Książka należy do literatury o tematyce historycznej z poziomu naukowego. Jednak opowiada o Indiach, historii i budowie tego państwa. Czytelnik poprzez tę lekturę z łatwością może poczuć tamtejszą kulturę, zapach, smak i wyobrazić sobie, a także zrozumieć różnice pomiędzy Europą a Azją.
Autor przymierzył się do tłumaczenia traktatu sporządzonego w IV wieku p. n. e. Przełożenie zapisów dotyczących rządzenia krajem, działalności gospodarczej, sądowej, a także opieki państwa nad chorymi i słabymi oraz wojskowej wymaga dużej wiedzy staranności, a przede wszystkim zrozumienia terminów, które w okresie zebrania zapisów księgi mogły mieć zupełnie inne znaczenie. Książka nie jest dosłownym tłumaczeniem, ale interpretacją treści Arhaśastry. Traktaty z 320 roku p. n. e. były bardzo rozszerzonym tekstem dotyczącym postępowania i rządzenia. Stanowiły podręcznik, jak rządzić państwem. Zawierały wszystko, co dotyczyło funkcjonowania zorganizowanego państwa w zakresie wszelkich wytycznych kodeksów, jak i kodeksów postępowania i obejmowały wszystkie dziedziny życia, nagrody, kary, warunki obywatelskie, zasady współżycia w społeczeństwie, etc.
Arhaśastra, jedno z najważniejszych dzieł w literaturze Indii, napisana przez mędrca Kautilji z IV wieku p. n. e. Kautilja był mędrcem, filozofem politycznym, miał też znaczące dokonania praktyczne. Osadził on na tronie Candraguptę Maurję - w swoim dziele zawarł właśnie dla niego teorię, praktyczne opisy, rozwiązania i rady prowadzenia państwa. Książka obecnie stanowi poniekąd zachowanie wiedzy o Indiach, a jednocześnie 2,5 tysiąca lat temu była podręcznikiem budowania państwa, sprawowania władzy.
"Król powinien być dobrze - jak Kautilja pisze - wyćwiczonym i umieć się kontrolować. Idealnym królem jest ten, kto potrafi być przywódcą, dysponuje intelektem, energią i posiada walory osobiste. Powinien zachowywać się jak radźariśi (mędrzec),który zawsze dba o jogakszemę (pomyślność) swoich poddanych i troszczy się o ich dobro.) (str. 81)
Książka bardzo jasno i rzeczowo wyjaśnia przekaz zawarty w Arhaśastrze, wiąże się z tym zrozumienie autorskie i gładki język.
"Prócz powyższych Kautilja wylicza wspólne dla wszystkich obowiązki religijne i człowiecze: abinsa (czasem pisana, jako abimsa, bezgwałt)" Tu autor skorzystał z terminu bezgwałt, który wymyślił i wprowadził do literatury Wojciech Giełżyński, pisarz, organizator założenia czasopisma Dookoła Świata i długoletni dziennikarz redakcji.
W książce Mroziewicz podaje wyjaśnienia organizacji państwa dla wielu przejawów, z którymi mamy do czynienia również obecnie, jak łapówkarstwo, działanie na szkodę, jako szpieg, podatki, prawo spadkowe, traktat o sojusznikach, podziały społeczne, etc. W sprawie łapówkarstwa już wówczas ustalano reguły i kary:
"Do obowiązków kanclerza należało eliminowanie osób zagrażającemu porządkowi. Kautilja wylicza gatunki złoczyńców: skorumpowani sędziowie, naczelnicy wiosek i szefowie departamentów, którzy sięgają po grosz publiczny, czarownicy, magowie, truciciele, sprzedawcy narkotyków, fałszerze kamieni i metali. Zaleca banicję, a pierwszą kompensatę wszystkich strat." (str. 127)
W sprawie szpiegów i działalności wywrotowej pisze:
"Pojedynczy morderca, z bronią, ogniem lub trucizną może osiągnąć więcej niż w pełni zmobilizowana armia." (str. 213)
Książka, a raczej opracowanie przeznaczone jest dla czytelników, którzy już mieli pierwszy kontakt z Indiami i w jego następstwie chcą poznać źródła utrzymywanych wartości w życiu codziennym, a także pewne przyczyny zachowania. Może stanowić bardzo dobrą literaturę do bliskiego poznania korzeni Indii oraz fundament prac naukowych w zakresie kulturowym, politycznym, zarządzania, psychologii czy podstaw prawa.
Agata Kosmalska, Dookoła Świata

Książka należy do literatury o tematyce historycznej z poziomu naukowego. Jednak opowiada o Indiach, historii i budowie tego państwa. Czytelnik poprzez tę lekturę z łatwością może poczuć tamtejszą kulturę, zapach, smak i wyobrazić sobie, a także zrozumieć różnice pomiędzy Europą a Azją.
Autor przymierzył się do tłumaczenia traktatu sporządzonego w IV wieku p. n. e....

