Megapozytywne rozczarowanie! Lat temu kilka czytałem pierwszy tom tego cyklu, który nie był zły, ale nic ponadto; wyraziłem to w swojej opinii do tegoż. Ostatnio nabrało mnie na lekturę "Bram Kijowa", i różnica między obydwiema częściami cyklu jest kolosalna! Tu mamy bowiem do czynienia z pełnokrwistą powieścią historyczną przez duże P! Powieścią bardzo brutalną, przepełnioną hektolitrami krwi, odorem rozprutych wnętrzności, obciętych kończyn i wszechobecną śmiercią. Scen batalistycznych nie powstydziłby się zapewne np. Jacek Komuda, uznany autorytet w gatunku. Grzegorz Kochman rewelacyjnie pokazuje realia XI wieku, opisuje wszystko bardzo realnie i plastycznie; widać bardzo solidne przygotowanie do napisania tej powieści. Wiadomym jest że to kolejna część trylogii, tylko coś nie widać ostatniego tomu. Mam tylko nadzieję że pojawi się on wkrótce, a autor utrzyma wysoki poziom taki jak prezentują "Bramy Kijowa". Polecam!!!

Megapozytywne rozczarowanie! Lat temu kilka czytałem pierwszy tom tego cyklu, który nie był zły, ale nic ponadto; wyraziłem to w swojej opinii do tegoż. Ostatnio nabrało mnie na lekturę "Bram Kijowa", i różnica między obydwiema częściami cyklu jest kolosalna! Tu mamy bowiem do czynienia z pełnokrwistą powieścią historyczną przez duże P! Powieścią bardzo brutalną,...

Druga część trylogii Piastowskiej to naprawdę dobra historyczno-militarna opowieść. Jest zdecydowanie lepiej niż w części pierwszej. Mamy tutaj tym razem wojnę na wschodzie i zdobycie przez Chrobrego Kijowa. Nie ma tutaj krystalicznych postaci. Pokazana jest wojna oraz sytuacja cywilów która była zwykle bardzo zła. Bardzo mocno polecam tą książkę a szczególnie osobom które lubią takie klimaty to wręcz pozycja obowiązkowa.

Druga część trylogii Piastowskiej to naprawdę dobra historyczno-militarna opowieść. Jest zdecydowanie lepiej niż w części pierwszej. Mamy tutaj tym razem wojnę na wschodzie i zdobycie przez Chrobrego Kijowa. Nie ma tutaj krystalicznych postaci. Pokazana jest wojna oraz sytuacja cywilów która była zwykle bardzo zła. Bardzo mocno polecam tą książkę a szczególnie osobom które...

Co mogę powiedzieć to to, że nie należny się zrażać pierwszymi 100 stronami i odrzucić wrażenie, że autor często powtarza te same wyrazy, bo potem zaczyna się wciągająca opowieść o wojach z czasów piastowskich. Świetne opisy ludzi i walki. Uwielbiam książki o tej epoce i w tej książce znalazłam to wszystko co lubię.

Co mogę powiedzieć to to, że nie należny się zrażać pierwszymi 100 stronami i odrzucić wrażenie, że autor często powtarza te same wyrazy, bo potem zaczyna się wciągająca opowieść o wojach z czasów piastowskich. Świetne opisy ludzi i walki. Uwielbiam książki o tej epoce i w tej książce znalazłam to wszystko co lubię.

