobiła. To co ją później w życiu spotkało uważała za karę za swój czyn. Nie mogła mieć dzieci więc adoptowała dwie małe siostry, które zamiast być pociecha sprawiały tylko kłopoty aż jej małżeństwo się rozpadło. Ciągle nosiła się z myślą odnalezienia swojej córeczki, ale to były trudne czasy PRL-u , które autorka bardzo sugestywnie opisuje powieści i swoją decyzje ciągle odkładała na później.Do momentu gdy dowiaduj się, że ma raka i później może już być za późno.
A Dagmara dopiero po śmierci matki dowiaduje się, że została adoptowana i też powoli dojrzewa do decyzji, żeby odnaleźć swoją biologiczną matkę. Ale najpierw musi uporać się ze spadkiem, czyli odziedziczoną księgarnią i kłopotami z 17-letnią córką, przeprowadzką do Torunia i tysiącem innych ważnych rzeczy.
Jeden rozdział poświęcony jest Bożenie drugi Dagmarze. Poznajemy życie obu kobiet, ich kłopoty i radości, ich myśli i marzenia. Obie rozwódki z dwójką dzieci, każda na swój sposób walczyła o lepsze jutro, szczęście swoje i dzieci.
Bardziej polubiłam Dagmarę za jej postawę życiową i podejmowane przez nią decyzję, natomiast Bożena trochę mnie swoim postępowaniem denerwowała, chociaż czasami było mi jej żal.
Bardzo wciągająca i poruszająca powieść obyczajowa ale chyba raczej dla kobiet, bo tylko one potrafią zrozumieć postępowanie i problemy innych kobiet.
Bardzo się cieszę, że już niedługo ukaże się drugi tom, bo pierwszy kończy się w najciekawszym momencie.

Dwie kobiety i dwie wzruszające historie z życia wzięte.
Matka i córka które się nie znają ale nagle po latach się odnajdują.
Bożena jako nastolatka zaszła w ciążę i pod presją rodziców zdecydowała się oddać dziecko. Potem przez całe życie żałowała tego co zrobiła. To co ją później w życiu spotkało uważała za karę za swój czyn. Nie mogła mieć dzieci więc adoptowała dwie...