Odkąd ostatni raz obcowałam z Wiedźminem minęło ponad pięć miesięcy, jednak pamięć o przygodach bohaterów wykreowanych przez ASa nie zatarła się ani trochę. Po maratonie powieści z sali rozpraw rodem, przeskoczyłam na poczciwą fantastykę Sapkowskiego z niemałą radością. W końcu, stęskniłam się już porządnie za Geraltem i spółką.
"Wieża Jaskółki" od samego początku bombarduje czytelnika brutalnością i rozlewem krwi. Okaleczona Ciri trafia pod opiekę pustelnika Vysogoty, któremu ze szczegółami opowiada swoją historię. Dzięki słowom młodej wiedźminki wyruszamy w podróż obfitującą w ból i cierpienie - przypominamy sobie losy bandy Szczurów, a także poczynania niepokonanego wojownika Bonharta. Geralt wraz z kompanią wciąż jest na tropie Ciri, jednak nieustannie coś staje mu na drodze do dziewczyny. Dopiero teraz zaczyna się prawdziwa wojna o Dziecko Starszej Krwi, Lwiątko z Cintry.
Przedostatnia część wiedźmińskiego cyklu momentami wywoływała u mnie mieszane uczucia. Fragmenty dotyczące Ciri, Geralta i Yennefer czytało się świetnie, akcja była płynna i pozwalała zapomnieć o całym świecie. Chwilami jednak boleśnie zderzałam się z ciągnącymi się w nieskończoność opisami królestw, ich gospodarki, armii i mnóstwa innych mało istotnych w gruncie rzeczy sprawach. Warto jednak było przetrwać te kubły zimnej wody, żeby dotrzeć do brawurowego zakończenia, jakim uraczył nas autor.
Tym razem przyjdzie nam pożegnać się ze sporą gromadką bohaterów, tych dobrych i tych złych. Śledzenie losów Ciri staje się z każdą chwilą coraz bardziej fascynujące, co nie zmienia faktu, że boję się poznać zakończenie. Podczas lektury doznaje się bowiem wrażenia, że cały świat, dotąd tak bliski dla bohaterów Wiedźmina, staje się odległy i zmierza ku zagładzie.
Czym tak naprawdę jest Wieża Jaskółki i jaką ma moc? Czy pomoże ona Ciri odnaleźć spokój i dopełnić zemsty? Odpowiedzi na te pytania możemy szukać już w tej powieści, jednak ostateczne rozwiązanie przyniesie nam dopiero ostatni tom, który z pewnością przeczytam.

Odkąd ostatni raz obcowałam z Wiedźminem minęło ponad pięć miesięcy, jednak pamięć o przygodach bohaterów wykreowanych przez ASa nie zatarła się ani trochę. Po maratonie powieści z sali rozpraw rodem, przeskoczyłam na poczciwą fantastykę Sapkowskiego z niemałą radością. W końcu, stęskniłam się już porządnie za Geraltem i spółką.
"Wieża Jaskółki" od samego początku...