Życie nie zawsze się układa tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Izydora niejednokrotnie się już o tym przekonała. Pięćdziesięcioletnia kobieta, świeżo po rozwodzie, z debetem na koncie i więcej niż kilkoma kilogramami nadprogramowo. Miała inne plany, po których nie został już żaden ślad. Były mąż znalazł nową partnerkę, a syn Jerzy wyjechał i pamięta o matce tylko poprzez wysyłanie kartek od święta. Jakby tego było mało jej matka czuje się zawiedziona niemal wszystkim, co Izydora zrobi, czy powie. No może poza małżeństwem, które i tak się rozpadło. Już z samym imieniem miało być inaczej. Gdyby nie pomyłka ojca, teraz nosiłaby imię upamiętniające słynną tancerkę Isadorę Duncan. Same pomyłki. Nie mając innego pomysłu i za wiele pieniędzy Izydora postanawia się przeprowadzić do ciotki mieszkającej w małym, zwyczajnym miasteczku. Czy to dobry pomysł? Czy w wieku pięćdziesięciu lat można jeszcze odmienić swój los i zawalczyć o szczęście?

Katarzyna Ryrych – pisarka, nauczycielka, poetka. W jej dorobku literackim znajduje się kilkanaście książek. Tworzy dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Wygrała Konkurs Literacki im. Astrid Lingren. W wolnych chwilach podróżuje, maluje, gra na wiolonczeli i fortepianie oraz czyta.

Optymistyczna, pięknie skomponowana okładka od razu zwróciła moją uwagę, równie mocno jak sam tytuł. Muszę jednak przyznać, że z początku trudno mi było powiązać tytuł i radosne kolory z opisem na okładce. Życie Izydory niewiele ma wspólnego z optymistycznymi barwami. Stopniowo w trakcie przekładania kolejnych kartek mogłam dowiedzieć się o bohaterce więcej i zrozumieć jego znaczenie. Tytuł skrywa pewną symbolikę, której znaczenie w pełni odkrywa zakończenie powieści. To, co było niezrozumiałe, staje się bardzo trafne.

Pisarka jest dobra obserwatorką i celnie wychwytuje oraz opisuje wiele problemów, z którymi borykają się kobiety. Jednym z nich jest nieudany związek i brak zrozumienia ze strony najbliższych. To dopiero wierzchołek góry, ponieważ w powieści poruszonych jest znacznie więcej ważnych tematów. Jest miejsce na trudne relacje z rodziną, poczucie winy, poświęcenie własnego szczęścia, wyniszczającą przyjaźń, samotność, wieczną krytykę i jej wpływ na kształtowanie się charakteru, brak wiary we własne możliwości. Wszystko to razem tworzy skomplikowaną mozaikę przesiąkniętą różnorodnymi barwami. Miesza się radość ze smutkiem, uwidacznia szybko upływający czas. Na takim rozstaju dróg jak Izydora może znaleźć się każdy, zupełnie się tego nie spodziewając. Ważne, aby stanąć na nogi i odzyskać iskierkę nadziei na lepszą przyszłość.

Miasteczko, do którego przeprowadza się Izydora ma swój klimat, nie jest przerysowane i przedstawione w samych pozytywach. Skrywa też swoje mniej chwalebne tajemnice: ludzką zawiść, okrucieństwo, brak tolerancji. Nie jest to miejsce zupełnie otwarte na nowe osoby. Przeczy to pewnym utartym schematom, ale jest bardziej prawdziwe. To miejsce, w którym każdy z mieszkańców ma swoje problemy i sekrety, z którymi nie zawsze chce się dzielić z obcymi. Można tu też odnaleźć prostolinijność, zwykłą ludzką życzliwość często skrywaną pod osłoną szorstkości, ale też twarde charaktery.

Opowieść prowadzona jest plastycznym językiem, ciekawie. Główny nacisk położony jest na przemianę bohaterki i wpływ tego na otoczenie. Wiara w siebie może wiele zmienić, więc warto ją zacząć budować nawet małymi kroczkami.

Wśród bohaterów poza Izydorą w powieści można odnaleźć wiele innych, charakterystycznych postaci. Na uwagę zasługuje zwłaszcza kreacja postaci ciotki głównej bohaterki – Zofii, ale także tajemniczego sąsiada Józefa. Niektórzy drugoplanowi bohaterowie zostali potraktowani dosyć powierzchownie i nie poznajemy dobrze ich historii, a szkoda. Mam na myśli chociażby Arka. Zakończenie jest otwarte i mimo pewnych sugestii nie wyjaśnia wszystkiego. Daje promyk nadziei i pokazuje, że nic nie jest przesądzone a tylko od Izydory będzie zależało, czy wykorzysta daną od losu szansę i będzie dalej pracowała nad własnym szczęściem.

„Życie motyli” to życiowa opowieść, ukazująca nieco inne oblicze małego miasteczka. Pisarka ciekawie i lekko snuje opowieść, poruszając wiele istotnych i aktualnych tematów. Czasem trudno pogodzić się z porażką, zmienić nastawienie do otoczenia i spojrzeć z dystansu na własne życie i to, co w nim najważniejsze. Życie ma się jedno i warto mieć własne zdanie oraz zawalczyć o szczęście, przerywając toksyczne relacje. W książce nie znajdziecie odpowiedzi, jak tego dokonać, ale z pewnością może Was zainspirować, niezależnie od wieku.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2017/02/16/zycie-motyli-katarzyna-ryrych/

Życie nie zawsze się układa tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Izydora niejednokrotnie się już o tym przekonała. Pięćdziesięcioletnia kobieta, świeżo po rozwodzie, z debetem na koncie i więcej niż kilkoma kilogramami nadprogramowo. Miała inne plany, po których nie został już żaden ślad. Były mąż znalazł nową partnerkę, a syn Jerzy wyjechał i pamięta o matce tylko poprzez...