Opinie o "Wzgórzu psów" Żulczyka są mocno zróżnicowane, od zachwytu po krytykę. Ta ostatnia opiera się głównie na zarzutach zbytniego epatowania wulgaryzmami i zbyt pokaźnej ilości stron w stosunku do treści. Z pierwszym zarzutem się nie zgadzam. Żulczyk opisuje patologię zabitej dechami wsi na końcu świata i moim zdaniem język jest całkowicie adekwatny do sytuacji. Być może odrobinę przerysowany, ale można zrzucić to na karb przyjętej konwencji. Dresiarze, pijacy czy tzw. przegrani ludzie bez przyszłości ogólnie rzecz ujmując nie są raczej zbyt elokwentni w sposobie wypowiadania się. Wulgarny język pełen przekleństw i dosadnych zwrotów przełknęłam. Co do ilości stron - tu było trochę gorzej. Irytowały mnie niepotrzebne dłużyzny. Zdecydowanie powieść tę można było zmieścić na mniejszej ilości stron bez jakiejkolwiek szkody dla czytelnika, bo fabuła nie jest specjalnie zawiła. Niepotrzebne były przydługie wywody na tematy poboczne, lub wręcz całkowicie nic nie wnoszące do opowiadanej historii. Pomijając ten szczegół, powieść jest dobra, choć nie sugerowałabym się za bardzo opisem na tylnej okładce, w którym "Wzgórze psów"określone jest mianem "mrocznego thrillera". Stawiałabym raczej na powieść obyczajową z wątkiem kryminalnym. Słysząc hasło "mroczny thriller" przychodzi mi na myśl coś pokroju Cobena czy Ketchuma. A to całkiem inna półka. Niemniej jednak polecam, bo to z pewnością jedna z ciekawszych polskich książek.

Opinie o "Wzgórzu psów" Żulczyka są mocno zróżnicowane, od zachwytu po krytykę. Ta ostatnia opiera się głównie na zarzutach zbytniego epatowania wulgaryzmami i zbyt pokaźnej ilości stron w stosunku do treści. Z pierwszym zarzutem się nie zgadzam. Żulczyk opisuje patologię zabitej dechami wsi na końcu świata i moim zdaniem język jest całkowicie adekwatny do sytuacji. Być...