"Mleko i miód" jest tomikiem krótkich opowieści o miłości, przemocy, bólu, stracie i cierpieniu. Dotyka przeróżnych aspektów emocji i cielesności. Napisany w zaskakująco emocjonujący, poetycki sposób sprawia, że każdą stronę ma się ochotę chłonąć kilka razy i wracać zaskakująco często. Tak było w moim przypadku.

Było to moje pierwsze zetknięcie się z poezją. Wcześniej czytałam różne wiersze, zazwyczaj szkolne, ale do ich interpretacji i zapoznania się z nimi byłam zmuszana przez nauczycieli. Tym razem było inaczej. Po tą pozycję sięgnęłam sama, z czystej i własnej woli. Była to jedna z najlepszych decyzji w tym roku.

Te krótkie wiersze trafiły do mnie i jestem zaskoczona jaką prawdę za sobą niosły. Miałam wrażenie, że autorka przemawia przez każdy z nich w głąb mnie i pokazuje nam prawdziwy obraz emocji, zwłaszcza kobiecych emocji, które często w sobie skrywamy i o których nie mamy ochoty rozmawiać. Odkrywa najmniejsze zakamarki duszy i nie boi się o nich pisać.

Chcę wyrazić, że jestem urzeczona tym co spotkało mnie w tej książce, w tej poezji, ale mam wrażenie, że "urzeczona" to mało powiedziane. Jestem zaintrygowana i zakochana w tym, co stworzyła Rupi Kaur. Potrafiła dotrzeć do mnie i poprzez swoje krótkie opowiadania nie sugerowała, abyśmy je interpretowali. Autorka chcę abyśmy je zrozumieli.

Książeczka jest cudownie wydana. Oprócz wspaniałych, własnoręcznie rysowanych ilustracji, każdy wiersz mamy na osobnej stronie. Wygląda to bardzo przejrzyście i schludnie. Dodatkowo spotkamy w niej cztery działy: cierpienie, kochanie, zrywanie i gojenie. Tematyka nie zlewa się ze sobą, a całość jest naprawdę świetnie uporządkowana.

Ta pozycja będzie miała szczególne miejsce w moim sercu. Nie spodziewałam się, że zostanę tym tomikiem aż tak oczarowana. Opowiadania poruszyły mnie, dotknęły najwrażliwszych części mej kobiecej duszy i sprawiły, że chciałam je czytać w kółko i w kółko. Na pewno niejednokrotnie wrócę do nich z czystą przyjemnością.

Styl Rupi Kaur jest olśniewający. Autorka ma niezwykły talent, który wykorzystała w stu procentach. Potrafiła wywołać emocje na każdej stronie, w każdym zdaniu i napisać tak prawdziwe rzeczy, że każda kobieta znajdzie w niej cząstkę, którą utożsami z jej codziennym życiem. Gdybym miała wybrać jedną książkę, którą miałabym czytać przez całe swoje życie i nie wolno by mi było tknąć innej, wybrałabym właśnie tą.

"Mleko i miód" jest wspaniałą poezją, która na pewno przypadnie do gustu każdej kobiecie. Napisana w bardzo prosty, poetycki i zrozumiały sposób, sprawia, że nadaje się do wielokrotnego czytania i użytku. Ja zapoznałam się już z polską wersją wierszy. Liczę na to, że uda mi się zdobyć wydane dwujęzyczne i przeczytać te cudowne opowiadania również w języku angielskim.

"Mleko i miód" jest tomikiem krótkich opowieści o miłości, przemocy, bólu, stracie i cierpieniu. Dotyka przeróżnych aspektów emocji i cielesności. Napisany w zaskakująco emocjonujący, poetycki sposób sprawia, że każdą stronę ma się ochotę chłonąć kilka razy i wracać zaskakująco często. Tak było w moim przypadku.

Było to moje pierwsze zetknięcie się z poezją. Wcześniej...