Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Interesuję się tematyką indyjską, stąd książki Krzysztofa Mroziewicza są moją "lekturą obowiązkową". Cenię jego wiedzę oraz doświadczenie i cieszę się, że popularyzuje Indie w różnej formie. Musiałem więc sięgnąć także po "Szyfr Jednorożca". Niestety, niewiele dobrego mogę o tej książce powiedzieć. Oprócz dobrego pomysłu i kilku ciekawie nakreślonych uwarunkowań lokalnych, książka jest dla mnie niestrawna. Całość jest pomyślana jako opowieść na poły kryminalna, na poły sensacyjno-szpiegowska z przemytem rakiet przeciwlotniczych i światem dyplomacji trzeciorzędnego kraju w tle. O ile konstrukcja fabuły polegająca na ignorowaniu liniowości czasu jest do przejścia, o tyle rozdziały o długości kilku akapitów i pisanie niedomówieniami zupełnie wybijało mnie z rytmu czytania i nie pozwoliło się wciągnąć w opowieść. Krótko mówiąc, wciąż urywany natłok faktów, mitów i anegdotek z życia dyplomacji nie ułożył się w coś, co bym mógł ogarnąć. Może innym się uda, ja (choć doczytałem do końca) się poddaję.