Właściwa powieść na trudne czasy.

Zastanawiam się, czy "Persepolis" jest szkolną lekturą, bo zdecydowanie powinno być. Szczególnie biorąc pod uwagę, że używa perspektywy dziecka, aby opowiedzieć o masakrach wojny i reżimu religijnego, co czyni opowieść przystępniejszą dla odbiorców w każdym wieku.

Przede wszystkim realia dochodzenia do władzy religijnych fanatyków wydają się aż nazbyt znajome, co napawa mnie lękiem, bo ile nas dzieli od Gilead z "Opowieści podręcznej"? Motywowana religijnie przemoc wobec kobiet wylewa się z naszej rzeczywistości społecznej. Możemy się śmiać, że wiadomości na kanałach państwowych przypominają bloki propagandowe PRL, ale czy to naprawdę jest śmieszne, czy śmiejemy się, żeby stłumić strach? Satrapi pokazuje, jak długo można nabijać się z religijnych ekstremów i je lekceważyć - dopóki nie zaczną zabijać w świetle prawa. Zabijać kobiety, zmuszając je do donoszenia martwych płodów chociażby.

Pomijając to, że komiks Satrapi to świetny i aktualny komentarz społeczny, to także niesamowita narracja biograficzna. Podoba mi się to, jak traumy wojny przekładają się na traumy życia uczuciowego bohaterki, która wyraźnie cierpi na PTSD, spowodowane w różnym stopniu przez bombardowania, co życie emigrantki. Walka Satrapi ma wymiar polityczny w postaci sprzeciwu wobec reżimu, ale i jednostkowy i bardzo osobisty w formie walki z depresją o lepszą wersję siebie.

To jeden z tych tekstów, które niestety nie tracą na aktualności, zmieniając się jedynie konteksty odczytania, które je aktualizują. W tym przypadku kontekst nie odnosi się już tylko do Bliskiego Wschodu, zniszczonego przez chciwość zachodniego kapitalizmu, ale także do takich miejsc jak Flint w USA, które ta sama chciwość pozbawiła dostępu do czystej wody. Nie tylko do nakazu noszenia chusty, ale też do nakazu donoszenia ciąży. Dlatego wciąż możemy odczytywać "Persepolis" na nowo. Narracje takie, jak ta zaoferowana przez Satrapi to narzędzia walki, ponieważ oferują zrozumienie, poszerzają obraz rzeczywistości. I jeśli to nie jest dostateczny powód, żeby czytać "Persepolis", to nie wiem, co mogłoby nim być.

Właściwa powieść na trudne czasy.

Zastanawiam się, czy "Persepolis" jest szkolną lekturą, bo zdecydowanie powinno być. Szczególnie biorąc pod uwagę, że używa perspektywy dziecka, aby opowiedzieć o masakrach wojny i reżimu religijnego, co czyni opowieść przystępniejszą dla odbiorców w każdym wieku.

Przede wszystkim realia dochodzenia do władzy religijnych fanatyków...