Pierwszy raz miałam styczność z książką, której autor „zaraził” mnie chęcią poszukiwania prawdy na temat „ogólnego” zarysu historycznego, dawnego średniowiecznego życia, z pogańskimi wierzeniami.
Historia, którą przedstawił w powieści „Zapomniani Bogowie” to efekt jego wielogodzinnych, może nawet wielomiesięcznych poszukiwań i dyskusji na temat początków powstania zorganizowanego państwa, którego korzenie jak się okazuje sięgają lata wstecz przed datą Chrztu Polski.

Autor przedstawia losy ludzi zamieszkujących podgrodzie w jednym z nadnarwiańskich grodów, w którego lasach w niewyjaśnionych okolicznościach mieszkańcy odnajdują ciężko rannego mężczyznę. Trafia on do domu wdowy o dobrym sercu, która z dwójką córek pomaga „Obcemu” dojść do zdrowia. Jak się okazuję, przybysz z początku jest zagubiony, nie pamięta co mu się stało, nie potrafi nic powiedzieć, ma problem z pamięcią. Na szczęście natura i silne geny szybko pozwalają mu wrócić do żywych i powoli uczyć się wszystkiego co zaczyna go bezpośrednio otaczać. Właśnie tu rozpoczyna się i nasza podróż po świecie pogańskich wierzeń, obrzędów, sądów i miłostek. Książka potrafi rozśmieszyć, wzruszyć i zatrwożyć. Pokazuje jakie życie było ciężkie a za razem proste i szczęśliwe.

Generalnie bardzo ciekawa i wciągająca lektura. Miłe uzupełnienie wiedzy z czasów szkolnych o średniowieczu, w którym jak się okazuje część pradawnych tradycji i powiedzeń do dziś przetrwała w pierwotnej formie. Z czystym sumieniem polecam, ponieważ książka zaskakująco wciąga i dodatkowo edukuje.

Pierwszy raz miałam styczność z książką, której autor „zaraził” mnie chęcią poszukiwania prawdy na temat „ogólnego” zarysu historycznego, dawnego średniowiecznego życia, z pogańskimi wierzeniami.
Historia, którą przedstawił w powieści „Zapomniani Bogowie” to efekt jego wielogodzinnych, może nawet wielomiesięcznych poszukiwań i dyskusji na temat początków powstania...