Bardzo ciekawa historia, czuc wszechstronna znajomosc kraju, jego uwiklan i lokalnej kultury, warto sie zaglebic.

Bardzo ciekawa historia, czuc wszechstronna znajomosc kraju, jego uwiklan i lokalnej kultury, warto sie zaglebic.

Jak napisał we wstępie sam Autor jest to książka, w której

„ … Mówię o tym, o czym mówił Rangarajan [tłumacz „Arthasiastry” na język angielski, były ambasador Indii w Grecji, Sudanie, Tunezji, Norwegii i Islandii] co mówili Shamasastry i Kangle o tym, co mówił Kautilja [twórca "Arthaśastry”] o tym, co mówili jego poprzednicy …”

Brzmi to dość skomplikowanie, zwłaszcza uwzględniając moje dopiski kto jest kim.
Jednak sensem pracy Krzysztofa Mroziewicza jest przybliżenie polskiemu czytelnikowi monumentalnego dzieła „Arthaśastra”, którego tytuł w sanskrycie oznacza „Sztuka [takiego rządzenia, aby kraj był państwem] dobrobytu”.

Na język polski przetłumaczono wielkie poematy starożytnych Indii, takie jak „Kamasutra” „Prawa Manu”, „Ramajana” czy „Mahabharata” ale do tej pory nie pojawiły się nawet szersze opisy "Arthaśastry”.
Traktat ten porównywany jest często z „Księciem” Nicolo Machiavellego, ze względu na podobieństwa w interpretacji praw i obowiązków władcy. Jednak mistrz Renesansu zarówno w „Księciu” jak i w „O sztuce wojny” nie wchodził w tak szczegółowe i dogłębne zasady funkcjonowania państwa.
Kautilja stworzył tę rozprawę niecałe.... dwa tysiące lat wcześniej, niż Machiavelli.
Był on również praktykiem, nauczycielem władców oraz „mózgiem” obalenia poprzedniej dynastii.
Założenia teoretyczne, zawarte tej księdze oparł więc na praktyce. Poziom szczegółowości tego „przepisu na władcę doskonałego” obejmuje wszelkie dziedziny życia społecznego na ogromnej ilości poziomów. Od prawa karnego, poprzez system wyłaniania doradców królewskich, podatków z ich stawkami za większość aktywności obywateli, szerokość dróg, zasad budowy miast, służbę wojskową, aż po dochody urzędników państwowych do poziomu pomniejszego... szpiega.
Co ciekawe, cześć z praw, jakie zaproponował Kautilja funkcjonuje w Indiach po dziś dzień.
Opracowanie Krzysztofa Mroziewicza czyta się to bardzo lekko, mimo, że tematyka jest niezmiernie skomplikowana.

Oczywistym atutem książki „Indie. Sztuka władzy” jest wiedza, doświadczenie oraz dogłębna znajomość przez Krzysztofa Mroziewicza krajów Dekanu. O tym, kim był w swojej długoletniej karierze Autor przeczytacie m.in. w Wikipedii:

„…w latach osiemdziesiątych korespondent Polskiej Agencji Prasowej w Indiach, korespondent wojenny w Nikaragui, Afganistanie i Sri Lance, wiceprezes Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej w Azji Południowej. Od 1990 roku etatowy dziennikarz tygodnika "Polityka", komentator prasowy, telewizyjny i radiowy, w tym wielokrotnie dla BBC. W latach 1996–2001 pełnił misję jako ambasador Polski w Indiach, Sri Lance i Nepalu….”.

