„Wieże z kamienia” Wojciecha Jagielskiego, to historia Czeczeni, historia konfliktu rosyjsko-czeczeńskiego, konfliktu między dwoma czeczeńskimi przywódcami, dżygitą Szamilem Basajewem i prezydentem Asłanem Maschadowem. Każdy z nich chciał zgodnie ze swoją koncepcją pertraktować z potężną Rosją. W. Jagielski stara się opisać początek wojny w Czeczeni, sylwetki jej przywódców i reakcje prostych Czeczenów na te konflikty.
„Ktoś kto nie ma domu, rodowej wieży z kamienia, uważano na Kaukazie za najnędzniejsze ze stworzeń”. A taniec Zakir, to mistyczna skarga do Boga. Mimo tych wszystkich zawirowań Czeczeńcy starali się zachować własną tożsamość, poczucie obowiązku wobec ojczyzny i żyć w zgodzie z nakazami głoszonymi przez przywódców. Jednym wojna przyniosła korzyści w postaci wyzwolenia od zasad społeczeństwa kastowego, drugim zabrała zasady hierarchii w rodzinie, kult przodków bo miejsca ich pochówków były nieznane.
Książka podzielona jest na trzy części zatytułowane; lato, jesień, wiosna. W pierwszej części opisuje rozpoczęcie II wojny najazdem na Dagestan i cały Kaukaz. Basajew zaczyna przywracać islam który Rosja tak pracowicie tępiła poprzez laicyzację życia. Islam, wiara przodków, jest już zapomniany przez starych ludzi, przez młodych nie znany. Trudno dostosować się im do nowej wiary ale innego wyjścia nie ma. Przestrzeganie i życie w wierze umożliwiło Czeczenom zapanowanie nad korupcją, przekupstwem, bezkarnością milicji. Pokazuje również rosyjskich żołnierz. Jedni doświadczeni w poprzednich bojach w jakich uczestniczyła Rosja są bezwzględni i okrutni. Stosują zasadę, że jeśli ja nie zabiję Czeczena, on zabije mnie. Inni są pełni obaw bo zostają wysłani na Kaukaz jako młodzi poborowi, bez żadnego doświadczenia. Widzimy też wielu samozwańczych watażków, mułłów, emirów. W drugiej części, Jagielski jedzie do Groznego w 1999 r. Położenie miasta i jego klimat doskonale pasuje do nazwy jaką mu nadano. Asłan Maschadow stara się nie dopuścić do wojny z Rosją, ma pokojowe usposobienie, chętny do negocjacji. Rosja nie uznawała Maschadowa za prezydenta Czeczeni i nie chciała z nim negocjować. Nie miał innego wyjścia, stanął na czele walczącej Czeczeni. Część ostatnia, to przyjazd Jagielskiego do kontrolowanej przez Rosjan Czeczeni. Korupcja, jawne przekupstwo, brak przestrzegania prawa, chciwość i bezkarność rosyjskich żołnierzy. Jagielski spędził tam przeszło miesiąc, nie mając legalnego pozwolenia, a jedynie pieniądze którymi „kupował” sobie bezpieczeństwo i możliwość kontaktu z Maschadowem ukrywającym się w górach. W domu u rodziny która wyraziła zgodę na jego pobyt przesiedział miesiąc, nie wychodząc nigdzie poza obręb pokoju, a nawet nie mógł podchodzić do okna aby konspiracja się nie wydała. Do spotkania z Maschadowem jednak nie doszło i kiedy zaczęło się robić zbyt niebezpiecznie poprosił o „przeprowadzenie go na drugą stronę”.
Książka napisana została w 2004 r. i dlatego nie ma w niej omawianych zamachów w teatrze na Dubrowce, zamachów w metrze czy zamachu w Biesłanie. Aby bardziej zrozumieć Czeczenów, zasady jakimi się przede wszystkim kierują, warto tę książkę przeczytać.

„Wieże z kamienia” Wojciecha Jagielskiego, to historia Czeczeni, historia konfliktu rosyjsko-czeczeńskiego, konfliktu między dwoma czeczeńskimi przywódcami, dżygitą Szamilem Basajewem i prezydentem Asłanem Maschadowem. Każdy z nich chciał zgodnie ze swoją koncepcją pertraktować z potężną Rosją. W. Jagielski stara się opisać początek wojny w Czeczeni, sylwetki jej przywódców...