Miałam trochę większe oczekiwania po opisie Z tylu książki i tytule. Tym bardziej, ze książka została napisana na podstawie prawdziwych pamiętników prawdziwej Antoniny, które prowadziła przed i w trakcie II wojny światowej.
Diane w bardzo ciekawa formę ubrała treść, posiłkując sie często cytatami Antoniny. Książka opowiada o małżeństwie Żabinskich, którzy przed II wojna światowa prowadzili zoo w Warszawie. Dużo opisów zwierząt, życia rodziny. po 1939 roku, gdy zwierzęta zostawały zabijane lub wywożone przez Niemców- dom wypełniał sie ukrywającymi sie Żydami. Antonina bardzo dbała, by dom był ruchliwy i otwarty dla wszystkich, aby zmylić gestapo, którzy przeszukiwali domy. Ludzie przyjmowali imiona zwierząt, Antonina potrafiła doskonale maskować i improwizować. poprzez swój niesamowity instynkt, w dużej mierze dzięki temu przetrwali wojnę.
Muszę powiedzieć, ze pomimo mnogości opisów życia ludzi i zwierząt, a mniejszej ilości informacji o toczącej sie wojnie- książka trafiła do mnie i dała obraz zniszczonej Warszawy, strachu tych, którym dane było pozostać w domach. Polecam, szczególnie tym, którzy niekoniecznie w szkole interesowali sie historia i do których nie trafiały podręcznikowe opowiadania. 😉

Miałam trochę większe oczekiwania po opisie Z tylu książki i tytule. Tym bardziej, ze książka została napisana na podstawie prawdziwych pamiętników prawdziwej Antoniny, które prowadziła przed i w trakcie II wojny światowej.
Diane w bardzo ciekawa formę ubrała treść, posiłkując sie często cytatami Antoniny. Książka opowiada o małżeństwie Żabinskich, którzy przed II wojna...