Persepolis

"Persepolis" to kultowy komiks (powieść graficzna?) przedstawiający życie pisarki podczas rewolucji w Iranie. Ogromną fanką takiej formy nie jestem, jednak chciałam zapoznać się z tą pozycją ze względu na jej ważną tematykę (i nie oszukujmy się - popularność). Cieszę się z faktu, że mogłam przeczytać tę pozycję i dowiedzieć się o realiach rewolucji, jednak sposób narracji, sama forma graficzna, jak i tępo akcji nie do końca mi odpowiadało. Jest to dobrze zrobiona książka, poruszająca temat, z którym każdy z nas chociaż w małym stopniu powinien być zaznajomiony, jednak szczerze powiedziawszy mnie ta książka odrobinę zawiodła.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

"Persepolis" to kultowy komiks (powieść graficzna?) przedstawiający życie pisarki podczas rewolucji w Iranie. Ogromną fanką takiej formy nie jestem, jednak chciałam zapoznać się z tą pozycją ze względu na jej ważną tematykę (i nie oszukujmy się - popularność). Cieszę się z faktu, że mogłam przeczytać tę pozycję i dowiedzieć się o realiach rewolucji, jednak sposób narracji,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo polubiłem w tym komiksie fakt, że mogłem na pewne wydarzenia, o których wcześniej nie zdawałem sobie do końca sprawy, spojrzeć pod innych kątem i z innej perspektywy.

Bardzo polubiłem w tym komiksie fakt, że mogłem na pewne wydarzenia, o których wcześniej nie zdawałem sobie do końca sprawy, spojrzeć pod innych kątem i z innej perspektywy.

Pokaż mimo to

Autobiograficzna powieść graficzna z błyskotliwym poczuciem humoru i inteligentnymi dialogami. Jedna z lepszych pozycji jakie dotąd wpadły w moje dłonie. Polecam z czystym sumieniem.

Autobiograficzna powieść graficzna z błyskotliwym poczuciem humoru i inteligentnymi dialogami. Jedna z lepszych pozycji jakie dotąd wpadły w moje dłonie. Polecam z czystym sumieniem.

Pokaż mimo to

"Persepolis" powinno być lekturą obowiązkową dla tych, którzy gardzą komiksem. Jest nie tylko fantastyczną historią o dorastaniu, ale pokazuje także egzotyczną - dla polskiego czytelnika - irańską rewolucję kulturalną. Komiks, do którego bardzo często wracam.

"Persepolis" powinno być lekturą obowiązkową dla tych, którzy gardzą komiksem. Jest nie tylko fantastyczną historią o dorastaniu, ale pokazuje także egzotyczną - dla polskiego czytelnika - irańską rewolucję kulturalną. Komiks, do którego bardzo często wracam.

Pokaż mimo to

"Persepolis" czytało mi się (i oglądało!) znakomicie. Nie miałam wcześniej styczności z powieściami graficznymi, nie licząc komiksów w dzieciństwie. Poczułam się zachęcona ;) Zupełnie nie przeszkadzało mi że rysunki są proste, nieskomplikowane – prostota nie zmniejsza siły ich oddziaływania.

Mimo że nie interesuję się zbytnio historią, śledziłam dzieje Iranu (znane mi już wcześniej z innych źródeł) z zaciekawieniem i zgrozą. Specyficzne poczucie humoru autorki łagodzi dramatyczne fragmenty, co skojarzyło mi się ze świetnym filmem "Wszyscy albo nikt" (przedstawiającym również rewolucję w Iranie oraz późniejsze losy bohaterów na emigracji) z podobnym humorem przynoszącym wytchnienie pośród opowieści o wydarzeniach szokujących i bolesnych. Dwa razy wzruszyłam się do łez.

Przygód Marjane wystarczyłoby na kilka życiorysów. Niepokorna, pyskata, przebojowa Marjane może irytować jako dziecko, lecz ogólnie rzecz biorąc kibicujemy jej. Trudniej lubić dorosłą, pogubioną życiowo Marjane, która przedstawia się w swojej autobiografii w świetle często niekorzystnym (choć zapewne szczerym, co należy docenić). Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że rodzice (wspaniali!!!) chcąc dla ukochanej jedynaczki jak najlepiej, zbyt szybko wrzucili ją na głęboką wodę, co przerosło Marjane, która wyłącznie szczęśliwemu losowi zawdzięcza, że nie tylko przeżyła, ale ostatecznie wyszła na ludzi. Cieszę się, że tak się stało.

