Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor bardzo sprawnie operuje piórem, co czyni książkę bardzo przyjemną lekturą. W moim odczuciu wartością tej książki jest obiektywizm Marka Kęskrawca. Czytając, podążamy za śledztwem autora, gdzie krytyka Bashobory miesza się z przychylną oceną jego działalności. Na naszych oczach budowany jest obraz kaznodziei, ale nikt nie narzuca nam, co mamy myśleć. Autor nie jest stronniczy i nie buduje jakiegoś fałszywie lukrowanego obrazu. Nie wmawia nam, że Bashobora wskrzesza, uzdrawia, że niesie w swoich kazaniach tylko godne pochwały treści. Wręcz przeciwnie. Autor piętnuje wiele opinii księdza , wprost krytykuje jego stosunek np. do homoseksualizmu. Lubię, jak pozostawia mi się margines do wyciągania własnych wniosków. Największą zaletą tej książki jest jednak naukowe podejście do kwestii uzdrowień. Rozdział, w którym autor pisze o przeprowadzonych rozmowach z ortopedami, psychiatrami, neurochirurgami jest pasjonujący. Czy uzdrowienie spływa z zewnątrz w postaci boskiej ingerencji, czy może to my sami, siłą własnego umysłu możemy się uzdrowić? Jaka moc drzemie w człowieku? Jaka jest siła psychiki? Jak to się dzieje, że umysł może uzdrowić i wyciągnąć człowieka nawet z paraliżu, a jednocześnie może mieć siłę destrukcyjną i ściągnąć na człowieka chorobę, niedołęstwo. To naprawdę fascynujące. Polecam tę książkę wszystkim, którzy borykają się z chorobami, słabościami, cierpieniem, depresją, tym, którym bliskie są ruchy charyzmatyczne, jak i tym, którzy zaniepokojeni aferami w Kościele katolickim zastanawiają się nad przyszłością tej instytucji.