Książka bardzo interesująca o modnej w powieściologii historycznej tematyce, czyli początkach dynastii piastowskiej, początkach polski. Autor opisuje wycinek z panowania Chrobrego, to jest rok 1918 i wyprawę kijowską, gdzie celem politycznym było osadzenie swojego, zresztą negatywnie przedstawionego w książce, zięcia , Świętopełka z Rurykowyczów na tronie kijowskim. Przeżywamy przygody w Polsce i dalej na dalekich stepach Ukrainy oczami książęcej drużyny Polan i wikingów. Literacko czyta się to całkiem przyjemnie, bez niepotrzebnego patosu i gawędziarstwa. Poznajemy sytuację Rusi, jej kulturę materialną i sytuację polityczną. Dużym plusem dla autora są przypisy wyjaśniające odkrycia archeologiczne, tłumaczące zwroty i przytaczane miejsca. Szkoda że wraz z czytaniem jest ich coraz mniej. Powieść wiernie oddaje realia historyczne. Poczynając od zmęczenia koni, występowania dzikich zwierząt, sytuacja chłopskiej ludności, spotykanych grodów lub sposobu życia koczowniczych ludów. Chrobry wjeżdża do Kijowa i zdecydowanie nie uderza mieczem o bramę, bo i szczerbiec i brama są przynajmniej o 200 lat późniejsze. W sumie ta cała wyprawa jest odpowiednikiem, o 900 lat późniejszej awanturą wywołanej przez piłsudczykowską sitwę w Kijowie w maju roku 1920. Ta tutaj opisana w powieści nic w sumie nie dała, a ta nam bliższa omal nie zniszczyła młodego państwa i połowy narodu. Tak to historia lubi się powtarzać, i dlatego warto czytać takie powieści. Poczytajcie i poczujcie zapach, zobaczcie krajobraz ukraińskiego stepu. Za te niecodzienne opisy stepy , które nawet zachęciły mnie do poczytania i przeglądania internetowych zdjęć o ukraińskim "morzu traw", autor ma u mnie dodatkowy plus. Albo dwa :)

Książka bardzo interesująca o modnej w powieściologii historycznej tematyce, czyli początkach dynastii piastowskiej, początkach polski. Autor opisuje wycinek z panowania Chrobrego, to jest rok 1918 i wyprawę kijowską, gdzie celem politycznym było osadzenie swojego, zresztą negatywnie przedstawionego w książce, zięcia , Świętopełka z Rurykowyczów na tronie kijowskim....

Bramy Kijowa to druga część Trylogii Piastowskiej. Jestem studentką i wielką pasjonatką historii, więc ta pozycja jest dla mnie obowiązkowa. Żałuję jednak nie rozpoczęłam tej przygody od pierwszego tomu, bo historia, którą stworzył autor jest fenomenalna. Wszystko jest tak obrazowo napisane, że wręcz miałam wrażenie jakbym się tam przeniosła. A musicie wiedzieć, że od dziecka o tym marzę, żeby móc się znaleźć w średniowieczu i wszystko dokładnie poznać. Powieść polecam szczególnie takim miłośnikom historii i średniowiecza jak ja oraz tym, którzy chcieliby ją poznać.

Bramy Kijowa to druga część Trylogii Piastowskiej. Jestem studentką i wielką pasjonatką historii, więc ta pozycja jest dla mnie obowiązkowa. Żałuję jednak nie rozpoczęłam tej przygody od pierwszego tomu, bo historia, którą stworzył autor jest fenomenalna. Wszystko jest tak obrazowo napisane, że wręcz miałam wrażenie jakbym się tam przeniosła. A musicie wiedzieć, że od...

Wspaniała podróż do czasów piastów, Nie można się oderwać od czytania. Wspaniale pokazane tło epoki, historia, barbarzyństwo. Wraz z głównym bohaterem Jaszą, przeżywamy wspaniałe przygody w barbarzyńskich czasach,gdzie chrześcijaństwo jeszcze było słabo rozwinięte.

Wspaniała podróż do czasów piastów, Nie można się oderwać od czytania. Wspaniale pokazane tło epoki, historia, barbarzyństwo. Wraz z głównym bohaterem Jaszą, przeżywamy wspaniałe przygody w barbarzyńskich czasach,gdzie chrześcijaństwo jeszcze było słabo rozwinięte.