Drogi Czytelniku
Jeżeli czytałeś z przyjemnością dzieła Nicolo Machiavellego, a chcesz poznać coś, co jest dużo, dużo starsze, wywodzi się z innej kultury i tradycji, ale przedstawia podobne zalecenia w jaki sposób zarządzać państwem to musisz przeczytać "Indie. Sztuka władzy"
Zawsze to wygodniej, niż zmierzyć się z „Arthaśastrą” w sanskrycie lub nawet z angielskim jej tłumaczeniem (liczącym sobie ponad 1000 stron) bez znajomości kodu kulturowego Indii na poziomie choćby w minimalnym stopniu zbliżonym do Krzysztofa Mroziewicza.

Jak napisał we wstępie sam Autor jest to książka, w której

„ … Mówię o tym, o czym mówił Rangarajan [tłumacz „Arthasiastry” na język angielski, były ambasador Indii w Grecji, Sudanie, Tunezji, Norwegii i Islandii] co mówili Shamasastry i Kangle o tym, co mówił Kautilja [twórca "Arthaśastry”] o tym, co mówili jego poprzednicy …”

Brzmi to dość skomplikowanie,...

„Indie. Sztuka władzy” jest książką autorstwa Krzysztofa Mroziewicza, która zabiera nas w brawurową podróż w głąb Indii. Autor opisuje wierzenia tamtych ludzi oraz ich barwną i ciekawą historię, która potrafi naprawdę zaciekawić. Całość została napisana językiem barwnym i bogatym, dzięki czemu książkę czyta się w szybkim tempie. Wojny zakrojone na szeroką skalę, liczne spiski i knowania oraz mistyczne obrzędy religijne to dopiero przedsmak informacji, które zawiera niniejsza publikacja.

Krzysztof Mroziewicz w swojej książce przenosi nas w czasie, do epoki, kiedy struktury państwowe dopiero zaczynały się tworzyć. Scentralizowane państwo, osławionej dynastii Maurjów, Ćandragupty, którego ministrem i doradcą był mędrzec Kautilja zaczynało rozkwitać i nabierać potęgi. Kautilja był autorem Arthaśastry, traktatu powstałego w IV wieku p.n.e. Wyprzedzając o wiele wieków napisanych w późniejszym czasie traktatów, zawierał wiele bezcennych informacji na temat prawa, ekonomii, dyplomacji czy wojny. Kautilja zwany był również jako Czanakja, minister na dworze Czandragupta Maurji, prawdopodobny założyciela dynastii Maurjów. Książka ta pozwala zaznajomić się z początkami indyjskiej państwowości oraz historii tego subkontynentu.

Książka Krzysztofa Mroziewicza jest doskonałym wprowadzeniem w historię Indii, w szczególności dla osób, które nie są zbytnio zaznajomione z tym okresem historycznym. Całość została napisana językiem lekkim i przystępnym, sprawiającym, że nawet laik poradzi sobie z jego lekturą. Jest to doskonała pozycja, która nadaje się dla miłośników historii Indii oraz osób, które lubią poznawać odrębne kultury i obyczaje. W środku znajdziemy wiele cennych informacji, które pozwolą nam w lepszym stopniu zrozumieć mentalność i zachowania potomków Brahmy.

„Indie. Sztuka władzy” jest pozycją, która opisuje kolejny z bezcennych traktatów, spisanych wieki temu na terenie Indii. Arthaśastra jest tekstem równie bogatym w mądrość i treść, jak chociażby Mahabharata, która dostarcza czytelnikom potężnej wiedzy na temat zaciętych wojen pomiędzy rodami Pandawów i Kaurawów. Z przyjemnością przeczytałem tę książkę, gdyż zaciekawiła mnie i zmusiła do myślenia. Kautilja był mędrcem, który w Arthaśastrze zebrał i spisał z wielką pieczołowitością wiele bezcennych i ponadczasowych informacji. Wiedzę, która jest dla szerokiej rzeszy badaczy niemal bezcenna po dziś dzień. Gorąco polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/04/indie-sztuka-wadzy-krzysztof-mroziewicz.html

„Indie. Sztuka władzy” jest książką autorstwa Krzysztofa Mroziewicza, która zabiera nas w brawurową podróż w głąb Indii. Autor opisuje wierzenia tamtych ludzi oraz ich barwną i ciekawą historię, która potrafi naprawdę zaciekawić. Całość została napisana językiem barwnym i bogatym, dzięki czemu książkę czyta się w szybkim tempie. Wojny zakrojone na szeroką skalę, liczne...