Murray i jego przyjaciele wyruszają z powrotem do Kilmore Cove, by pomóc buntownikom w walce z Kompanią Indii z Wyobraźni, na której czele stoi niewątpliwie obłąkany Larry Huxley. Wkrótce dzieciaki natrafiają na trop prowadzący do tajemniczego Ulyssesa Moore'a.
Czy uda im się go odnaleźć?
Dokąd zabierze ich Metis i kogo spotkają po drodze?

Powrót do dzieciństwa

Powtarzałam to już zapewne tysiące razy, ale wspomnę o tym raz jeszcze: uwielbiam serię Ulysses Moore. Naprawdę wiele wniosła do mojego życia, stając się częścią mego dzieciństwa, które już powoli mija i nieubłaganie przeobraża się w dorosłość.
Choć po przeczytaniu książki w oryginalnej wersji wiedziałam dokładnie, co się w niej wydarzy, i tak nie mogłam się doczekać momentu, w którym miałabym wziąć ją w swoje łapki i przeczytać w ojczystym języku.
Kiedy zabrałam się do czytania książki, byłam w pewien sposób zachwycona w tym, że do serii w końcu powróciła ta niesamowita atmosfera Kilmore Cove, której tak bardzo brakowało w dwóch poprzednich częściach i którą tak dobrze zapamiętałam z czasów, kiedy miałam jedenaście lat i dopiero poznawałam serię.

Bohaterowie nie tacy straszni

W tym tomie w końcu mogłam lepiej poznać nowe postacie - dużo lepiej zostały tu zarysowane charaktery Murraya (będącego w pewnym sensie centrum grupy młodych Podróżników w Wyobraźni oraz istotnym, lecz na razie bliżej nieznanym elementem układanki związanej z Wrotami Czasu), Miny (dziewczyny pochodzącej z imigranckiej rodziny, niosącej na ramionach ciężar oczekiwań otoczenia) i Connora. Trochę gorzej poszło autorowi z Shanem, choć nie mogę zaprzeczyć, że młodego Waitlinga polubiłam. Spodobało mi się to, że każdy z bohaterów ma swoje problemy wykraczające poza świat Miejsc z Wyobraźni.
Wśród starych postaci prym wiedzie według mnie Penelopa, której postać jest naprawdę świetnie zarysowana. Jest taka, jaką ją sobie zawsze wyobrażałam - mądra, serdeczna, spokojna. W "Piratach z Mórz z Wyobraźni" jak i w poprzednim tomie nabiera lekko depresyjnego charakteru.
Niesamowite wrażenie wywarł na mnie Larry Huxley, czyli przywódca Kompanii Indii z Wyobraźni. Choć ma tylko jedenaście lat, zachowaniem przypomina psychopatę. Jest bezwzględny, arogancki, a jednocześnie zachowuje się jak obłąkane dziecko, mówiąc do swojego gałgankowego króliczka o imieniu Baczko, jak gdyby zabawka była dla niego żywym człowiekiem. Jestem naprawdę ciekawa, co sprawiło, że taki się stał i że poszło za nim tak wielu ludzi.
W książce pojawiają się także bohaterowie innych książek, najczęściej znanych klasyków. Takim oto sposobem możemy spotkać postaci znane nam z "Mistrza i Małgorzaty" Michaiła Bułhakowa, "Wyspy skarbów" Stevensona, "Zaginionego świata" Arthura Conana Doyle'a czy też "Tajemniczej wyspy" Juliusza Verne. Jest to naprawdę ciekawy zabieg, który może zachęcić młodych czytelników do sięgnięcia po starsze książki, które często są im nieznane.

Zachwytu ciąg dalszy

Styl pisania pana Baccalario jak zawsze był bardzo lekki i przyjemny, dzięki czemu Piratów z Mórz z Wyobraźni połknęłam w jeden wieczór. Opisy nie są długie i nużące, dialogi wyglądają naturalnie, a przeplatanie się miejsca akcji pozwala szerzej spojrzeć na to, co się dzieje w powieści. Na uwagę zasługuje także wykreowanie przez autora kolejnego Miejsca z Wyobraźni - podczas czytania czasami czułam się, jakbym naprawdę w nim byłam.
W powieści nie brakuje oczywiscie zagadek, które każdy z czytelników może samodzielnie rozwiązać, jeśli najdzie go na to ochota. Być może jestem zbyt głupia na to, bo jeszcze nigdy nie udało mi się (ani nie chciało) nad nimi wysilać.
Książka jest prześlicznie wydana. Obwoluta i okładka, która się pod nią skrywa, prezentują się naprawdę znakomicie. Także rysunki Iacopa Bruno, które rozpoczynają każdy rozdział, są cudowne - na swój sposób są delikatne i trochę niedbałe, co tylko dodaje im uroku.

Podsumowanie

Pomimo kilku błędów logicznych, które jednak nie utrudniają czytania, i pewnej dozy infantylności, która czasami się zdarzała, a mi zupełnie nie przeszkadzała, książka wypada naprawdę dobrze, a dla mnie, osoby przepełnionej sentymentem, wręcz rewelacyjnie.
"Piraci z Mórz z Wyobraźni" nasunęli mi na myśl parę ważnych spraw związanych z tematyką szeroko pojętej rebelii, które będę musiała sobie przemyśleć. Po przeczytaniu książki do mojej listy lektur na przyszłość dołączyły takie pozycje jak "Zaginiony świat", "Wyspa skarbów i "Doktor Jekyll i pan Hyde" (czyli funkcja bohaterów, która ma zachęcać do czytania, jak najbardziej działa przynajmniej w moim wypadku).
Tą książkę polecam przede wszystkim dzieciom i młodzieży, ale myślę, że i dorosłym może się ona spodobać (w końcu znam kilka osób, które są po dwudziestce, a w dalszym ciągu lubią tą serię).
Będę z niecierpliwością czekać na kolejny tom, by zobaczyć dalsze losy bohaterów. Mam nadzieję, że nie będę musiała czekać kolejne półtorej roku na to by, przeczytać "L'isola dei ribelli" w polskiej wersji językowej.

Murray i jego przyjaciele wyruszają z powrotem do Kilmore Cove, by pomóc buntownikom w walce z Kompanią Indii z Wyobraźni, na której czele stoi niewątpliwie obłąkany Larry Huxley. Wkrótce dzieciaki natrafiają na trop prowadzący do tajemniczego Ulyssesa Moore'a.
Czy uda im się go odnaleźć?
Dokąd zabierze ich Metis i kogo spotkają po drodze?

Powrót do...