"Nikt nie rodzi się zły, każdy człowiek jest kształtowany przez swój los. Jedni zostają ofiarami, inni sprawcami" (str 517) i tak było w wielu przypadkach tej powieści.
Kolejne spotkanie z sympatycznymi pracownikami szwedzkiego posterunku i ich najbliższymi. Wraz z upływem czasu coraz bardziej się docierają, troszczą o siebie, choć nie zawsze udaje im się ustrzec przed popełnianiem błędów. Na czele tego rankingu na pewno jest sam komendant z "piramidalną głupotą" i gołębim sercem. Jak zwykle zawaleni sprawami wymagającymi przeprowadzenia dochodzenia, wyjaśnienia i rozwiązania, często pozbawieni snu,jedzenia, kontaktu z najbliższymi. Sprawy, którymi zajmują się w tej części są szczególnie bolesne, bo związane ze śmiercią dzieci.Ból, rozpacz, żałoba rodziców po stracie ukochanego dziecka z jednej strony, brzemię ciężaru dźwiganego przez dzieci z powodu czynów popełnionych przez rodziców z drugiej strony.Dylematy i rozdarcie nastolatków, pozostawionych samym sobie, nie potrafiących nawiązać więzi z rodzicami, okaleczone psychicznie i fizycznie.Mimo młodego wieku cechuje ich okrucieństwo,chęć dominacji, pastwienie się nad słabszymi. Wielu z nich nie zgadza się z ich przywódcami, lecz by uniknąć upokorzenia, znęcania się przystaje na ich warunki. Tragedie, które się wydarzyły zburzyły życie wielu ludziom. Jedni potrafili się z tego otrząsnąć, budując na nich swoją karierę, inni nie, pogrążając się w bólu i rozpaczy.Doświadczenie życiowe uczy, że nie wszystko wygląda tak prosto jakby się wydawało. Błędne decyzje zmieniły nieodwracalnie wiele losów ludzkich.Życie w zakłamaniu, pod dyktando innych, z całkowitym podporządkowaniem się ich woli, by ukryć prawdę, lecz ona powoli wychodzi na jaw, mimo upływu czasu.Poznajemy też smutną historię z XVII wieku, z czasów polowań na czarownice i walki z siłami szatana. Ludzka skłonność do podejrzliwości, szybkiego osądzania innych, zazdrości i chęci zemsty zbiera tragiczne żniwo. Autorka porusza też aktualny w dzisiejszych czasach problem uchodźców. Uciekali z Syrii, kraju ogarniętego wojną z nadzieją na nowe życie w Europie. Starali się zasymilować z mieszkańcami nowej ojczyzny, wtopić się w nie.Społeczność szwedzka była podzielona, część widziała w nowych mieszkańcach samo zło, oskarżając ich o czyny, których nie popełnili, część ich wspierała, udzielając pomocy jakiej potrzebowali.Jednakże nowa ojczyzna okazała się wielkim rozczarowaniem.Na każdym kroku spotykali się z nieufnością i odrzuceniem czy wręcz nienawiścią.
"Życie jest takie krótkie, nigdy nie wiadomo, kiedy przybierze całkiem inny obrót" (str 49)

"Nikt nie rodzi się zły, każdy człowiek jest kształtowany przez swój los. Jedni zostają ofiarami, inni sprawcami" (str 517) i tak było w wielu przypadkach tej powieści.
Kolejne spotkanie z sympatycznymi pracownikami szwedzkiego posterunku i ich najbliższymi. Wraz z upływem czasu coraz bardziej się docierają, troszczą o siebie, choć nie zawsze udaje im się ustrzec przed...