Bomba. Pamflet na przywary ludzkie na niespotykaną skalę. Zjadliwy i hiperboliczny komentarz do działalności człowieka. Brutalne obnażenie rozdźwięku między wzniosłą teorią a niską praktyką. Mają "Podróże" niewątpliwe walory literackie, ale najbardziej uderza zaciekłość autora, jego niepohamowany ciąg do krytyki totalnej. Ciekawych treści zarzutów odsyłam do tekstu, a sam pochylę się nad fascynującą zdolnością autora do śmiałego wyjścia poza obowiązujący paradygmat naukowy, społeczny, etyczny, by ukazać sposoby zupełnie odmiennego myślenia o świecie. Ten zabieg pozwala spojrzeć na człowieka z innej perspektywy i w krzywym zwierciadle, które z okrucieństwem wyolbrzymia jego już i tak dość pokaźne wady. W przeciwieństwie do filozofów, którzy nierzadko projektują światy niemożliwe, by następnie wmawiać nam ich realność, Swift projektuje światy możliwe, a tylko dotychczas niepomyślane; jego nieposkromiona wyobraźnia przynosi przy tym wstrząsające rezultaty, a my ze wstydem odnajdujemy swe wierne wizerunki wśród odmalowanych przez autora najokrutniejszych bestii i najpotworniejszych wynaturzeń.
Choć jednak ziejąca z kart mizantropia zgodna jest z założeniami dzieła, mniej zrozumienia mam dla przezierającej gdzieniegdzie złośliwej mizoginii. Wybaczę natomiast Swiftowi lekki fetysz fekalny, gdyż objawia się on w słowach oględnych i niepozbawionych dowcipu.
Uważam, że każdy człowiek powinien przeczytać tę książkę.

Bomba. Pamflet na przywary ludzkie na niespotykaną skalę. Zjadliwy i hiperboliczny komentarz do działalności człowieka. Brutalne obnażenie rozdźwięku między wzniosłą teorią a niską praktyką. Mają "Podróże" niewątpliwe walory literackie, ale najbardziej uderza zaciekłość autora, jego niepohamowany ciąg do krytyki totalnej. Ciekawych treści zarzutów odsyłam do tekstu, a sam...