Z Autorem pierwszy raz spotkałem się przy Honor Harrington i od razu go polubiłem. Autor sprytnie potrafi wmieszać nasze rozumienie świata w powieść SF. Przy Bolo dostajemy wielkie inteligentne krążowniki lądowe(bo czołgiem to już trudno nazwać),które są machinami śmierci i dominacji. Jest to zbiór opowiadań, który pokazuje nam historie różnych jednostek Bolo - i ich dowódców - na przestrzeni wieków. Mamy brutalne walki, ciekawe relacje SI-Człowiek i jak inność potrafi doprowadzić do katastrofy. Chyba najlepiej zapamiętałem romantyczne pierwsze opowiadanie i relację głównych bohaterów. Po ostatnim opowiadaniu czuje niedosyt i chciałbym poznać dalszą historie ludzkości i ich wiernych towarzyszy.

Z Autorem pierwszy raz spotkałem się przy Honor Harrington i od razu go polubiłem. Autor sprytnie potrafi wmieszać nasze rozumienie świata w powieść SF. Przy Bolo dostajemy wielkie inteligentne krążowniki lądowe(bo czołgiem to już trudno nazwać),które są machinami śmierci i dominacji. Jest to zbiór opowiadań, który pokazuje nam historie różnych jednostek Bolo - i ich...

Takiej SF nam trzeba! Stalowe bestie, ciekawe opowieści, strugi laserów i deszcz nuklearny a w tle Cwał Walkirii!

Takiej SF nam trzeba! Stalowe bestie, ciekawe opowieści, strugi laserów i deszcz nuklearny a w tle Cwał Walkirii!

Sięgając po Bolo nie wiedziałem, że jest to zbiór opowiadań. Liczyłem na pełnoprawną powieść z dużym naciskiem na sztuczną inteligencję sterującą czołgiem. Drugą rzecz oczywiście dostałem. Przez to, że jest to jednak zbiór opowiadań, ciężko było polubić bardziej jakichś bohaterów. Bo przecież ci pojawiali się na chwilę.

Najmniej podobało mi się drugie opowiadanie, gdyż było dosłownie na kilkunastu stronach. Za krótkie. Potem pierwsze które chyba zajmowało z połowę? książki, gdyż zbyt bardzo w tym wypadku komputer przypominał człowieka, a mianowicie jakiś romans z dowódcą, bo akurat tutaj SI 'była' kobietą. Nie czytam tego dla romansu a dla interakcji SI (SI które nie jest człowiekiem) z człowiekiem. Ale gdyby nie to, to uważałbym je za najlepsze.

Opowiadanie trzecie oraz czwarte były dobre. Wprowadziły konflikt między dwiema rasami. Ludźmi i antropomorficznymi psowatymi. Z chęcią poznałbym ich losy po tym jak w końcu zapanował między nimi pokój.

Sięgając po Bolo nie wiedziałem, że jest to zbiór opowiadań. Liczyłem na pełnoprawną powieść z dużym naciskiem na sztuczną inteligencję sterującą czołgiem. Drugą rzecz oczywiście dostałem. Przez to, że jest to jednak zbiór opowiadań, ciężko było polubić bardziej jakichś bohaterów. Bo przecież ci pojawiali się na chwilę.

Najmniej podobało mi się drugie opowiadanie, gdyż...

Twórczość Davida Webera poznałem oczywiście przez cykl "Honor Harrington", którego przeczytałem dobre kilkanaście tomów razem ze spin-offami (Saganami, etc.). Lubię jego twórczość, ten typ military sci-fi, które koncentruje się na walkach w kosmosie. Bolo! to oczywiście również military sci-fi, które tym razem koncentruje się na ogromnych czołgach obdarzonych sztuczną inteligencją. Cóż, myślałem, że wiem czego się spodziewać ale ta książka bardzo miło mnie zaskoczyła. Pierwsze opowiadanie jest takie typowo Weberowskie dla mnie, troszku jak n-ty tom "Honor". Ale już opowiadania "Zdrajca" oraz "Czas Śmierci" to są dla mnie prawdziwe perełki, czytałem je z zapartym tchem i żałowałem, że mają tylko po kilkadziesiąt stron. "Zdrajca" jest bardzo zaskakującym opowiadaniem a "Czas Śmierci" to niespodziewanie opowiadanie o wydźwięku mocno anty-wojennym! Świetnie się bawiłem czytając tę książkę więc przyznaję jej 9/10 punktów i z czystym sumieniem ją wam polecam!

Twórczość Davida Webera poznałem oczywiście przez cykl "Honor Harrington", którego przeczytałem dobre kilkanaście tomów razem ze spin-offami (Saganami, etc.). Lubię jego twórczość, ten typ military sci-fi, które koncentruje się na walkach w kosmosie. Bolo! to oczywiście również military sci-fi, które tym razem koncentruje się na ogromnych czołgach obdarzonych sztuczną...

