Książka wyzwanie! Książka kolos! Intelektualne wyżyny. Jaki to trzeba mieć łeb żeby tak skomplikowany ale jednocześnie tak spójny i logiczny świat wymyślić??? Dla mnie jest to nie do pojęcia. Szacunek dla Jacka Dukaja. Niecałe 400 stron ale za to jakie! Więcej tu treści niż w paru powieściach fantastycznych. Hard science-fiction na światowym poziomie (z dużym naciskiem na SCIENCE). Utkana misternie i zapętlona po wielokroć, Philip Dick do kwadratu albo i do sześcianu!

Początek (pierwsze 50 stron) to jednak katorga dla czytelnika, wyzwanie rzucone mu przez autora. Wejście w inną od naszej rzeczywistości i to bez jakichkolwiek wyjaśnień. I tu przypomina mi się Umberto Eco z jego "stronami pokutnymi" w "Imieniu Rózy". Twierdził że pierwsze ciężkie sto stron jego powieści ma odsiać tych którzy chcieli się przez książkę jedynie prześlizgnąć od prawdziwych czytelników. Więc jeśli ktoś naprawdę chce wejść w świat Dukaja to również musi te pierwsze strony "przeboleć", ale zapewniam że warto! Nie zrażać się absolutnie bo później wszystko się klaruje i wyjaśnia (choć tak do końca nic się nigdy tu nie klaruje i nie licz czytelniku że wszystko będzie jasne, przejrzyste i prościutkie).

Muszę się przyznać że mój prosty trójwymiarowy XXI-wieczny umysł momentami nie dawał rady z tą wizją świata w XXIX wieku. Czytelnik jest jak główny bohater, Adam Zamoyski, próbujący ogarnąć co się dzieje, o co chodzi i jak to wszystko działa. No bo jak wytłumaczyć wieśniakowi ze średniowiecza działanie żarówki czy telewizora? Ja też się czułem jak taki prosty chłopek. Rzeczy niepojęte dla ludzi z przeszłych epok, są dla przyszłych pokoleń zupełnie oczywiste. Ja w każdym razie wierzę Dukajowi, jego wizja zakrawać może nawet o jakieś abstrakcje czy surrealizmy gdyby nie to że jest poparta nauką, fizyką, logiką i wydaje się mimo wszystko dość racjonalna. Ciągły postęp technologii i człowieka na drabinie ewolucyjnej trwa... kto wie czy właśnie nie tak będzie to wszystko wyglądało za kilkaset lat? Dukaj kreśli tę wizję bardzo przekonująco i sensownie (przy czym zainteresowanie zaawansowaną fizyką i innymi naukami ścisłymi jest przy czytaniu tego autora mile widziane, wskazane wręcz).

Długo czytałem "Perfekcyjną niedoskonałość". Prawie miesiąc. Czasem jedną stronę parę minut, pewne zdania i kwestie po dwakroć, trzykroć, albo i po wielokroć, by w końcu zrozumieć i nadążyć. Pośpiech zdecydowanie nie jest wskazany. To piekielnie wymagająca lektura, ale co najważniejsze dająca się czytać i zrozumieć (może nie w 100% ale w większości). Jedyny minus to takie moje wrażenie w połowie powieści że autor chyba jednak przekombinował. Momentami stopień skomplikowania i zawiłości osiągał tak wysoki poziom że nie wyrabiałem. Wysokie IQ czytelnika jest chyba głównym założeniem Dukaja przy pisaniu swoich powieści.

Arthur C. Clarke, Dick, Asimov, Lem, Zajdel... myślę że śmiało można w rzędzie tych nazwisk dopisać Dukaja. Przy czym jest on w moim odczuciu spośród tych autorów najtrudniejszy w czytaniu, najbardziej skomplikowany i złożony (co nie równa się najlepszy, ale kto wie?) Minęło dziesięć lat od wydania powieści a drugiej tercji progresu na horyzoncie nie widać. Widocznie Jacek Dukaj czeka jeszcze z tymi najnowszymi odkryciami naukowymi :)

Książka wyzwanie! Książka kolos! Intelektualne wyżyny. Jaki to trzeba mieć łeb żeby tak skomplikowany ale jednocześnie tak spójny i logiczny świat wymyślić??? Dla mnie jest to nie do pojęcia. Szacunek dla Jacka Dukaja. Niecałe 400 stron ale za to jakie! Więcej tu treści niż w paru powieściach fantastycznych. Hard science-fiction na światowym poziomie (z dużym naciskiem na...