Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ważne jest nie to, co widzisz, lecz to, co ci się wydaje, że widzisz.

Życie to nie tylko wielkie kapelusze i powolny walc. Życie to również czekanie na tych, którzy nigdy nie wracają.

Czekanie na próżno to tylko odkładanie życia na później.

Nie znoszę telefonów. Przez telefon zawsze powie się coś nie tak, kiedy nie można patrzeć tej drugiej osobie w oczy. Bo to oczy się liczą, nie słowa.

Jak daleko w sen można zabrnąć, zanim jest za późno, by zawrócić?

To, co robimy,jest tylko cieniem wszystkiego, co moglibyśmy zrobić.

Niełatwo jest wracać (...). Albo wraca się za wcześnie. Albo też wraca się za późno. Ale to lepsze niż w ogóle nie wracać.

Litość to tylko elegancka forma pogardy.

Możesz to nazwać karną opłatą pocztową. Nakleiliście za mało znaczków na wczorajszą radość, a dzisiaj ciało musi dopłacić resztę.

(...) może piastą koła żalu, które toczy się przez nasze życie, jest świadomość, że to już minęło, że ta chwila już odeszła.

s.1641 e-book
albo śmierć jest kresem życia, albo też tylko przejściem w inne życie. W obu wypadkach nie ma się czego bać...

Usiadłem na krześle i pomyślałem, że można być szczęśliwym, że to wcale nie jest aż takie trudne, tylko niezwyczajne, i że szczęście to bukiet wprawiający w dezorientację.

Może jak przychodzi co do czego, pokutą jest już samo bycie człowiekiem.

/.../mamy tak wiele twarzy, cały czas je zmieniamy, nosimy ze sobą tyle twarzy, na ile starcza nam miejsca, twarzy i imion.

/.../nie wiemy o sobie nic więcej ponad to, co widzimy, stoimy z lupą pośrodku Drogi Mlecznej, a to, co widzimy, też nie jest prawdą, wiemy mało i nic, a o sobie wiemy jeszcze mniej.

Wszystko minie, powoli, ale skutecznie pójdzie w zapomnienie, zostanie odłożone na bok, unicestwione. Czas to wielka gumka, która ściera moje życie.

Mam czas, by pomyśleć, że życie jest głównie czekaniem, właśnie z tego składają się nasze dni, z czekania, z czekania na kogoś, na coś innego.

Ach, wszystkie te nasze czyny, które obracają się przeciwko nam, nasze działania opaczne do zamierzeń, pociecha, która zmienia się w ból, nagrody,które zmieniają się w kary, modlitwa, która staje się przekleństwem.

Owszem, to smutne szczęście! Ale smutek rzadko bywa szczęśliwy. Życie to nie tylko wielkie kapelusze i powolny walc. Życie to również czekanie na tych, którzy nigdy nie wracają.

Nic nie jest pełne i całe, wszystko ma w sobie jakieś pęknięcie; radość, szczęście, piękno, we wszystkim jest zadrapanie, skaza, z wyjątkiem tej pełnej i bezużytecznej myśli o braku doskonałości.

Usiłowałem wyczuć, czy świat się jakoś zmienił po śmierci Starej, i miałem nadzieję, że tak jest, bo nie mogłem znieść tego, że można umrzeć, a wszystko jest takie jak przedtem, jak gdyby nikt nie zwracał na człowieka uwagi.

Złość to tylko mały przecinek we wściekłości.

Tragedia bowiem uszlachetnia, żałoba wywyższa, za to wstyd zżera i upokarza, karmi się spojrzeniem, pije krew i przygina kark.

/.../wszystko, co zobaczymy, niesiemy ze sobą, każdy widok wtapia się w wielki obraz, zbyt ciężki dla naszych oczu.

Może chwila jest tylko znaczkiem, który traci ząbki wolno, lecz skutecznie nabiera wartości w twoim prywatnym zbiorze...

Czy to w takich miejscach szukamy się nawzajem, w opuszczonych pokojach, w niezapłaconych rachunkach? Czy w taki sposób pragniemy rzucić światło na nasze mroczne czyny, po to by w końcu być może zobaczyć prawdziwą twarz?

To, czego tylko się domyślałem, podejrzenie, przeczucie, nagle jasno objawiło się w moich myślach, a mianowicie to, że za przyjemność trzeba zapłacić lękiem i że śmiech jest głosem ciemności.

Kobietę można zrozumieć zaledwie w dwóch procentach, a i tak by to osiągnąć, trzeba poświęcić całe życie.

Stara pomyślała: wojna jest cicha. Pokój to hałas.

/.../ że większości rzeczy nie wiemy, że wiemy bardzo mało, ledwie to widać w porównaniu z tym, o czym w ogóle nie mamy pojęcia, to jest jak mrówka na Mount Evereście, jak kropla w Morzu Martwym, ale tej maleńkiej ilości naszej wiedzy nie wolno nam zapomnieć i należy również brać pod uwagę to, co nam się wydaje, że wiemy.