Słaba książka oj słaba.

Główna bohaterka jest niesamowicie irytującą postacią. Chce być niepokonana, domaga się i usilnie stara wypracować szacunek. Nie może pokazać choćby jednej słabości, bo przecież już, teraz, natychmiast za ścianą stoi kordon kolegów, aby tylko wybuchnąć salwą ogromnego śmiechu.

Wątek poszukiwania mordercy niesamowicie nudny, oklepany i niczym nie zaskakujący. Mam wrażenie, jakby to wszystko działo się w trzech miejscach i nigdzie indziej.

Na plus opisy medyczne, ale tutaj raczej nie ma co chwalić Pani Gerritsen za dobry research, bo z uwagi na wykształcenie sama taką wiedzę posiada, aby móc ją wiarygodnie przedstawić chociaż...

No właśnie, scena z ratowaniem Korsaka boli okropnie nieudolnością w wykonaniu. Najpierw ratownik/lekarz ma problem z zaintubowaniem, bo Korskach z tych "gruboszyjnych", ponad to było ciemno i warunki polowe, ale ratowni/lekarz, po krótkim narzekaniu na otyłość Korsaka w cudowny sposób w ułamkach sekundy wkłada rurkę na swoje miejsce. Oczywiście, nie sposób pominąć, że ambulans na miejscu pojawił się z prędkością dźwięku, co też niesamowicie zaskakuje. Skoro autor porywa się na takie, a nie inne potoczenie akcji, to Korsak powinien być trupem, ale tutaj chyba coś autorce nie wyszło.

Zakończenie, najgłupsze z możliwych. Zamiast zamknąć rozdział i wymyślić coś nowego, lepiej zrobić tasiemca. Trzecia raz ten sam motyw, tym razem pierwsze skrzypce ma objąć kobieta. No litości autorko. Jak nie masz pomysłu, to nie pisz, albo poczekaj aż taki Ci wpadnie do głowy, a nie rób z książki Transformersów, które mają się podobno doczekać jeszcze dwudziestu kolejnych części.

Cóż, jakby to podsumować? Drogi czytelniku, jeśli nie chcesz irytować się co rusz, jak to bardzo niezależna chce być główna bohaterka, ale jej nie wychodzi i każdy tylko czyha, aby z niej szydzić, tak że nawet przy najgorszym fetorze nie użyje maści mentolowego, bo przecież musi być twarda, to pomiń tę książkę i prawdopodobnie następną też.

Słaba książka oj słaba.

Główna bohaterka jest niesamowicie irytującą postacią. Chce być niepokonana, domaga się i usilnie stara wypracować szacunek. Nie może pokazać choćby jednej słabości, bo przecież już, teraz, natychmiast za ścianą stoi kordon kolegów, aby tylko wybuchnąć salwą ogromnego śmiechu.

Wątek poszukiwania mordercy niesamowicie nudny, oklepany i niczym nie...