Była to trzecia pozycja tego autora (po "Żyjąc w czasie pożyczonym" i "Sztuce życia), którą pochłonęłam. Rzeczywiście rewelacyjne pod względem merytorycznym i formalnym.To muszę przyznać: profesor Bauman jest wybitnym socjologiem. Raziła mnie niekiedy optyka marksistowska,lecz wychodziłam z założenia, że ludzi mądrych należy czytać niezależnie od światopoglądu. Niestety do czasu.
Nie jestem w stanie oceniać czyjegoś dorobku w oderwaniu od postawy reprezentowanej przez autora na co dzień. A niestety życiorys profesora okazał się być "nieco wstydliwy". W czasie wojny oficer KBW, po wojnie agent Informacji Wojskowej. W 1950 r. dowodził grupą mającą duże sukcesy na polu zwalczania "faszystowskich bandytów" (tzn. polskiego podziemia niepodległościowego). I na ten temat nie ma ani słowa w oficjalnych biografiach profesora Baumana.
Następne pozycje tego autora stoją u mnie na półce, ale już chyba po nie nie sięgnę. Jeśli ktoś chce zasłużyć na miano autorytetu, musi mieć odwagę zmierzyć się z własnym życiem. I tyle! (Dlatego nie wystawiam oceny - nie jestem w stanie.)

Była to trzecia pozycja tego autora (po "Żyjąc w czasie pożyczonym" i "Sztuce życia), którą pochłonęłam. Rzeczywiście rewelacyjne pod względem merytorycznym i formalnym.To muszę przyznać: profesor Bauman jest wybitnym socjologiem. Raziła mnie niekiedy optyka marksistowska,lecz wychodziłam z założenia, że ludzi mądrych należy czytać niezależnie od światopoglądu. Niestety do...