,,Łowcy Niewolników" to książka, która przenosi nas w czasie do XI wieku, w okrutny i brutalny świat średniowiecza. Tę brutalność sugeruje nie tylko tytuł, ale i groźnie spoglądający z okładki wiking.

Głównym bohaterem jest Jasza, prosty kmieć z połabskiej wioski, którego proste i zwyczajne do bólu życie w jednej chwili obraca się w gruzy, kiedy jego spokojną wioskę najeżdżają wieleccy łowcy niewolników. Jasza w jednej chwili traci swój dom i rodzinę, a jedyne, co może uczynić, to bezsilnie patrzeć z daleka, jak najeźdźcy pod wodzą bezlitosnego Normana Sigurda mordują, palą i niszczą. Jasza, choć zdany jedynie na własne siły, poprzysięga zemstę łupieżcom i rusza ich śladem, by uwolnić pojmaną żonę Milenę oraz córkę Wichnę.

W ten oto sposób rozpoczyna się pełna przygód podróż bohatera - choć może ,,przygoda" to trochę niefortunne określenie na nieustanną walkę o przetrwanie w trudnych czasach rządów Bolesława Chrobrego. Autor nie owija w bawełnę, prezentując ówczesne realia: trup ściele się gęsto, jelita wypływają z rozciętych brzuchów średniowiecznych wojów, a opisy bitew i starć są soczyście krwawe. Grzegorz Kochman, pasjonat średniowiecza, próbuje też zarazić swoją pasją czytelnika, opatrując niektóre terminy i wydarzenia stosownymi przypisami objaśniającymi - miły ukłon w stronę tych, którzy nie wiedzą co to balista, giezło czy Swarożyc, a są zbyt leniwi by samemu sprawdzić. Dodatkowo, na samym wstępie otrzymujemy mapkę z zaznaczonymi ważniejszymi miejscami i wydarzeniami z książki, plus spis postaci niczym w dramacie.

Niestety, tytuł ten ma także swoje słabe strony. Dialogi są dość nijakie i pozbawione jakiejś większej błyskotliwości, niektóre brzmią jak generyczne rozmowy NPC-ów z komputerowej gry RPG. Poza tym, o ile opisy walk i działań wojennych (zwłaszcza pod koniec książki) są naprawdę dobre, o tyle opisy natury zwyczajnie męczą i niemiłosiernie spowalniają akcję. Ja naprawdę nie mam nic przeciwko opisom nadodrzańskiej przyrody, ale sielankowa informacja o trzepoczących skrzydełkami pszczółkach i motylkach, gdy stronę wcześniej kilkoro ludzi potopiło się w wartkim nurcie rzeki brzmi mocno średnio. Naprawdę muszę pochwalić autora za soczyste opisy walk czy realiów średniowiecza, ale akurat nad tym elementem powinien jednak doszlifować swój warsztat (ewentualnie zajmować się przyrodą w zakresie niezbędnego minimum). Jeśli już się czepiam, to mogę też zwrócić uwagę na pewną informację pod koniec książki, z której wynika, iż część haseł w przypisach autor opracował samodzielnie, bazując na Wikipedii; ja wiem, że czasy kiedy Wikipedia była mało wiarygodnym źródłem minęły ładnych parę lat temu, ale nadal jednak taka informacja trochę ujmuje powagi całemu dziełu - tym bardziej, że pełno jest fachowej literatury, z której można do woli korzystać.

Podsumowując: ,,Łowców niewolników" czyta się naprawdę fajnie i z pewnością jest to pozycja warta polecenia każdemu, kto lubi przygodowe opowieści z prawdziwą historią w tle. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy (w końcu na okładce znajduje się napis ,,T R Y L O G I A piastowska"), lecz jednocześnie liczę na to, że autor popracuje trochę nad niektórymi elementami - przede wszystkim dialogami oraz opisami natury. Chętnie poznam dalsze losy Jaszy, mam także nadzieję, że autor planuje wyjaśnić urwany wątek Wichny, gdyż zaciekawił mnie jej los.

,,Łowcy Niewolników" to książka, która przenosi nas w czasie do XI wieku, w okrutny i brutalny świat średniowiecza. Tę brutalność sugeruje nie tylko tytuł, ale i groźnie spoglądający z okładki wiking.

Głównym bohaterem jest Jasza, prosty kmieć z połabskiej wioski, którego proste i zwyczajne do bólu życie w jednej chwili obraca się w gruzy, kiedy jego spokojną wioskę...