Fabule "Półbrata" dałam się oczarować od początku. I - co ważne - to oczarowanie utrzymywało się przez 900 stron.

To pięknie opowiedziana historia pewnej rodziny, pełna retrospektyw i dygresji, widziana oczyma narratora - i z perspektywy dorosłego, i dziecka, i dorastającego młodzieńca.
Jest tu mowa właściwie o wszystkim, co spotyka nas w życiu - o bólu, rozpaczy, nieszczęściach, rozczarowaniach, samotności, ale i o radości, nadziei, marzeniach, miłości i przyjaźni, o skomplikowanych relacjach z rodziną, sąsiadami, znajomymi.
Dobro przeplata się tu ze złem, liryzm świetnie uzupełnia się z dosadnością, a starość istnieje na równi z nowym życiem.

Lektura "Półbrata" gwarantuje dużą dawkę emocji, wzruszeń, refleksji, od czasu do czasu zmuszając też czytelnika do uśmiechu.
Czyta się tę powieść niespiesznie, tak jak płynie jej akcja, ale jednocześnie ulega się jej niepowtarzalnej magii, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury i trudno przestać o niej myśleć, gdy odłoży się książkę na półkę.
To na pewno zasługa mistrzowskiego pióra autora - przepięknie opowiedzianej historii i zwracającego uwagę języka, w którym jest mnóstwo różnych smaczków.

Polecam wszystkim, którzy lubią niebanalne, magnetyczne historie, zwłaszcza te napisane z rozmachem.

Fabule "Półbrata" dałam się oczarować od początku. I - co ważne - to oczarowanie utrzymywało się przez 900 stron.

To pięknie opowiedziana historia pewnej rodziny, pełna retrospektyw i dygresji, widziana oczyma narratora - i z perspektywy dorosłego, i dziecka, i dorastającego młodzieńca.
Jest tu mowa właściwie o wszystkim, co spotyka nas w życiu - o bólu, rozpaczy,...