"Persepolis" czytało mi się (i oglądało!) znakomicie. Nie miałam wcześniej styczności z powieściami graficznymi, nie licząc komiksów w dzieciństwie. Poczułam się zachęcona ;) Zupełnie nie przeszkadzało mi że rysunki są proste, nieskomplikowane – prostota nie zmniejsza siły ich oddziaływania.

Mimo że nie interesuję się zbytnio historią, śledziłam dzieje Iranu (znane mi już...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam do komiksu wracać, wiele ciekawych rzeczy jest opowiedziane, a styl nie do zapomnienia.

Uwielbiam do komiksu wracać, wiele ciekawych rzeczy jest opowiedziane, a styl nie do zapomnienia.

Pokaż mimo to

Biografię są niesamowitą formą. Pamięć odgrywa w tym gatunku odgrywa najważniejszą rolę, ponieważ z niej czerpie się historię, ale jednocześnie poprzez upływ czasu wydarzenie przeszłe można poddać ocenie i interpretacji. Satrapi zaproponowała lekturę wymagającą, wciągającą oraz uświadamiającą:
Wymagająca, ponieważ ciężko się odnaleźć w realiach jakie ukazuje Marjane. Nie w sensie, że nikt nie ma do niej podobnych doświadczeń, bo paradoksalnie każdy odnajdzie w tej historii cząstkę siebie. Nagromadzenie przemian jakie zaszły w głównej bohaterce i sytuacje jakie ją spotkały - to może dla niektórych być nawet powodem niedowierzania, ale gdy założyć, że to wszystko działo się naprawdę (np. wojnie nikt nie zaprzeczy), to można (a nawet należy) wyciągnąć wnioski. Jedno z podstawowych pytań jakie towarzyszy tej lekturze to: co ja bym zrobił w tej sytuacji?
Wciągająca, ponieważ autorka świetnie operuje komiksem. Bywa, że na danej stronie dominuje tekst, a innym razem ilustracje - zgrabne operowanie proporcją zaznacza - na czym powinien skupić się czytelnik w danym momencie i to zostało zrealizowane świetnie. Ilustracje są minimalistyczne, ale dokładne i sugestywne. Prostota kreski nie oznacza braku szczegółów, a wręcz dzięki mniejszej ilości elementów łatwiej jest się skupić na tym co jest naprawdę ważne. Nie mogę nie wspomnieć o budowie komiksu, ponieważ jest to właściwie zbiór historyjek ułożonych chronologicznie. Te w miarę krótkie rozdziały są podobne do piosenek na albumie muzycznym. Można znać i słuchać wyłącznie jednej piosenki, tak samo jest tutaj. Można by znać tylko fragment i dalej być zachwyconym; ale lepiej wszystko widać w kontekście całego dzieła.
Uświadamiająca, ponieważ komiks porusza tematy trudne, ale dla większości europejskich czytelników stanowiące już relikty przeszłości. Wolność słowa? Inaczej nie można - jak żyć bez tego? Wojna? To się już nigdy nie zdarzy! A może jednak...
W "Persepolis" zostały jasno pokazane techniki jakimi posługuje się władza totalitarna. Prawdziwie smutne jest to, że trochę inaczej, ale podobne zagrania stosowane są w krajach na całym świecie. Tematu podobieństwa totalitarnego Iranu i współczesnej Polski nie poruszę, ale wydaje mi się, że wystarczy o nim wspomnieć, aby wyobraźnia zaczęła działać.

