„Zły Romeo” to pierwsza część trylogii australijskiej aktorki, producentki i dramatopisarki Leisy Rayven. Całą historię poznajemy z perspektywy Cassie – najpierw studentki pierwszego roku aktorstwa, apotem także dojrzalszej o kilka lat i setki wpisów w pamiętniku. Autorka osadza akcję w środowisku teatralnym, jednak mało używa typowego dla tego światka żargonu, jedynie przemyca pewne techniki pracy aktorów.

Cassie to ułożona jedynaczka, która czyni wszystko, by uzyskać aprobatę swoich rodziców i otoczenia. Na studiach poznaje Ethana, chłopaka z cynicznym podejściem do miłości, który już na samym początku znajomości, ostrzega ją, by się w nim nie zakochiwała. Co dziewczyna oczywiście czyni. Łączy ich miłość do teatru i powieści „Outsiderzy”, a główne role w akademickim przedstawieniu pomagają im wydobyć z siebie najgłębsze lęki i otwierają im drogę do kariery. Poza wielkim sukcesem spektaklu, Ethan i Cassie napiszą własną tragedię.

Cassie nie cierpi i jednocześnie pożąda Ethana z „siłą tysiąca słońc” i wcale się z tym nie kryje. Przez całą książkę nieustannie odpychają się i przyciągają. Ich emocje są często w rozsypce, a priorytety giną w chaosie odczuć. Głównym bohaterem wydaje się być nie osoba, a napięcie seksualne, więc jest to historia dla tych, którzy pragną skierować swoje myśli na bardziej lubieżne rewiry.

Co zadziwiające, mimo tytułu jednoznacznie wskazującego na winę naszego Ethana, to Cassie jest niezdecydowana, lekko irytująca, próbująca przypodobać się wszystkim znajomym, co nieuchronnie prowadzi ją do niezadowolenia z samej siebie. Cały czas czekałam na moment, w którym przestanie traktować chłopaka jak obiekt seksualny i zacznie się o niego troszczyć. Kiedy to Cassie ciągnie historię w dół, Ethan i reszta ciągną ją ku górze. To Ethan broni własnego zdania i pomimo błędów przeszłości stara się postępować inaczej, lepiej. Czy mu to wychodzi? To już inna historia.

Mimo łatki złego Romea, Ethan jest postacią godną obserwowania. Ambitny, posiadający własne zdanie, nie naginający się do opinii innych osób, budzi w nas sympatię. Oddanie komuś serca jest dla niego najbardziej przerażającą rzeczą na świecie. Woli więc cierpieć i broni się przed uczuciami, które mogą przynieść mu szczęście.

Cassie i Ehtan. Oboje grają kogoś innego, bo nie wiedzą kim są. Muszą poukładać swoje uczucia, przestać się bać i definiować siebie pod kątem przeszłości. Niestety, do tego potrzeba wielkiej odwagi. Czy w przeciwieństwie do szekspirowskich kochanków, odnajdą swój happy end? Przekonajcie się sami.

Anna Gajewska

*cytat z książki