Przemysław Piotrowski postanowił wsadzić kij w mrowisko. Akcja książki rozpoczyna się we współczesnej Hiszpanii. Choć bohaterów jest kilku, na pierwszy plan wysuwa sie Kuba. Jego życie to praca oraz balangi, ale sielanka kończy się gdy Kubę, jego dziewczynę oraz dwójkę przyjaciół porywają ludzie Abi Rabiego – radykalnego terrorysty. Polak ledwo uchodzi z życiem, jego ukochana ma mniej szczęścia, natomiast terroryści uciekają z zakładniczką. Żądny zemsty Kuba wraz z chłopakiem uprowadzonej Moniki oraz jej bratem – Krzyśkiem, ruszają w pościg. W czasie swojej misji bedą podróżować przez niektóre kraje Europy, jednakże autor przedstawia nam mroczniejszą wizje Unii Europejskiej. Główną różnicą między naszą rzeczywistością, a tą przedstawioną w Radykalnych jest zwiększony odsetek ludności muzułmańskiej w krajach Europy. Nie owijając w bawełnę – wyraźnie zaznaczono, ze wśród tejze grupy społecznej pełno jest radykałów, co gorsza – bezkarnych, bo chowających się w swoich enklawach przed wymiarem sprawiedliwości, lub też wywołujących zamieszki gdy coś idzie nie po ich myśli.

„Radykalni” znaleźli się w moim celowniku ze względu na motywy postapokaliptyczne. Są one obecne w pierwszym tomie tylko w niektórych rozdziałach - większość akcji rozgrywa się w czasach współczesnych. Sytuacja w Europie już jest napięta (zwłaszcza w krajach takich jak Francja), ale poznajemy bohaterów jeszcze przed globalną katastrofą. Według mnie zbyt wielu elementów układanki brakuje by wypowiedzieć się, jak autor radzi sobie w klimatach postapokaliptycznych. Kuleją niektóre opisy (kolory można opisywac na tysiąc sposobów, autor wybiera barwy typu „brudny mocz”) co rzutuje na finałowa ocene.

Jeżeli chodzi o bohaterów, to nie polubiłem żadnego z nich. Nie muszę – wystarczy mi zrozumienie ich motywacji i działań. Niestety miałem z tym niejakie problemy – przede wszystkim Jakuba początkowo przedstawia się jako bawidamka. Zupełnie nie „kupiłem jego wielkiej miłości do Naval, kolejne rozdziały książki potwierdziły tylko, że autorowi nie udało się wiarygodnie oddać emocji postaci (żeby nie psuć zabawy: scena w sklepie, w której poznajemy jedna z córek sojusznika bohaterów – to, na czym skupia się bohater kompletnie nie pasuje do jego stanu psychicznego). Krzysiek, brat porwanej, to żołnierz Legii Cudzoziemskiej, a w przeszłości typowy osiedlowy dres. Ponieważ ma on przeszkolenie bojowe oraz wiedzę z pierwszej ręki odnośnie tego do czego zdolni sa radykalni terroryści Islamscy, staje się guru zarówno Kuby jak i jego kolegi Michała (chłopaka porwanej). Do drużyny dołącza jeszcze znajomy Krzyska z Legii. Mamy więc dwóch „kozaków”, dwie „sieroty”, porwaną Polkę (której losy zdradzają w dużym stopniu rodziały postapokaliptyczne) oraz patologiczną rodzinę Abi Rabiego. Ta ostatnia opisano bardzo jednostronnie – terroryści klepią cały czas te same frazesy, nie dbają o higienę, a jednego od drugiego odróżnić można tylko dzięki takim cechom jak brak oka czy odstajace uszy. Podsumowujac – nie wyszło oddanie emocji, bohaterowie są dwuwymiarowi a antagoniści – jednoznacznie źli i odpychający. Za dużo uwagi poświęca się rzeczom mniej ważnym, jak detale posiłków spożywanych przez bohaterów.

Temat terroryzmu przewija się niemal codziennie w mediach. Problem jest poważny i złożony – moim zdaniem należy do niego podchodzić ostrożnie. I nie ze względu na polityczną poprawność. Autor postanowił wykorzystać go w Radykalnych, stworzył tym samym cos na pograniczu political fiction i urban fantasy. Książka podobno wzbudzała kontrowersje jeszcze przed premiera. Wojujący Islam jest jednym z tematów, które dziełą internautów na dwa obozy, czy książka podzieli czytelników? Według mnie nie, bo czytelnicy w większości już są podzieleni. Do Radykalnych ciężko jest podejść bez emocji, a to oznacza, że niektórzy ludzie przytakną wizji autora wystawiając książce wysokie noty niezależnie od warsztatu autora. Czytelnicy z drugiego obozu albo po książkę nie sięgną, albo ocenią ja bardzo nisko ze względu na dość jednostronne ukazanie problemu. Pamiętajmy, ze Radykalni są fikcją literacką. Wizja autora nie musi się spełnić, natomiast ocenę samej książki należy wystawić także za inne elementy, nie tylko motyw przewodni. Dla mnie zawsze istotne jest wykonanie – fabuła, warsztat, postacie z krwi i kosci, żywe dialogi.

Przemysław Piotrowski postanowił wsadzić kij w mrowisko. Akcja książki rozpoczyna się we współczesnej Hiszpanii. Choć bohaterów jest kilku, na pierwszy plan wysuwa sie Kuba. Jego życie to praca oraz balangi, ale sielanka kończy się gdy Kubę, jego dziewczynę oraz dwójkę przyjaciół porywają ludzie Abi Rabiego – radykalnego terrorysty. Polak ledwo uchodzi z życiem, jego...