No i przebrnąłem. I to trzeba tak określić. Tym razem Czerwiński zaserwował nam emigracyjną Irlandię, gdzie panowie magistrzy ekonomii i słynnego "zarządzania i marketingu" to sprzątacze i ogrodnicy.

Portret Polaka emigranta jest na pewno smutny, ale jak podkreśla autor sami jesteśmy sobie winni za nasze narodowe usposobienie. W tekście o życiu Konrada pada parę dobrych albo bardzo prawdziwych stwierdzeń. Jest też się z czego pośmiać, ale stylistyka języka wybrana przez autora - liczne makaronizmy z języka angielskiego i liczne polskie wulgaryzmy niestety spowalniają lekturę.

Nie do końca mi to przeszkadzało, ale bez tej otoczki nic niestety nie byłoby w tej książce. Czasem miałem wrażenie, że autor wciąż mówi o tym samym i tak naprawdę ta cała emigracja stała się do bólu szara i nudna. Nie wiem czy są tu jakieś wątki autobiograficzne autora(mieszka teraz w Irlandii), bo nie wiadomo skąd czerpał wenę na tą opowieść. Czy z siebie czy ze znajomych, czy jak większość polskich książek w ostatnim czasie - "ze słyszenia".

Książka podpasuje chyba fanom autora, może kilku podróżnikom co na emigrowaniu z Polski zjedli zęby, choć jak mniemam oni mieli o wiele lepsze historie. Na mnie "Przebiegum Życiae" nie zrobiło takiego wrażenia jak np. Pokalanie, więc jest to słabsza książka autora. W szczególności, że nie da się jej przeczytać "na raz". Czasem kartkując niestety nudziłem się niemiłosiernie.

No i przebrnąłem. I to trzeba tak określić. Tym razem Czerwiński zaserwował nam emigracyjną Irlandię, gdzie panowie magistrzy ekonomii i słynnego "zarządzania i marketingu" to sprzątacze i ogrodnicy.

Portret Polaka emigranta jest na pewno smutny, ale jak podkreśla autor sami jesteśmy sobie winni za nasze narodowe usposobienie. W tekście o życiu Konrada pada parę dobrych...