Recenzja pochodzi z bloga https://blurppp.com/blog/grzegorz-kochman-bramy-kijowa/
-----------
Blisko trzy lata temu, kończąc pisać recenzję pierwszego tomu Trylogii Piastowskiej Grzegorza Kochmana wrzuciłem tam takie zdanie: „Łowcy niewolników” trafiają na moja listę książek polecanych i z niecierpliwością będę wyczekiwał kolejnych tomów trylogii. No i wreszcie się doczekałem. Od kilku tygodni na księgarskich półkach dostępne są „Bramy Kijowa” czyli drugi tom cyklu. I powiem wam tak, choć czekaliśmy na nie długo, to było warto.
Autor ponownie zabiera nas w czasy księcia Bolesława. Sprawy na zachodnich krańcach księstwa zdaja się być uregulowane, nie dawno podpisano traktat w Budziszynie. Zagwarantował on nie tylko bezpieczeństwo granicy ale i zbrojną pomoc Henryka przy stabilizacji spraw na wschodzie. A tam dzieje się nie najlepiej.
Mówiąc inaczej trwa tam wojna sukcesyjna pomiędzy Jarosławem a Świętopełkiem. Bolesław ma w tej wojnie swojego faworyta i zamierza zbrojnie sprawić by to on stanął na czele dynastii Ryrykowiczów. I w swoich staraniach nie cofnie się przed niczym. Tak wygląda historyczny kontekst opowieści, a na jej tle będziemy śledzić losy znanych z pierwszego tomu wojów z Jaszą na czele.
A dzieje się dużo i szybko. Miecze i topory krzyżowane są co kilka stron, cięciwy łuków wydają charakterystyczny wizg, a krew leje się strumieniami. Słowem jest tak jak w historycznej powieści z wyraźnym przechyłem w stronę opowieści batalistycznej i łotrzykowskiej być powinno. Dodajmy do tego bardzo szybka, nowoczesną narrację i równie szybki przebieg samej akcji, i mamy prawdziwą gratkę dla miłośników tego typu opowieści.
Ale łatwość obcowania z tekstem i swoista nierozkładalność to nie jedyne zalety jakie trzeba wymienić recenzując „Bramy Kijowa”. Równie ważne jest to, w jaki sposób autor przyłożył się do dwóch kolejnych poziomów powieści. Pierwszym z nich jest klimat powieści. Tu wczesne średniowiecze wręcz kipi i wylewa się ze stronic. Każda scena ma swój zapach, osadzona jest w dźwiękach, obudowana szczegółem z epoki. Pozwala to czytelnikowi dać się ponieść opowieści, zawładnąć nastrojowi.
Druga z ważnych warstw to realia historyczne. Grzegorz Kochman tak zbudował „Bramy Kijowa” by ich lektura była nie tylko znakomitą rozrywką ale i solidną lekcją historii. W czym zresztą jest konsekwentny i pod tym względem drugi tom cyklu nie obiega od pierwszego. Zresztą cała stylistyka opowieści w obu częściach sagi jest praktycznie taka sama. I bardzo dobrze, bo po co zmieniać cos co się najzwyczajniej na świecie sprawdza.
„Bramy Kijowa” trzymają poziom, autor po raz kolejny połączył pasjonującą, barwną przesiąknięta przygodą opowieść ze spora dawką rzetelnej historycznej wiedzy. Rozwijając tym samym kolejny na polskim rynku cykl, który śmiało może stawać w szranki z najlepszymi anglosaskimi wzorcami jak choćby powieści Bernarda Cornwella. Sięgajcie po ten tytuł śmiało, zdecydowanie POLECAM.

Recenzja pochodzi z bloga https://blurppp.com/blog/grzegorz-kochman-bramy-kijowa/
-----------
Blisko trzy lata temu, kończąc pisać recenzję pierwszego tomu Trylogii Piastowskiej Grzegorza Kochmana wrzuciłem tam takie zdanie: „Łowcy niewolników” trafiają na moja listę książek polecanych i z niecierpliwością będę wyczekiwał kolejnych tomów trylogii. No i wreszcie się...

Kolejna przygoda.Tym razem rzuciło na stepy.Widziałem suhaki.
Tyle bitew,są Pieczyngowie.Są popi ,są poganie.
I ta plastyczność opisów.Coś pięknego.

Kolejna przygoda.Tym razem rzuciło na stepy.Widziałem suhaki.
Tyle bitew,są Pieczyngowie.Są popi ,są poganie.
I ta plastyczność opisów.Coś pięknego.

Wysłuchałam kolejnej części z wielka przyjemnością

Wysłuchałam kolejnej części z wielka przyjemnością

Nie jest taka zła pozycja. Dla tych co lubią wczesną historię Polski .Nie dłużyła się.

Nie jest taka zła pozycja. Dla tych co lubią wczesną historię Polski .Nie dłużyła się.