Zbiór opowiadań

Książki Bolo! oraz Weterani to tak naprawdę zbiory osobnych opowiadań, dziejących się w różnych przedziałach czasowych, ale w tym samym uniwersum. Wszystkie historie są powiązane przede wszystkim tytułowymi czołgami bolo oraz uniwersum, przedstawiają również różne stadia konfliktów ludzkości z obcymi.
Gorzko o wojnie

Tym co najbardziej wciąga w historię są opisy powstawania i zacieśniania relacji między bolo a ich ludzkimi dowódcami. Relacji opartych na przyjaźni zaufaniu i oddaniu. Weber pokazuje jak te niezwykłe pojazdy bojowe walczyły, zwyciężały i ginęły, służąc ludziom z odwagą, honorem i poświęceniem. I jak unikalna więź łączyła każdy z nich z dowódcą-człowiekiem.

Drugim istotnym motywem są też gorzkie przemyślenia o wojnie i rasie ludzkiej, o jej upartości, skłonności do walki, roli żołnierzy i polityków. Długotrwała, wyniszczająca krwawa wojna pokazana jest oczami obu walczących stron. Weber uderza tu w fatalistyczne tony, przede wszystkim pokazuje wątpliwości co do ludzkiej przyszłości, przejawiające się dwukrotnym doprowadzeniem jej niemal na skraj wymarcia. Autor nie skupia się na epickich zwycięstwach, ale na kosztach i okrucieństwie wojny, wręcz drobiazgowo opisuje jak dwie wielkie cywilizacje wyniszczają się kolonia po kolonii.

Spore wrażenie zrobiły na mnie zwłaszcza rozważania samych Bolo o celowości walki i zmęczeniu przemocą. Cały tekst http://solaris7.pl/2016/08/03/zaginione-opowiesci-6-bolo-webera/

Zbiór opowiadań

Książki Bolo! oraz Weterani to tak naprawdę zbiory osobnych opowiadań, dziejących się w różnych przedziałach czasowych, ale w tym samym uniwersum. Wszystkie historie są powiązane przede wszystkim tytułowymi czołgami bolo oraz uniwersum, przedstawiają również różne stadia konfliktów ludzkości z obcymi.
Gorzko o wojnie

Tym co najbardziej wciąga w historię...

Komu można polecić zbiór opowiadań Davida Webera „Bolo!”? Myślę, że sięgnąć po niego mogą miłośnicy tego autora oraz ci, którym miła jest formuła space-opery i fantastyki militarystycznej. Niezdecydowanym i chcącym rozpocząć przygodę z tego typu literaturą także mogę polecić lekturę tej książki – a to z dwóch powodów. Po pierwsze, ze względu na szeroki zakres czasowy akcji opowiadań oraz „encyklopedię” na końcu jest to niezły starter serii. Po drugie zaś, opowiadania w nim zawarte stanowią dosyć charakterystyczne utwory dla prozy pana Webera, co pozwoli wyrobić sobie opinię o jego twórczości.

Komu można polecić zbiór opowiadań Davida Webera „Bolo!”? Myślę, że sięgnąć po niego mogą miłośnicy tego autora oraz ci, którym miła jest formuła space-opery i fantastyki militarystycznej. Niezdecydowanym i chcącym rozpocząć przygodę z tego typu literaturą także mogę polecić lekturę tej książki – a to z dwóch powodów. Po pierwsze, ze względu na szeroki zakres czasowy akcji...

Dobre! Ciekawie napisane, dobrze się czyta - polecam.

Dobre! Ciekawie napisane, dobrze się czyta - polecam.

Gdybym czytał to 20 lat temu to pewnie byłbym zachwycony. Czołgi wielkie jak miasta, wybuchy, inwazje, sztuczne inteligencje, kosmici i w ogóle wszystko.
Teraz widzę średnie s-f i masę niewykorzystanych możliwości.
Dla koneserów

Gdybym czytał to 20 lat temu to pewnie byłbym zachwycony. Czołgi wielkie jak miasta, wybuchy, inwazje, sztuczne inteligencje, kosmici i w ogóle wszystko.
Teraz widzę średnie s-f i masę niewykorzystanych możliwości.
Dla koneserów

Jednak zdecydowanie bardziej lubię Wszechświat Honor Harrington.
Niby podobne w formie, ale język jest już trochę inny i nie całkiem taki, do jakiego przyzwyczaiły mnie poprzednie książki autora. Mimo to nie jest zła, polecam.

Jednak zdecydowanie bardziej lubię Wszechświat Honor Harrington.
Niby podobne w formie, ale język jest już trochę inny i nie całkiem taki, do jakiego przyzwyczaiły mnie poprzednie książki autora. Mimo to nie jest zła, polecam.

Wyśmienite - kilka odmiennych spojrzeń na ten sam temat, ale zawsze udanych i zaskakujących. Sam pomysł inteligentnych czołgów wydaje się banalny czy głupi, ale w tych historiach widać, ile można z niego wyciągnąć.

Wyśmienite - kilka odmiennych spojrzeń na ten sam temat, ale zawsze udanych i zaskakujących. Sam pomysł inteligentnych czołgów wydaje się banalny czy głupi, ale w tych historiach widać, ile można z niego wyciągnąć.