Biografię są niesamowitą formą. Pamięć odgrywa w tym gatunku odgrywa najważniejszą rolę, ponieważ z niej czerpie się historię, ale jednocześnie poprzez upływ czasu wydarzenie przeszłe można poddać ocenie i interpretacji. Satrapi zaproponowała lekturę wymagającą, wciągającą oraz uświadamiającą:
Wymagająca, ponieważ ciężko się odnaleźć w realiach jakie ukazuje Marjane. Nie w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść graficzna nie należy do gatunków, które czytam na co dzień. Jednak ten rok to dla mnie nie tylko rok zmian, ale też podejmowania zaskakujących – przede wszystkim mnie samą - wyzwań. Sięgnęłam zatem na zasadzie przypadkowego wyboru po „Persepolis” Marjane Satrapi. I chyba nie był to przypadek. Autorka przeniosła mnie w czasy swojego dzieciństwa. Niełatwego dzieciństwa, bowiem przypadającego na okres rewolucji islamskiej w Iranie. Odpowiedni dobór słów i obrazów sprawia, że bardzo wyraziście poznajemy świat widziany oczami dziecka. Dziewczyny, której narzuca się określone wymagania, nakazy i zakazy, ponoć w imię wyższych celów i ponoć z obowiązującą religią. Autorka potrafi nieco zdystansować od problemów, pokazać je w nieco humorystyczny, co nie oznacza prześmiewczy czy komediowy sposób. Daje czytelnikowi okazje do zastanowienia nad porządkiem świata, nad obyczajowością, konsekwencjami łamania obowiązujących kanonów. Czasem wzrusza. Przyznaję, iż ten tom zachęcił mnie do sięgnięcia po inne książki z tego gatunku.

Powieść graficzna nie należy do gatunków, które czytam na co dzień. Jednak ten rok to dla mnie nie tylko rok zmian, ale też podejmowania zaskakujących – przede wszystkim mnie samą - wyzwań. Sięgnęłam zatem na zasadzie przypadkowego wyboru po „Persepolis” Marjane Satrapi. I chyba nie był to przypadek. Autorka przeniosła mnie w czasy swojego dzieciństwa. Niełatwego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo, że nigdy nie byłem fanem komiksów ta powieść w graficznej formie zdecydowanie do mnie trafiła. Prosty język, zabawne momenty a wszystko to pokrytę pyłem goryczy spadającym na irański naród dążacy do wolności, do której wciąż mu tak daleko.
Przyjemnie czyta się będąc w Iranie, widząc że wszystko co napisała (narysowała?) Satrapi jest prawdą. Przyjemnie czyta się po angielsku ze względu na prosty język i obrazki. Przyjemne a jednocześnie bardzo mądre spotkanie zamknięte w interesującej formie.

Mimo, że nigdy nie byłem fanem komiksów ta powieść w graficznej formie zdecydowanie do mnie trafiła. Prosty język, zabawne momenty a wszystko to pokrytę pyłem goryczy spadającym na irański naród dążacy do wolności, do której wciąż mu tak daleko.
Przyjemnie czyta się będąc w Iranie, widząc że wszystko co napisała (narysowała?) Satrapi jest prawdą. Przyjemnie czyta się po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo łatwo i przystępnie przedstawiony obraz wojny w Iranie oraz przemian jakie po niej nastały. Historię tę widzimy oczami dorastającej dziewczyny - samej autorki. Najważniejszym aspektem, moim zdaniem jest tu walka o własną wolność. W kraju, gdzie kobietom nie wolno się pokazywać, gdzie to mężczyzna sprawuje wszystkie role, Marjane nie przebiera w słowach. Jest odważna, czasami bezmyślna - ja na pewno bym milczała w trosce o własne bezpieczenstwi, a ona potrafi walnąć prosto z mostu nie obawiając się konsekwencji - chociaż może to trudne czasy, które wyzwalają w człowieku trudne działania...
Książka jest napisana w lekki sposób, z dużym poczuciem humoru, choć mówi o trudnych i ciężkich czasach to nie raz potrafi rozbawić czytelnika. Czasami oczywiście też smuci i szokuje - jak większość książek dotyczących wojen.
A mnie, zupełnie nieświadomej, za każdym razem dziwi okrucieństwo wojny, o której czytam.

Bardzo łatwo i przystępnie przedstawiony obraz wojny w Iranie oraz przemian jakie po niej nastały. Historię tę widzimy oczami dorastającej dziewczyny - samej autorki. Najważniejszym aspektem, moim zdaniem jest tu walka o własną wolność. W kraju, gdzie kobietom nie wolno się pokazywać, gdzie to mężczyzna sprawuje wszystkie role, Marjane nie przebiera w słowach. Jest odważna,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to